เรื่องมีอยู่ว่า เรากลับบ้านที่ร้อยเอ็ดไปงานบุญกฐิน ตอนขากลับอยู่ดี ๆ ก็คิดถึงเพื่อนคนหนึ่งขึ้นมา เข้ามาวนเวียนในหัวตลอด (แต่ตั้งเรียนจบตอน ป.5 เราก็คิดถึงเขามาตลอดเพราะเป็นรักแรก) จนกลับมาถึงโคราช เราก็ทักfacebook หาน้องที่อยู่ร้อยเอ็ดเพื่อจะถามว่ารู้จักคนนี้ไหม อยากจะขอfacebook หน่อยคิดถึงอยากคุยด้วย น้องคนนั้นก็ตอบมา
🧒 "อ่อรู้จัก"
แว็บแรกเราโคตรดีใจ เราเลยบอก
👧 "พี่ขอfacebook เขา" ก่อนที่เราจะกดส่งข้อความไปน้องส่งกลับมาว่า
🧒"แต่มันตายนานล่ะ"
เราทั้งอึ้ง ทั้งใจสั่น เราพยามคิดว่ามันไม่จริงจะตายได้ไง ไม่จริง .... เราตั้งสติและถามน้องมันไปว่า
👧"ทำไมถึงตาย"
🧒"โดนฆาตกรรม"
👧"มีเฟสจ็อบไหมพี่ขอหน่อยพี่อยากดู"
🧒"มีแต่จำไม่ได้ น่าจะชื่อพี่เขานะ"
เรา พยามหา facebook ของเขา จากชื่อของเขาเท่าเราจำได้ ค้น ๆๆๆ ทั้งในfacebook และgoogle
แต่สิ่งที่เด้งขึ้นมาคือข่าวการเสียชีวิตของเขาเราได้อ่านข่าวแล้ว บอกเลยว่าทำใจโคตรยาก แล้วเขาเสียได้ 3 ปีแล้ว (เสียตอนปี 59) ซึ้งในปีนั้นข่าวการเสียชีวิตของเขาดังมากแต่เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะจบ ป.5เราก็ย้ายมาโคราชแล้วไม่ได้กลับไปอีกเลย ความรู้สึกมากมายถาโถมเขา เราได้แต่เฝ้าคิดว่าไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ... แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับความจริง
"ก่อนหน้านี้ ประมาณตอนเราอยู่ ช.1ช.2 เราได้มีโอกาสกลับร้อยเอ็ด อ.หนองพอก ซึ้งได้บังเอิญเจอเขา เราเดินสวนกันแค่เราไม่กล้าเข้าไปทัก กลัวเขาจำไม่ได้ กลัวจะไม่ใช่เขา"
ถ้าเรารู้ว่านั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอ *เราจะเขาไปทัก
*เราจะเข้าไปขอเบอร์
*เราจะบอกความรู้สึกที่เรามีให้เขาฟัง
"อย่างที่บอกเขาเป็นรักแรกของเราเราเคยเขียนจดหมายบอกความรู้สึก บอกชอบเขาตอน ป.5 เป็นผู้ชายคนเดียวที่เราบอกชอบ"
และในวันที่เราอยากบอกเขาเองจากปากของ
เรา เขากลับไม่อยู่ฟังเราแล้ว 😭🖤
มันเป็นอะไรที่ทำใจโคตรยากเลยว่ะ
ปล.เรากลับจากงานกฐินถึงโคราชคืนวันพฤหัสบดี 24/10/62 เราก็ฝันถึงเขาและอีกอย่างทางขากลับออกจากหมู่บ้านที่เราผ่านเป็นทางที่เขาเสียชีวิต เขาตั้งใจมาบอกเราอาจจะช้าไปหน่อย แต่เราก็รับรู้แล้วนะ 😢
"และสุดท้ายนี้ใครที่ยังมีโอกาส ไม่ว่าจะในเรื่องอะไรก็ตาม เราขอให้รีบคว้า รีบลงมือทำ รีบบอกความรู้สึกออกไปนะ เพราะถ้าปล่อยโอกาสนั้นไป อาจจะต้องเสียใจไปตลอดนะ"
ยาวไปหน่อยยย... แต่ขอระบายหน่อยเหอะ 555+
สุดท้ายย ไปสู่สุคตินะ จ็อบ ณัฐพล เนตรวงศ์
หลับให้สบาย สักวันคงพบกัน 🥀
🧒 "อ่อรู้จัก"
แว็บแรกเราโคตรดีใจ เราเลยบอก
👧 "พี่ขอfacebook เขา" ก่อนที่เราจะกดส่งข้อความไปน้องส่งกลับมาว่า
🧒"แต่มันตายนานล่ะ"
เราทั้งอึ้ง ทั้งใจสั่น เราพยามคิดว่ามันไม่จริงจะตายได้ไง ไม่จริง .... เราตั้งสติและถามน้องมันไปว่า
👧"ทำไมถึงตาย"
🧒"โดนฆาตกรรม"
👧"มีเฟสจ็อบไหมพี่ขอหน่อยพี่อยากดู"
🧒"มีแต่จำไม่ได้ น่าจะชื่อพี่เขานะ"
เรา พยามหา facebook ของเขา จากชื่อของเขาเท่าเราจำได้ ค้น ๆๆๆ ทั้งในfacebook และgoogle
แต่สิ่งที่เด้งขึ้นมาคือข่าวการเสียชีวิตของเขาเราได้อ่านข่าวแล้ว บอกเลยว่าทำใจโคตรยาก แล้วเขาเสียได้ 3 ปีแล้ว (เสียตอนปี 59) ซึ้งในปีนั้นข่าวการเสียชีวิตของเขาดังมากแต่เรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เพราะจบ ป.5เราก็ย้ายมาโคราชแล้วไม่ได้กลับไปอีกเลย ความรู้สึกมากมายถาโถมเขา เราได้แต่เฝ้าคิดว่าไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ... แต่ท้ายที่สุดก็ต้องยอมรับความจริง
"ก่อนหน้านี้ ประมาณตอนเราอยู่ ช.1ช.2 เราได้มีโอกาสกลับร้อยเอ็ด อ.หนองพอก ซึ้งได้บังเอิญเจอเขา เราเดินสวนกันแค่เราไม่กล้าเข้าไปทัก กลัวเขาจำไม่ได้ กลัวจะไม่ใช่เขา"
ถ้าเรารู้ว่านั้นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอ *เราจะเขาไปทัก
*เราจะเข้าไปขอเบอร์
*เราจะบอกความรู้สึกที่เรามีให้เขาฟัง
"อย่างที่บอกเขาเป็นรักแรกของเราเราเคยเขียนจดหมายบอกความรู้สึก บอกชอบเขาตอน ป.5 เป็นผู้ชายคนเดียวที่เราบอกชอบ"
และในวันที่เราอยากบอกเขาเองจากปากของ
เรา เขากลับไม่อยู่ฟังเราแล้ว 😭🖤
มันเป็นอะไรที่ทำใจโคตรยากเลยว่ะ
ปล.เรากลับจากงานกฐินถึงโคราชคืนวันพฤหัสบดี 24/10/62 เราก็ฝันถึงเขาและอีกอย่างทางขากลับออกจากหมู่บ้านที่เราผ่านเป็นทางที่เขาเสียชีวิต เขาตั้งใจมาบอกเราอาจจะช้าไปหน่อย แต่เราก็รับรู้แล้วนะ 😢
"และสุดท้ายนี้ใครที่ยังมีโอกาส ไม่ว่าจะในเรื่องอะไรก็ตาม เราขอให้รีบคว้า รีบลงมือทำ รีบบอกความรู้สึกออกไปนะ เพราะถ้าปล่อยโอกาสนั้นไป อาจจะต้องเสียใจไปตลอดนะ"
ยาวไปหน่อยยย... แต่ขอระบายหน่อยเหอะ 555+
สุดท้ายย ไปสู่สุคตินะ จ็อบ ณัฐพล เนตรวงศ์