เรื่องราวมีอยู่ว่า
ผมเคยชอบผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนผมเอง เขาเป็นผู้หญิงที่น่ารัก นืสัยดี เฟรนลี่ เป็นตัวท็อปของโรงเรียน มีแต่คนนับหน้าถือตา ส่วนตัวผม เป็นคนเงียบๆ เย็นชา ไม่ค่อยอยากจะพบปะกับผู้คนเท่าไหร่ นิสัย ขี้อาย ซึ่งในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาก็มีผู้คนมาตามจีบเขา จนมีวันนึงคนที่มาตามจีบเขาสำเร็จ
ทีแรกก็ขึ้นสถานะกันอะไรกัน หลังๆมาก็ไม่ได้ขึ้นสถานะกัน แต่ก็ยังคุยกันอยู่ บางทีเขาร้องไห้ผมก็ได้แค่แต่ยืนมองแยากจะเข้าไปปลอบแต่ทำไม่ได้
เวลาผ่านไปได้1ปี ความรักความชอบผมน้อยลงๆไปทุกที วันหนึ่งผมเลิกชอบเขาจนได้ ซึ่งตอนนี้ล่ะครับผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เริ่มคุยกับใครบ้างแต่ก็ไม่มากนัก จนมีวันนึงมีงานของห้องให้ทำกันผมก็ชวนเพื่อนผมไปทำงานกัน แล้ววันนั้นผมก็ไปเจอเธอเข้า ทำงานด้วยกัน ความรู้สึกเก่าๆมันเริ่มกลับมาทีละนิดๆจนวันนึงผมได้เข้ามาทำงาน พวกศิลปหัตถกรรมไรประมาณนี้ด้วยกันครับรายวิชาเดียวกัน แต่คนล่ะประเภท เรากลับบ้านพร้อมกันทุกวัน เธอก็เริ่มเข้าใกล้ผมมากขึ้น(ไม่รู้ว่าเพราะเข้ามาทำงาในข่ายเดียวกันหรือเปล่านะครับ) บางทีเขาก็แบบมาจับแขนผมบ้าง แกล้งต่อยเบาๆบ้าง ร้องเพลงใกล้ๆบ้าง ชวนไปนั่นไปนี่บ้าง บางทีก็ถึงขั้นมานอนซบไหล่ผม แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะผมพูดไม่ออก เราเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ ก็ให้เราช่วยอะไรต่ออะไรบ้าง จนวันนึงเธอก็พูดถึงคนที่เขาตามจีบขึ้นมา พูดต่างๆนานา ทำให้ผมอารมณืไม่ดีไปเลย ผมไม่มองแม้หน้าของเธอ จนวันงานมาถึง เราขายของกัน แล้วคนที่จีบอยู่ก็มาหาเธอ มานั่งคุยด้วย ผมเหลือบไปเห็น ผมรีบเดินหนีออกจากตรงนั้นแทบจะทันที แล้วเธอก็พูดเรื่องผุ้ชายที่ตามจีบเขาอยู๋ ยิ่งนับวันผมยิ่งรักเธอน้อยลง จนวันนึงคุณครูต้องมาบอกเธอว่าให้หาดูเถอะคนใหม่ อย่าเอาคนนี้เลย(หมายถึงคนที่ตามจีบเธอนะครับ) เธอก็ไม่ตอบอะไรไป
หลายวันผ่านไป ก็มีงานเข้ามาอีกผมก็ไปช่วยเธอเหมือนเดิมเป็นงานของห้องแล้ววันนี้ผมก็ไม่ค่อยสบายด้วย แต่วันนี้ผมต้องค้างคืนบ้านเพื่อนเธอก็เช่นกันพวกเธอและเพื่อนๆเมากันหนักแล้วก็ดึกแล้วด้วย แต่ผมไม่เมาไม่กินเหล้าอยู่แล้วปกติ จนงานเสร็จเราก็นอนกันประมาณ 9-10 คนได้ ซึ่งมีผู้ชายในห้องแค่ 2 คน คือผมกับเพื่อนแต่เพื่อนผมมันเป็นชายประเภท 2 ผมตื่นขึ้นมาผมเห็นคนที่ผมชอบรื้อเสื้อขึ้น(แต่ไม่ได้เห็นอะไรนะครับอย่าคิดไปไกล) ผมก็ตกใจเลยเดินหนีกลับเข้ามาในห้อง มาอาบน้ำตามปกติก่อนที่จะไปโรงเรียน ช่วงผมกำลังจะไปเรียนพวกเธอและเพื่อนๆ ก็ตื่นหมดแล้ว เธอก็บอกว่า"ชอบว่ะ ผู้ชายแบบนี้มาช่วยงานถึงจะนอนดึกขนาดไหนจอะไรยังไง ก็ยังรู้หน้าที่ว่าต้องไปโรงเรียน" สิ้นเสียงพูดเสร็จผมก็หันไปมองไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไปโรงเรียนเลย เมื่อถึงโรงเรียนก็ได้เวลาเอางานขึ้นแสดง แต่ ผมไม่ได้อยู่ด้วยเพราะต้องไปเรียนที่อื่นด้วยในตอนเช้า พอกลับมางานจบไปเสียแล้ว ตอนที่เราเก็บงานกันอยู่ดีๆเธอก็ร้องเพลงขึ้นมาเหมือนจะสื่อว่าผมมันเป็นคนเย็นชา จนเพื่อนของเธอบอกว่าเพื่อนคบกันมันไม่ดีหรอก มันจะมองหน้ากันไม่ติด(เหมือนเพื่อนพูดขึ้นมาลอยๆอ่ะครับ) ระหว่างนั้นเราต่างก็เงียบกันและเก็บงานกันต่อ
จนหลายอาทิตย์ต่อมาเราก็ไปกินข้าวกันพร้อมเพื่อนๆ เขาก็ถามมา ผมดันไปใส่อารมณ์เข้า พูดช้าๆเนิบๆหน้าบึ้งใส่ แล้วเธอก็เงียบ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรไป จนวันต่อมาเธอก็บอกว่าผมคงเบื่อเธอไปแล้ว ผมมันใจดำ แล้วก็ไม่ค่อยพูดจากลับผมเหมือนอย่างเดิม ผมก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น ผมลองทบทวนดูก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องราวในตอนต้นล่ะครับผมก็เศร้าเหมือนกันที่เธอบอกมาอย่างนั้น ผมก็ทักไปหาเธอคุยบ้างอะไรบ้างจนเธอน่าจะเย็นลงบ้างแล้ว เราก็เริ่มคุยกันเหมือนเดิมครับ จนมาถึงวันนี้ครับก็ปามา 2ปีเข้าแล้ว ผมยังรักเธอเหมือนเดิมจนถึงทุกวันนี้
แต่ประเด็นอยู่ที่ตรงนี้ครับ: 1)อยากจะถามว่าผมควรจะเดินเกมต่อดีไหม หรือจะหยุดเพียงเท่านี้ดี
2)อยากจะถามว่าคิดว่าจะรู้ไหมครับวาผมแอบชอบอยู่
3)เรื่องราวนี้เขายังมีข้อดีอีกเยอะที่มากกว่ากล่าวมา ข้อเสียเขาน้อยนิดเดียว
ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าครับ ที่มาช่วยตอบคำถามหรือจะแนะนำก็ได้ครับ
ลองอ่านเรื่องราวประสบการณ์การรักเพื่อนของผมหน่อยครับ
ผมเคยชอบผู้หญิงคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนผมเอง เขาเป็นผู้หญิงที่น่ารัก นืสัยดี เฟรนลี่ เป็นตัวท็อปของโรงเรียน มีแต่คนนับหน้าถือตา ส่วนตัวผม เป็นคนเงียบๆ เย็นชา ไม่ค่อยอยากจะพบปะกับผู้คนเท่าไหร่ นิสัย ขี้อาย ซึ่งในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาก็มีผู้คนมาตามจีบเขา จนมีวันนึงคนที่มาตามจีบเขาสำเร็จ
ทีแรกก็ขึ้นสถานะกันอะไรกัน หลังๆมาก็ไม่ได้ขึ้นสถานะกัน แต่ก็ยังคุยกันอยู่ บางทีเขาร้องไห้ผมก็ได้แค่แต่ยืนมองแยากจะเข้าไปปลอบแต่ทำไม่ได้
เวลาผ่านไปได้1ปี ความรักความชอบผมน้อยลงๆไปทุกที วันหนึ่งผมเลิกชอบเขาจนได้ ซึ่งตอนนี้ล่ะครับผมเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเอง เริ่มคุยกับใครบ้างแต่ก็ไม่มากนัก จนมีวันนึงมีงานของห้องให้ทำกันผมก็ชวนเพื่อนผมไปทำงานกัน แล้ววันนั้นผมก็ไปเจอเธอเข้า ทำงานด้วยกัน ความรู้สึกเก่าๆมันเริ่มกลับมาทีละนิดๆจนวันนึงผมได้เข้ามาทำงาน พวกศิลปหัตถกรรมไรประมาณนี้ด้วยกันครับรายวิชาเดียวกัน แต่คนล่ะประเภท เรากลับบ้านพร้อมกันทุกวัน เธอก็เริ่มเข้าใกล้ผมมากขึ้น(ไม่รู้ว่าเพราะเข้ามาทำงาในข่ายเดียวกันหรือเปล่านะครับ) บางทีเขาก็แบบมาจับแขนผมบ้าง แกล้งต่อยเบาๆบ้าง ร้องเพลงใกล้ๆบ้าง ชวนไปนั่นไปนี่บ้าง บางทีก็ถึงขั้นมานอนซบไหล่ผม แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะผมพูดไม่ออก เราเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ ก็ให้เราช่วยอะไรต่ออะไรบ้าง จนวันนึงเธอก็พูดถึงคนที่เขาตามจีบขึ้นมา พูดต่างๆนานา ทำให้ผมอารมณืไม่ดีไปเลย ผมไม่มองแม้หน้าของเธอ จนวันงานมาถึง เราขายของกัน แล้วคนที่จีบอยู่ก็มาหาเธอ มานั่งคุยด้วย ผมเหลือบไปเห็น ผมรีบเดินหนีออกจากตรงนั้นแทบจะทันที แล้วเธอก็พูดเรื่องผุ้ชายที่ตามจีบเขาอยู๋ ยิ่งนับวันผมยิ่งรักเธอน้อยลง จนวันนึงคุณครูต้องมาบอกเธอว่าให้หาดูเถอะคนใหม่ อย่าเอาคนนี้เลย(หมายถึงคนที่ตามจีบเธอนะครับ) เธอก็ไม่ตอบอะไรไป
หลายวันผ่านไป ก็มีงานเข้ามาอีกผมก็ไปช่วยเธอเหมือนเดิมเป็นงานของห้องแล้ววันนี้ผมก็ไม่ค่อยสบายด้วย แต่วันนี้ผมต้องค้างคืนบ้านเพื่อนเธอก็เช่นกันพวกเธอและเพื่อนๆเมากันหนักแล้วก็ดึกแล้วด้วย แต่ผมไม่เมาไม่กินเหล้าอยู่แล้วปกติ จนงานเสร็จเราก็นอนกันประมาณ 9-10 คนได้ ซึ่งมีผู้ชายในห้องแค่ 2 คน คือผมกับเพื่อนแต่เพื่อนผมมันเป็นชายประเภท 2 ผมตื่นขึ้นมาผมเห็นคนที่ผมชอบรื้อเสื้อขึ้น(แต่ไม่ได้เห็นอะไรนะครับอย่าคิดไปไกล) ผมก็ตกใจเลยเดินหนีกลับเข้ามาในห้อง มาอาบน้ำตามปกติก่อนที่จะไปโรงเรียน ช่วงผมกำลังจะไปเรียนพวกเธอและเพื่อนๆ ก็ตื่นหมดแล้ว เธอก็บอกว่า"ชอบว่ะ ผู้ชายแบบนี้มาช่วยงานถึงจะนอนดึกขนาดไหนจอะไรยังไง ก็ยังรู้หน้าที่ว่าต้องไปโรงเรียน" สิ้นเสียงพูดเสร็จผมก็หันไปมองไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ไปโรงเรียนเลย เมื่อถึงโรงเรียนก็ได้เวลาเอางานขึ้นแสดง แต่ ผมไม่ได้อยู่ด้วยเพราะต้องไปเรียนที่อื่นด้วยในตอนเช้า พอกลับมางานจบไปเสียแล้ว ตอนที่เราเก็บงานกันอยู่ดีๆเธอก็ร้องเพลงขึ้นมาเหมือนจะสื่อว่าผมมันเป็นคนเย็นชา จนเพื่อนของเธอบอกว่าเพื่อนคบกันมันไม่ดีหรอก มันจะมองหน้ากันไม่ติด(เหมือนเพื่อนพูดขึ้นมาลอยๆอ่ะครับ) ระหว่างนั้นเราต่างก็เงียบกันและเก็บงานกันต่อ
จนหลายอาทิตย์ต่อมาเราก็ไปกินข้าวกันพร้อมเพื่อนๆ เขาก็ถามมา ผมดันไปใส่อารมณ์เข้า พูดช้าๆเนิบๆหน้าบึ้งใส่ แล้วเธอก็เงียบ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรไป จนวันต่อมาเธอก็บอกว่าผมคงเบื่อเธอไปแล้ว ผมมันใจดำ แล้วก็ไม่ค่อยพูดจากลับผมเหมือนอย่างเดิม ผมก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น ผมลองทบทวนดูก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องราวในตอนต้นล่ะครับผมก็เศร้าเหมือนกันที่เธอบอกมาอย่างนั้น ผมก็ทักไปหาเธอคุยบ้างอะไรบ้างจนเธอน่าจะเย็นลงบ้างแล้ว เราก็เริ่มคุยกันเหมือนเดิมครับ จนมาถึงวันนี้ครับก็ปามา 2ปีเข้าแล้ว ผมยังรักเธอเหมือนเดิมจนถึงทุกวันนี้
แต่ประเด็นอยู่ที่ตรงนี้ครับ: 1)อยากจะถามว่าผมควรจะเดินเกมต่อดีไหม หรือจะหยุดเพียงเท่านี้ดี
2)อยากจะถามว่าคิดว่าจะรู้ไหมครับวาผมแอบชอบอยู่
3)เรื่องราวนี้เขายังมีข้อดีอีกเยอะที่มากกว่ากล่าวมา ข้อเสียเขาน้อยนิดเดียว
ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้าครับ ที่มาช่วยตอบคำถามหรือจะแนะนำก็ได้ครับ