ไม่มีเพื่อน ลูกโต เรียนหนัก เริ่มรู้สึกว่าเราอยุ่คนเดียว เล่นเฟสบุคน้อยลง ดูอินสตราแกรมน้อยลง เสพทวิตน้อยลง พันทิพมีไว้ตั้งกระทู้
เราเริ่มรู้สึกว่าการอยู่คนเดียว มีความสุขดีแฮะ อิสระสบายใจ ปล่อยภาระหน้าที่ ที่ต้องทำเพื่อคนอื่น หนักเหลือเกิน ทำงานน้อยลง พ่วงกับเศรษฐกิจไม่ดีแต่มีเงินเก็บอยู่พอสมควรไม่มากมายนัก ได้ลองทำงานหลายๆอย่างที่อยากทำ
อาจไม่ได้ไปท่องเที่ยวที่ไหนนัก แต่ไปทีคือต้องไปกับลูกๆ ไปคนเดียวก็รู้สึกว่าเราทิ้งเขาไว้ข้างหลังไม่ดีเลย รอกัน ไม่มีญาติที่ไหน รู้สึกสบายใจ
ทำงานบ้าน เป็นความรู้สึกที่สบายอย่างบอกไม่ถูกเลย
เรารู้สึกว่าการเล่นเฟสบุคหรือigเหมือนวิ่งตามคน เป็นร้อยๆ เหนื่อย , มีไว้เพื่อทำงานเท่านั้น เสพความรู้ต่างๆบ้าง รุ้สึกว่าการอยู่ในโลกออนไลน์ไม่มีสมาธิเท่าไร ดึงตัวออกมาไม่พร่ำพรรณาใดๆหน้าฟีด ดีที่สุด โพสต์อะไรก็แค่เราเห็นคนเดียว
สิ่งที่วางแผนไว้ตอนนี้คือ ทำงานที่สามารถทำได้ที่บ้านเพิ่มเติมไป ออกไปหาคอนเนคชั่นจากงานเดิมๆและพ่วงงานใหม่ไปบ้าง อยากเป็นนักเขียน
แต่ไม่มีพื้นฐานความรู้ด้านนี้เลย อาจต้องไปหาข้อมูลเพิ่ม มีความรู้สึกอยากขี่จักรยาน เล็กๆไปตามสถานที่ต่างๆแต่ร้อนนะ
อยู่บ้านกินกาแฟเสพความสุข แต่คงมีไม่กี่วันหรอก ที่จะมีวันของเรา น่ะ
ไม่อยากแข่งขันอะไรกับใครมากนักไม่เหมือนเมื่อก่อน เลย ตั้งหน้าสู้อย่างเดียว ไม่ได้หมดไฟแค่ไม่อยากไฝว้ อยากทำอะไรกันเต็มที่เลย
ชีวิตนี้น่ะ สงบลงบ้างก็ดี พอใจกับสิ่งที่เรามีที่เราเป็น เราเคยเข้าใจกันไหมว่าพักจริงๆคืออะไร วันหยุดไปเบียดกันอยู่ห่างดัง ที่เที่ยวต่างๆ ดูเหนื่อยจัง
รถติดแดดร้อนแย่งกันกิน
โลกใบนี้มันวุ่นวายมากๆๆๆแล้ว อ่ะ ปลีกวิเวกปล่อยอารมณ์สันโดษบ้างก็ดี ถ้ามีโอกาสภายภาคหน้าอยากลองบวชถือศีล ดู
อยากเข้าให้ถึงแก่นอยากรู้ว่าสิ่งที่เราคิดจริงไหม
จริงๆศาสนาทุกๆศาสนาดีหมด แต่เราเคารพในองค์สมเดฃ็จพระสัมมามัมพุทธเจ้ามาก ท่านได้ฝากหลักธรรมคำสอนไว้มากมาย มนุษย์เราทุกวันนี้ต่างหากล่ะที่แปลเเก่นของศาสนา ให้ผิดเพี้ยน ปล่อยวางคือถ้ารู้สึกทุกก็ปล่อยไป ค่อยๆคิด เดินบนทางสายกลางไม่มากไปไม่น้อยไป
อย่ายึดติดหากวันใดที่สูญเสียจะได้ไม่เจ็บปวด อันสุดท้ายนี่เรายังทำใจไม่ได้คือเรารักลูกมากลูกคือทุกอย่าง เพราะเราไม่มีครอบครัวไม่มีญาติที่ไหน ถึงมีก็เหมือนไม่มี แต่ก็คิดว่าเราต้องทำใจปรับใจกับตรงนั้นให้ได้เพราะสักวันลูกๆก็ต้องไปทำงาน มีครอบครัว ไม่จากเป็นก็จากตายนี่แหละมนุษย์
ทุกสิ่งที่ดำเนินควรคิดมีสติและวางแผน เราน่ะผิดพลาดมากมายเลย มากจริงๆ
#มนุยษ์แม่
#คนสีเทาๆ
เริ่มรู้สึกเบื่อกับทุกสิ่งรอบด้าน
เราเริ่มรู้สึกว่าการอยู่คนเดียว มีความสุขดีแฮะ อิสระสบายใจ ปล่อยภาระหน้าที่ ที่ต้องทำเพื่อคนอื่น หนักเหลือเกิน ทำงานน้อยลง พ่วงกับเศรษฐกิจไม่ดีแต่มีเงินเก็บอยู่พอสมควรไม่มากมายนัก ได้ลองทำงานหลายๆอย่างที่อยากทำ
อาจไม่ได้ไปท่องเที่ยวที่ไหนนัก แต่ไปทีคือต้องไปกับลูกๆ ไปคนเดียวก็รู้สึกว่าเราทิ้งเขาไว้ข้างหลังไม่ดีเลย รอกัน ไม่มีญาติที่ไหน รู้สึกสบายใจ
ทำงานบ้าน เป็นความรู้สึกที่สบายอย่างบอกไม่ถูกเลย
เรารู้สึกว่าการเล่นเฟสบุคหรือigเหมือนวิ่งตามคน เป็นร้อยๆ เหนื่อย , มีไว้เพื่อทำงานเท่านั้น เสพความรู้ต่างๆบ้าง รุ้สึกว่าการอยู่ในโลกออนไลน์ไม่มีสมาธิเท่าไร ดึงตัวออกมาไม่พร่ำพรรณาใดๆหน้าฟีด ดีที่สุด โพสต์อะไรก็แค่เราเห็นคนเดียว
สิ่งที่วางแผนไว้ตอนนี้คือ ทำงานที่สามารถทำได้ที่บ้านเพิ่มเติมไป ออกไปหาคอนเนคชั่นจากงานเดิมๆและพ่วงงานใหม่ไปบ้าง อยากเป็นนักเขียน
แต่ไม่มีพื้นฐานความรู้ด้านนี้เลย อาจต้องไปหาข้อมูลเพิ่ม มีความรู้สึกอยากขี่จักรยาน เล็กๆไปตามสถานที่ต่างๆแต่ร้อนนะ
อยู่บ้านกินกาแฟเสพความสุข แต่คงมีไม่กี่วันหรอก ที่จะมีวันของเรา น่ะ
ไม่อยากแข่งขันอะไรกับใครมากนักไม่เหมือนเมื่อก่อน เลย ตั้งหน้าสู้อย่างเดียว ไม่ได้หมดไฟแค่ไม่อยากไฝว้ อยากทำอะไรกันเต็มที่เลย
ชีวิตนี้น่ะ สงบลงบ้างก็ดี พอใจกับสิ่งที่เรามีที่เราเป็น เราเคยเข้าใจกันไหมว่าพักจริงๆคืออะไร วันหยุดไปเบียดกันอยู่ห่างดัง ที่เที่ยวต่างๆ ดูเหนื่อยจัง