ผมเคยบอกชอบเขาไปแล้วครั้งนึง แล้วเขาก็รับรู้
หลังจากนั้นเขาทำตัวเหมือนสนิทกับผมมากขึ้น
จนทำให้ผมเริ่มคิดไปเอง หลายๆอย่างมันเหมือนว่าเขาชอบผมจิงๆเลยครับ ผมก็ห้ามใจไว้บ้างแล้วช่วงแรก พอผ่านไปสักระยะนึงผมเริ่มคิดไปเองหนักมากครับ จนทำให้ผมกังวลผมเลยตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ เขาบอกคิดกับผมแค่เพื่อนสนิทมากๆคนนึง ตอนนั้นผมถึงกับสติหลุดเลยครับ ตอนเขาถามผมกลับครับว่าเขาให้ความหวังผมงั้นเหรอ ผมตอบแบบอืมๆออๆ และคำถามสุดท้ายที่เขาถามผมคือเขาอ่อยผมเหรอ ผมก็ตอบอืมไป สักพักเขาก็เงียบ ผมรู้ตัวว่า

แล้ว สติกลับมาเลยครับ เลยรีบสะกิดเขา ขอโทษเขา แต่ก้ไม่ทันแล้ว ตอนนั้นผมกำลังเดินไปส่งเขาที่หอ แต่เขาดูนิ่งและดูโกรธผมมากครับ เราเดินไปได้ครึ่งทาง เขาบอกผมว่าไม่ต้องไปส่งเขา
ผมต้องเดินกลับแบบแทบทรุด เขาหนักแน่นมากคับว่าความสัมพันธ์เราเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน จิงๆผมก้รับได้นะครับ แต่ที่กังวลคือผมต้องเจอหน้าเขาทุกวันครับ ผมกลัวว่าสิ่งที่ผมทำไปอาจจะทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด
บอกชอบเพื่อน
หลังจากนั้นเขาทำตัวเหมือนสนิทกับผมมากขึ้น
จนทำให้ผมเริ่มคิดไปเอง หลายๆอย่างมันเหมือนว่าเขาชอบผมจิงๆเลยครับ ผมก็ห้ามใจไว้บ้างแล้วช่วงแรก พอผ่านไปสักระยะนึงผมเริ่มคิดไปเองหนักมากครับ จนทำให้ผมกังวลผมเลยตัดสินใจถามเขาไปตรงๆ เขาบอกคิดกับผมแค่เพื่อนสนิทมากๆคนนึง ตอนนั้นผมถึงกับสติหลุดเลยครับ ตอนเขาถามผมกลับครับว่าเขาให้ความหวังผมงั้นเหรอ ผมตอบแบบอืมๆออๆ และคำถามสุดท้ายที่เขาถามผมคือเขาอ่อยผมเหรอ ผมก็ตอบอืมไป สักพักเขาก็เงียบ ผมรู้ตัวว่า
ผมต้องเดินกลับแบบแทบทรุด เขาหนักแน่นมากคับว่าความสัมพันธ์เราเป็นแค่เพื่อนสนิทกัน จิงๆผมก้รับได้นะครับ แต่ที่กังวลคือผมต้องเจอหน้าเขาทุกวันครับ ผมกลัวว่าสิ่งที่ผมทำไปอาจจะทำให้เรามองหน้ากันไม่ติด