เราทักรุ่นน้องคนนี้ไปคุยช่วงแรกที่คุยกัน นางหายไปไม่บอกเรา เป็นห่วงมากคิดมากว่าน้องไม่อยากคุยกับเราแล้วแน่ๆ แต่นางก็กลับมานางไปเที่ยวมาลืมบอกเรา
หลังจากนั้นก็คุยกันมาตลอดๆ มีทะเลาะมีโกรธกันบ้าง แต่เรางี่เง่า ไม่ฟัง ชอบว่า เค้าเอง คุยกันได้3เดือน เค้าหายไป3วันเค้าบอกว่าเค้าไม่มีเน็ต แล้วเค้าก็หายไปเป็นอาทิตย์ติดต่อไม่ได้เลย เราเลยตัดสินใจที่จะเลิกคุย เค้าไม่ยื้อเราเลยนะ
หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างใช้ชีวิต จนวันนึงเราได้สบตากันอีกครั้งเค้าอยากให้เราไปนั่งด้วยเราก็บอกให้มาหาเราดิเราไม่เข้าไปหรอก แต่ก็ไม่ได้ไปหากันนะ เรานั่งรถกลับบ้านเค้าทักไลน์มาหาเราขอโอกาสอีกครั้ง ในใจเราคิดถึงเค้าอยู่แล้วด้วยอยากให้กลับมาเหมือนกันก็ให้อีกครั้ง คุยกันได้2เดือน เราจะออกฝึกงานเค้าก็ขอให้เราอย่าไปฝึกเลยไม่อยากห่าง เราก็ลองขอเค้าดูแต่ก็เค้าไม่ให้อยู่ฝึก ต้องออกฝึก เราเลยต้องออก ในระยะเวลาที่เราฝึกงาน เราไม่รู้ว่าเค้าไม่คุยกับคนอื่นเมื่อไร (ขอทาวความว่า3เดือนที่คุยกันโทรคุยกันทุกวัน พอกลับมาไม่โทรคุยกันเลยและเค้าก็ไม่โทร) มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆดลยสองน่าเฟสจากที่เคยตั้งสังเขปเหมือนกันเค้าดันเปลี่ยนที่ผญคนอื่นมาเม้น เราเลยถามว่าสังเขปที่ตั้งหมายถึงใครมันไม่ได้หมายถึงเราเลย เค้าก็บอกว่าชอบอะไรก็ตั้งแบบนั้น หลังจากวันนั้นก็ทะเลาะกันมาตลอด รายละเอียดมันเยอะมากพิมพ์ก็ไม่หมด
จนเราบอกเค้าว่าเลิกคุยเหอะ เพราะสุดท้ายเค้าก็ไม่ได้มีเราคนเดียว เค้าก็บอกเราว่าจะคิดยังไงก็คิดเหอะ บอกรักเรา ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองถูก ยังไงเราก็ถูกเราไม่ผิด แต่หารู้ไม่ว่าเวลาที่เรางี่เง่าหรือเอาแต่ใจพอเขาไปเจอคนใหม่ที่ไม่งี่เง่าไม่เอาแต่ใจฟังความคิดเห็นเขาเสมอก่อนแนะนำให้เค้าเปรียบเทียบได้เลยว่าผู้หญิงที่เข้ามาหลังจากเราอ่ะเค้าสามารถอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่เหมือนที่อยู่กับเราที่ปากดีพูดไม่เพราะเอะอะโวยวายทำตัวไม่น่ารักเอาแต่ใจงี่เง่าไม่ฟังคำพูดของเขามันทำให้เรารู้สึกว่าตอนนั้นเราถูกเรามีเหตุผลมากพอแต่หลังจากที่เสียเค้าไปแล้วอ่ะเรากลับไปอ่านข้อความที่เราเคยพิมพ์ส่งหาเค้าว่าเค้าอารมณ์เสียใส่เค้ามันทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเราถึงเป็นคนแบบนี้ทำไมเราถึงได้ปากร้ายกับคนนี้ทางโน้นมีเค้าดีมาตลอดเค้าตามใจเราเค้างอนเราทุกทุกอย่างแต่เป็นเราเองแหละที่ทำให้เขาได้ไปเจอคนที่ดีกว่าไม่เหงาแบบเราไม่เจอคนในแบบเรา ตอนนี้เรารอเค้ามาหนึ่งปีกว่ากว่าแล้วเรารอเค้าเลิกกับคนที่เค้าไปแอบคุยหลังเรามาปีกว่าแล้วเราเจอหน้าเขาแค่บางครั้งแต่ในแค่บางครั้งของเราอ่ะเราจะมองเขาตลอดไม่ว่ายังไงเราก็แบบยังอยากจะมองหน้าเขาจากคนที่เคยโทรคุยกันเห็นหน้ากันทุกวันพอมันไม่เจอมันทำให้เราคิดถึงในระยะเวลาหนึ่งปีจะว่าเราเลวก็ได้นะแต่ตอนที่เค้าคบกับคนอื่นอยู่อ่ะเราก็เอาเฟสเพื่อนโทรไปหาเค้าบ้างขอแค่ ไม่เห็นหน้ามันก็มีความสุขแล้วจนวันนึงเค้าทะเลาะกันเราก็ไม่รู้หรอกว่าทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เราเห็นเค้าเอาสถานะออกเอารูปออกสังเขปออกแต่ว่าไม่รู้นาว่าเค้าเลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ขึ้นในตอนนั้นน่ะคืออยากกลับไปเราก็ทักเข้าไปนะแต่สุดท้ายเขาก็กลับไปคบกันจนครบปียนตอนนี้เขาเลิกกันแล้วแฟนพี่เค้าเลิกไปก็มีคนคุยใหม่แล้วแต่ว่าเหมือนเค้ายังคิดถึงคนเก่าอยู่ จนวันนึงเราตัดสินใจทักไปหาเค้าอ่ะคือตอนนั้นเราก็ไม่กล้าถามเขาตรงตรงหรอกแต่ว่าเราก็แบบบอกเค้าไปว่าไม่กล้าถามเค้าก็เลยบอกให้เราอ่ะถามมาเราก็เลยถามเขาว่ากลับมาคุยเหมือนเดิมได้ป่ะว่ะเค้าก็ตอบเรากลับมาว่าได้ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่าเค้าล้อเล่นเราหรือเปล่า พอจากวันที่เค้าบอกว่าได้เราพยายามที่จะคุยทำตัวน่ารักมากขึ้นรายงานเขาตลอดว่าทำอะไรไถ่ถามไม่อารมณ์เสียพูดดีดีเราอยากจะบอกเขานะในความรู้สึกของเราที่ผ่านมาเราไม่เคยได้บอกอะไรเค้าเลยเรารู้สึกเสียใจกับการกระทำของเรามากที่ในตอนนั้นทำไมเราถึงทำแบบนั้นเรารู้สึกว่าเราเสียคนที่ยอมเราทุกอย่างไปแล้วเราอยากได้เค้าคืนแต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะกลับมาหรือเปล่าแต่ในใจอยากให้กลับมาแล้วก็จะสัญญา ว่าจะดูแลอย่างดีไม่ให้เหมือนสองครั้งก่อน
คนคุยเก่าพึ่งเลิกกับแฟนมา แต่อยากกลับไปคุย
หลังจากนั้นก็คุยกันมาตลอดๆ มีทะเลาะมีโกรธกันบ้าง แต่เรางี่เง่า ไม่ฟัง ชอบว่า เค้าเอง คุยกันได้3เดือน เค้าหายไป3วันเค้าบอกว่าเค้าไม่มีเน็ต แล้วเค้าก็หายไปเป็นอาทิตย์ติดต่อไม่ได้เลย เราเลยตัดสินใจที่จะเลิกคุย เค้าไม่ยื้อเราเลยนะ
หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างใช้ชีวิต จนวันนึงเราได้สบตากันอีกครั้งเค้าอยากให้เราไปนั่งด้วยเราก็บอกให้มาหาเราดิเราไม่เข้าไปหรอก แต่ก็ไม่ได้ไปหากันนะ เรานั่งรถกลับบ้านเค้าทักไลน์มาหาเราขอโอกาสอีกครั้ง ในใจเราคิดถึงเค้าอยู่แล้วด้วยอยากให้กลับมาเหมือนกันก็ให้อีกครั้ง คุยกันได้2เดือน เราจะออกฝึกงานเค้าก็ขอให้เราอย่าไปฝึกเลยไม่อยากห่าง เราก็ลองขอเค้าดูแต่ก็เค้าไม่ให้อยู่ฝึก ต้องออกฝึก เราเลยต้องออก ในระยะเวลาที่เราฝึกงาน เราไม่รู้ว่าเค้าไม่คุยกับคนอื่นเมื่อไร (ขอทาวความว่า3เดือนที่คุยกันโทรคุยกันทุกวัน พอกลับมาไม่โทรคุยกันเลยและเค้าก็ไม่โทร) มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆดลยสองน่าเฟสจากที่เคยตั้งสังเขปเหมือนกันเค้าดันเปลี่ยนที่ผญคนอื่นมาเม้น เราเลยถามว่าสังเขปที่ตั้งหมายถึงใครมันไม่ได้หมายถึงเราเลย เค้าก็บอกว่าชอบอะไรก็ตั้งแบบนั้น หลังจากวันนั้นก็ทะเลาะกันมาตลอด รายละเอียดมันเยอะมากพิมพ์ก็ไม่หมด
จนเราบอกเค้าว่าเลิกคุยเหอะ เพราะสุดท้ายเค้าก็ไม่ได้มีเราคนเดียว เค้าก็บอกเราว่าจะคิดยังไงก็คิดเหอะ บอกรักเรา ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองถูก ยังไงเราก็ถูกเราไม่ผิด แต่หารู้ไม่ว่าเวลาที่เรางี่เง่าหรือเอาแต่ใจพอเขาไปเจอคนใหม่ที่ไม่งี่เง่าไม่เอาแต่ใจฟังความคิดเห็นเขาเสมอก่อนแนะนำให้เค้าเปรียบเทียบได้เลยว่าผู้หญิงที่เข้ามาหลังจากเราอ่ะเค้าสามารถอยู่ด้วยแล้วมีความสุขไม่เหมือนที่อยู่กับเราที่ปากดีพูดไม่เพราะเอะอะโวยวายทำตัวไม่น่ารักเอาแต่ใจงี่เง่าไม่ฟังคำพูดของเขามันทำให้เรารู้สึกว่าตอนนั้นเราถูกเรามีเหตุผลมากพอแต่หลังจากที่เสียเค้าไปแล้วอ่ะเรากลับไปอ่านข้อความที่เราเคยพิมพ์ส่งหาเค้าว่าเค้าอารมณ์เสียใส่เค้ามันทำให้เรารู้สึกว่าทำไมเราถึงเป็นคนแบบนี้ทำไมเราถึงได้ปากร้ายกับคนนี้ทางโน้นมีเค้าดีมาตลอดเค้าตามใจเราเค้างอนเราทุกทุกอย่างแต่เป็นเราเองแหละที่ทำให้เขาได้ไปเจอคนที่ดีกว่าไม่เหงาแบบเราไม่เจอคนในแบบเรา ตอนนี้เรารอเค้ามาหนึ่งปีกว่ากว่าแล้วเรารอเค้าเลิกกับคนที่เค้าไปแอบคุยหลังเรามาปีกว่าแล้วเราเจอหน้าเขาแค่บางครั้งแต่ในแค่บางครั้งของเราอ่ะเราจะมองเขาตลอดไม่ว่ายังไงเราก็แบบยังอยากจะมองหน้าเขาจากคนที่เคยโทรคุยกันเห็นหน้ากันทุกวันพอมันไม่เจอมันทำให้เราคิดถึงในระยะเวลาหนึ่งปีจะว่าเราเลวก็ได้นะแต่ตอนที่เค้าคบกับคนอื่นอยู่อ่ะเราก็เอาเฟสเพื่อนโทรไปหาเค้าบ้างขอแค่ ไม่เห็นหน้ามันก็มีความสุขแล้วจนวันนึงเค้าทะเลาะกันเราก็ไม่รู้หรอกว่าทะเลาะกันตั้งแต่เมื่อไหร่แต่เราเห็นเค้าเอาสถานะออกเอารูปออกสังเขปออกแต่ว่าไม่รู้นาว่าเค้าเลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ขึ้นในตอนนั้นน่ะคืออยากกลับไปเราก็ทักเข้าไปนะแต่สุดท้ายเขาก็กลับไปคบกันจนครบปียนตอนนี้เขาเลิกกันแล้วแฟนพี่เค้าเลิกไปก็มีคนคุยใหม่แล้วแต่ว่าเหมือนเค้ายังคิดถึงคนเก่าอยู่ จนวันนึงเราตัดสินใจทักไปหาเค้าอ่ะคือตอนนั้นเราก็ไม่กล้าถามเขาตรงตรงหรอกแต่ว่าเราก็แบบบอกเค้าไปว่าไม่กล้าถามเค้าก็เลยบอกให้เราอ่ะถามมาเราก็เลยถามเขาว่ากลับมาคุยเหมือนเดิมได้ป่ะว่ะเค้าก็ตอบเรากลับมาว่าได้ซึ่งตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่าเค้าล้อเล่นเราหรือเปล่า พอจากวันที่เค้าบอกว่าได้เราพยายามที่จะคุยทำตัวน่ารักมากขึ้นรายงานเขาตลอดว่าทำอะไรไถ่ถามไม่อารมณ์เสียพูดดีดีเราอยากจะบอกเขานะในความรู้สึกของเราที่ผ่านมาเราไม่เคยได้บอกอะไรเค้าเลยเรารู้สึกเสียใจกับการกระทำของเรามากที่ในตอนนั้นทำไมเราถึงทำแบบนั้นเรารู้สึกว่าเราเสียคนที่ยอมเราทุกอย่างไปแล้วเราอยากได้เค้าคืนแต่เราก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะกลับมาหรือเปล่าแต่ในใจอยากให้กลับมาแล้วก็จะสัญญา ว่าจะดูแลอย่างดีไม่ให้เหมือนสองครั้งก่อน