สวัสดีค่ะ วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์การตรวจภายใน(ที่น่าจะเป็น)ครั้งสุดท้ายในชีวิต
เกริ่นก่อนว่าจขกท.ตรวจภายในครั้งแรกเมื่อ๗ปีก่อน กับคุณหมอผู้ชาย เป็นอาจารย์หมอ วัยใกล้เกษียณ ที่กวนใช่ย่อย
เราเป็นซีสในรังไข่ แล้วมันใหญ่จนนูน ต้องผ่าตัดด่วน แบบรัดคิวกันเลย
เราก็ถามคุณหมอว่า ทำไมถึงเป็นคะ? (ถามเพื่อเป็นความรู้ จะได้ไปเตือน ไปบอกเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆผู้หญิงทั้งหลาย )
หมอตอบว่า ไม่รุ อยากเป็นก็เป็น
เราก็ตอบแบบซื่อๆว่า แต่หนูไม่ได้อยากเป็น หมอแกคงหงุดหงิด แกเลยถาม จะผ่าไม๊ล่ะ ไม่ผ่าจะได้ไม่ต้องจัดคิว (เอ้อ..แบบนี้ก็มีด้วย)
แต่โดยรวมคือ ดีเลย ยังระลึกถึงเสมอแม้จะเกษียณไปแล้ว
หลังจากผ่าก็ฉีดยาคุมต่อเนื่อง ยาวๆไป จากทุกเดือน เป็นทุกสามเดือน ก็พบคุณหมอ(ไม่ซ้ำหน้า)อยู่เนืองๆ
ตรวจภายในบ้าง ฉีดยาอย่างเดียวบ้าง
จนมาเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา เราไปด้วยอาการปวดท้อง ปวดๆหายๆมาหลายเดือน กลัวก็เลยอยากหาหมอ
ไปถึงเก้าโมง รอจนเที่ยง เหลือเราคนเดียว แม้จะเหลือเราคนเดียว แต่เที่ยงแล้ว หมอไปทานข้าวตรงเวลา อ๊ะ..เข้าใจ
บ่ายโมงครึ่งหมอกลับมา(ก่อนเที่ยง ระหว่างรอ เห็นผญ.คนหนึ่งออกมาแล้วคุยกับคนไข้อีกคนว่า หมอทำอย่างนี้ ๆ(ทำท่า ชูนิ้วชี้แล้วคว้านไปมา)
ก็ยังไม่คิดอะไร มองผ่าน พอถึงตาเรา หมอให้ขึ้นขาหยั่ง แล้ว ใส่นิ้วเข้าไป คว้านจริงๆค่ะ
เราก็โอ๊ย..แล้วยกก้น หมอพูดเสียงดังว่า“วางก้นลงค่า วางก้นลง ตรงนี้เจ็บไม๊ เจ็บยังไง เจ็บปี๊ด หรือเจ็บจุกๆ” คว้านไปมา
เราน้ำตาไหลเลย ในใจคิด(
คำว่าปราณี มีอยู่ในหัวMungบ้างไม๊) เสร็จแล้ว มันนำอุปกรณ์เข้าไปส่องๆในมดลูก
โยกไปโยกมา แล้วก็สอนแพทย์ข้างๆ(ใส่การ์วสั้น) นี่คือลำไส้ นี้คือรังไข่ นี่คือกระเพาะปัสสวะ บลา บลา
นอกจากความปราณีที่ไม่มีแล้ว มารยาทและสามัญสำนึกก็ไม่มีเช่นกัน คิดจะถามหรือบอกเราสักคำไม๊ ว่าขอให้เป็นกรณีศึกษา
คือนึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ก็ได้หรอ? จบจากสถาบันไหน ไม่มีใครสั่งใครสอนหรือไร?
หรือเห็นเป็นคนจน มารพ.รัฐ ฉันจะทำอะไรกับพวกเธอก็ได้ ตัวเลือกไม่มาก อย่าเยอะ อย่างนี้หรือเปล่า?
คนไข้นอนน้ำตาไหล ให้มันล้วงไป สอนไป ก็ได้หรอ เห็นคนไข้เป็นอะไรอ่ะ เดินออกมาเหมือนเพิ่งโดนข่มขืนอ่ะ
คนที่รอหน้าห้องมองเราเป็นตาเดียวเลย ทั้งคุณพ่อ คุณแม่และสาวๆ
บอกกับตัวเองเลยว่า ไม่เอาแล้ว พอ จบกับการตรวจภายใน เจอหมอมาหลายท่าน ทั้งหญิงชาย รุ่นใหญ่รุ่นเล็ก แต่ทุกท่านคือให้เกียรติ
ไม่รู้นางคนนี้หลุดมาจากไหน เข็ดเลย ไม่เอาแล้ว
เข้าใจนะว่าเป็นรพ.รัฐ ไม่ควรเรื่องเยอะ แต่อยากให้ปฎิบัติต่อคนไข้แบบคน แบบให้เกียรติกันบ้าง ขอเท่านี้เอง ไม่รู้มากไปไหม
เล่าประสบการณ์ตรวจภายใน(ที่จะเป็น)ครั้งสุดท้ายในชีวิต
เกริ่นก่อนว่าจขกท.ตรวจภายในครั้งแรกเมื่อ๗ปีก่อน กับคุณหมอผู้ชาย เป็นอาจารย์หมอ วัยใกล้เกษียณ ที่กวนใช่ย่อย
เราเป็นซีสในรังไข่ แล้วมันใหญ่จนนูน ต้องผ่าตัดด่วน แบบรัดคิวกันเลย
เราก็ถามคุณหมอว่า ทำไมถึงเป็นคะ? (ถามเพื่อเป็นความรู้ จะได้ไปเตือน ไปบอกเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆผู้หญิงทั้งหลาย )
หมอตอบว่า ไม่รุ อยากเป็นก็เป็น
เราก็ตอบแบบซื่อๆว่า แต่หนูไม่ได้อยากเป็น หมอแกคงหงุดหงิด แกเลยถาม จะผ่าไม๊ล่ะ ไม่ผ่าจะได้ไม่ต้องจัดคิว (เอ้อ..แบบนี้ก็มีด้วย)
แต่โดยรวมคือ ดีเลย ยังระลึกถึงเสมอแม้จะเกษียณไปแล้ว
หลังจากผ่าก็ฉีดยาคุมต่อเนื่อง ยาวๆไป จากทุกเดือน เป็นทุกสามเดือน ก็พบคุณหมอ(ไม่ซ้ำหน้า)อยู่เนืองๆ
ตรวจภายในบ้าง ฉีดยาอย่างเดียวบ้าง
จนมาเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา เราไปด้วยอาการปวดท้อง ปวดๆหายๆมาหลายเดือน กลัวก็เลยอยากหาหมอ
ไปถึงเก้าโมง รอจนเที่ยง เหลือเราคนเดียว แม้จะเหลือเราคนเดียว แต่เที่ยงแล้ว หมอไปทานข้าวตรงเวลา อ๊ะ..เข้าใจ
บ่ายโมงครึ่งหมอกลับมา(ก่อนเที่ยง ระหว่างรอ เห็นผญ.คนหนึ่งออกมาแล้วคุยกับคนไข้อีกคนว่า หมอทำอย่างนี้ ๆ(ทำท่า ชูนิ้วชี้แล้วคว้านไปมา)
ก็ยังไม่คิดอะไร มองผ่าน พอถึงตาเรา หมอให้ขึ้นขาหยั่ง แล้ว ใส่นิ้วเข้าไป คว้านจริงๆค่ะ
เราก็โอ๊ย..แล้วยกก้น หมอพูดเสียงดังว่า“วางก้นลงค่า วางก้นลง ตรงนี้เจ็บไม๊ เจ็บยังไง เจ็บปี๊ด หรือเจ็บจุกๆ” คว้านไปมา
เราน้ำตาไหลเลย ในใจคิด(
โยกไปโยกมา แล้วก็สอนแพทย์ข้างๆ(ใส่การ์วสั้น) นี่คือลำไส้ นี้คือรังไข่ นี่คือกระเพาะปัสสวะ บลา บลา
นอกจากความปราณีที่ไม่มีแล้ว มารยาทและสามัญสำนึกก็ไม่มีเช่นกัน คิดจะถามหรือบอกเราสักคำไม๊ ว่าขอให้เป็นกรณีศึกษา
คือนึกอยากจะทำอะไรก็ทำ ก็ได้หรอ? จบจากสถาบันไหน ไม่มีใครสั่งใครสอนหรือไร?
หรือเห็นเป็นคนจน มารพ.รัฐ ฉันจะทำอะไรกับพวกเธอก็ได้ ตัวเลือกไม่มาก อย่าเยอะ อย่างนี้หรือเปล่า?
คนไข้นอนน้ำตาไหล ให้มันล้วงไป สอนไป ก็ได้หรอ เห็นคนไข้เป็นอะไรอ่ะ เดินออกมาเหมือนเพิ่งโดนข่มขืนอ่ะ
คนที่รอหน้าห้องมองเราเป็นตาเดียวเลย ทั้งคุณพ่อ คุณแม่และสาวๆ
บอกกับตัวเองเลยว่า ไม่เอาแล้ว พอ จบกับการตรวจภายใน เจอหมอมาหลายท่าน ทั้งหญิงชาย รุ่นใหญ่รุ่นเล็ก แต่ทุกท่านคือให้เกียรติ
ไม่รู้นางคนนี้หลุดมาจากไหน เข็ดเลย ไม่เอาแล้ว
เข้าใจนะว่าเป็นรพ.รัฐ ไม่ควรเรื่องเยอะ แต่อยากให้ปฎิบัติต่อคนไข้แบบคน แบบให้เกียรติกันบ้าง ขอเท่านี้เอง ไม่รู้มากไปไหม