ถึงจ๊ะเอ๋

กระทู้นี้เขียนเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม 2562 ย้อนไปเมื่อ3ปีก่อน...ผมชื่อวัฒผมมาทำงานชั่วคราวที่ศูนย์สิริกิติ์มันเป็นงามคอมมาร์ทตอนนั้นผมต้องไปขายของที่บูท8วันมั้งน่ะถ้าผมจำไม่ผิดแต่มาทำงานวันแรก...ผมเจอผู้หญิงทำงานพาร์ทไทม์คนนึ่ง..เธอน่ารักมากเธอใส่ใส่เสื้อสีขาวกางเกงสีดำขายารองเท้าสีชมพูใส่ยางจัดฟันสีดำ...และที่สำคัญ...เธอมีป้ายชื่อแขวนคออยู่เธอชื่อว่า#(จ๊ะเอ๋)#ยิ่งเวลาเธอยิ้มเธอช่างน่ารักเหลือเกินผมหลงรักเทอเข้าไปเต็มทีแล้วมั้งแต่คุณเชื่อมั้ยว่าผมเป้นคนขี้อายผมทำงานอยู่ที่ศูนย์สิริกิติ์มาก็7_8วันแล้วผมยังไม่กล้าไปของเฟตเธอเรยพอถึงวันที่งานมันหยุดลงผมขับรถกลับบ้านผมทั้งเสียใจทั้งเสียดายที่ผมไม่กล้าเข้าไปขอเฟตหรือพูดคุยกับเธอเรยผมเสียใจน่ะ..แต่ผมก้ยังหางานต่อแถวๆนั้นเพื่ออยากเจอเธออีกซักครั่งเเต่มันก็ปล่าวประโยชน์เรยผมตามหาเธอทุกแห่งหนแต่ก้ไม่มีวี้แววว่าจะเจอเธอเรยจนถึงวันนี้ผมกลับมาเรียนจนตอนนี้ผมได้มาฝึกงานอีกครั้งหนึ่งแต่ผมไม่ได้ฝึกอยู่แถวนั้นแล้ว😭ผมเชื่อเรื่องโชคชะตาน่ะถึงแม้โชคชะตาจะเล่นตลกกับผมต้องทำให้ผมเจอเธอแล้วทำให้ผมต้องจากเธอตอนนี้ก็มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตผมเสมอแต่ผมรักเธอผมรักใครไม่ได้เรยเวลาผมมองหญิงอื่นใดใบหน้าของเธอจะมาปรากฎเสมอและผมยังจำใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจนไม่เคยลืมจากวันนั้นจนถึงวันนี้...(#กล่าว..ถ้าเราให้เจอกันหรือถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ถ้าโชคชะตาพาให้เรามาพบกันเธอจะอยู่บางมั้ยว่าคนๆนี้ยังรักและยังคิดถึงเสมอ..ถ้าโชคชะตาพาเราให้ให้พบกันอีก..ผมอยากบอกเธอว่า...เรารักจ๊ะเอ๋มากน่ะ😭และคิดถึงมากด้วย...N.C. Scar