คำว่า "ตัวเราเองไม่ดีพอ"จนรู้สึกว่าไปต่อไม่ได้มันมีจริงใหม?

จขกท.เรียนอยู่ปี3ค่ะ พึ่งคบกับแฟนคนนี้ได้สามสี่เดือน เรียนเอกเดียวกันแต่แฟนเรียนจบแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่าแฟนเราเป็นคนที่มีเอนเนอร์จีสูงมาก เค้าเป็นคนเฟลนลี่ ทั้งเพื่อนรุ่นน้องก็สนิทและเข้าหาง่ายมาก ในสายตารุ่นน้องเค้าเป็นพี่ที่พึ่งพาได้ แต่ในฐานะแฟนเค้าเป็นคนที่ดีมากๆคนนึง ซึ่งมันตรงข้ามกันตัว จขกท.แบบสุดๆเลย55 เราเป็นคนออกเงียบๆ โลกส่วนตัวสูงวันๆทำแต่งาน กับเรียน เวลาเค้าจะพาเราไปเที่ยวเราก็ทำได้แค่บอกว่าไปใหนก็ได้ทำอะไรก็ได้ กินอะไรก็ได้(ก็มันไม่รู้นี่หว่าแทบไม่เคยออกไปเที่ยวเลยวันๆ)  ตอนคบกันแรกๆก็คิดว่าเฉยๆ แต่พอนานๆไปมันรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าตัวเองดูแย่ในสายตาคนอื่น เเบบดูเฉิ่ม ดูเอ๋อ พึ่งพาอะไรไม่ค่อยได้ จนเรากังวลว่ามันจะกระทบแฟนเราซักวัน เราไม่มีพาวเวอร์อะไรทำให้เค้าดูดีขึ้นในสายตาคนอื่น จนวันนึงเราเมามั้งเผลอบ่นเรื่องนี้ให้แฟนฟัง แฟนเราเลยบอกว่าถ้ายังไม่มันใจ ก็ยังไม่ต้องเปิดตัวให้ใครรู้มากก็ได้ เหมือนเค้าจะเฉยๆไม่กังวลนะ แต่กลายเป็นว่าเรากังวลกว่าเดิมอีก เรารู้สึกว่าเรากำลังพยายามทำตัวให้ดีขึ้น แต่ว่า..เหมือนมันยังไม่ใช่ยังไม่พอ แล้วเราเริ่มท้อ...กลัว..ไปเรื่อยอ่ะ ร้องไห้จนเหนื่อยละเหมือนคนเป็นเมนส์ตลอดเวลาอ่ะเห้ออ (ตอนนี้โมโหละ) จนมีคำๆนึงมันผุดขึ้นมาในหัวว่สเราดีได้แค่นี้จริงหรอ ทุกท่านว่าไงคะ เชิญด่าหรือแนะนำ จขกท. มาที