เรื่องมันยาวมากๆขยันอ่านก็ช่วยตอบเราทีนะ พลีสสสส
เมื่อ2ปีที่แล้ว เราได้รู้จักกับพี่ผู้ชายคนหนึ่งผ่านไอจี
เขาเป็นฝ่ายทักมา (ทักมาทำเป็นขอบคุณที่ไปไลค์รูปให้)
อ่อยเรียกสาวๆงี้ป่ะ🙄 แต่ก็รู้แหละว่า
มาอ่อยแน่ๆ
แต่ก็อ่ะก็เลยคุยตอบกลับ คุยไปคุยมาก็คุยถูกคอกันแหละ
ก็ถามไปถามมา คุยไปคุยมา ดันไปรู้ว่าพี่แกก็เคยคุยกับรุ่นพี่ที่รร.เก่าเรา
แล้วมาเรียนคณะเดียวกันกับเรา เราเองก็รู้จักกันพอดี(ปล.เขาเลิกคุยกันมานานล่ะ)
ก็เลยไปถามรุ่นพี่คนนี้ว่าเอ่อ พี่คนเนี่ยคนที่หนูคุยอยู่แกเป็นคนยังไง?
เขาก็บอกนะว่า" มันก็น่ารักดีนะ นิสัยดีอยู่ ลองคุยดู"
เห็นเขาบอกมางี้ก็คุยดิ้รอไร5555
คุยกันมาสักพักก็ได้สักได้8เดือน( แต่ไม่ได้คุยกันทุกๆวันนะ)แต่ก็ได้เวลาเจอกันล่ะ
เนี่ยพี่แกก็ชวนแหละวันศุกร์มาหาพี่ที่รร.ก็ได้ เดี๋ยวพี่จะได้ออกไปด้วย
(ปล.เราเรียนอยู่ใกล้ๆกัน) เราก็ไปเจอนะแต่เราเอาเพื่อนไปด้วย
ใครมันจะกล้าไปคนเดียวเนอะ ก็ได้เจอกันแหละ แต่ก็ไม่ได้ออกมาด้วยกันเพราะคำว่า "กัก"
นั่นคือครั้งแรกที่เจอกัน!!!
ครั้งนี้เรามีปัญหาเรื่องมหาลัยนี่แหละ เราเรียนไปได้1ปีแต่ดันมีปัญหาเรื่องหลักสูตร
เป็นช่วงที่เครียดหนักมากๆไม่รู้จะเอายังไงต่อ แต่ทุกครั้งที่เราเครียดหรือไม่สบายใจ
เราก็คุยกับพี่แกตลอดพี่แกเป็นที่ปรึกษาได้ดีมากๆ จะเจอปัญหาอะไรคุยกับพี่แกคือโล่งสบายใจทุกครั้ง
เราเครียดจนบอกพี่แกว่า จะไม่เรียนต่อล่ะ จะเริ่มใหม่ปีหน้า เพราะมันสมัครมหาลัยอื่นไม่ทันแล้ว
ยังไงก็ไม่เรียนต่อ ตอนนั้นคือคิดว่าพี่แกคงต้องหายไปแน่ๆเราเหมือนคนไม่มีอนาคตเลย
รอสอบใหม่ปีหน้าก็ไม่รู้จะได้หรือป่าว คิดต่างๆนาๆว่าพี่แกไม่เอาเราล่ะ ทำใจไว้มากๆ
แต่พี่แกไปหาข้อมูลมหาลัยที่ยังพอเปิดอยู่และเป็นคณะที่เราอยากเรียนต่อพอดี
หามาให้แนะนำนู้นนี่ให้เรา อยู่จนเราผ่านเรื่องนี้ไปได้
ถึงเวลาที่เราต้องย้ายมหาลัยไปเรียนอีกจังหวัด มันก็ไกลจากพี่แกอยู่นะ
อ่ะมาคิดว่าเรา2คนคงไม่ได้เจอกันอีกหรืออาจจะได้เจอกันยากมากขึ้น
กลัวว่ามันจะทำให้เราไม่ได้คุยกับพี่แกอีกแล้ว ที่เรากลัวคือเรากับพี่เขาไม่ได้คุยกันทุกๆวันอยู่แล้ว
แต่มาอยู่ได้2อาทิตย์ พี่แกทักมาบอกว่าพี่ไปฝึกงานแถวน้องอยู่นะ
ตอนนั่นคือโครตดีใจ มันทำให้ได้เจอกันมากขึ้น.
เริ่มเข้าเรื่อง!!!!!!!
จนมันจะครบ1ปีที่คุยกัน เรากับพี่เขาก็มีอะไรกัน มา2ครั้ง
หลังจากนั่นพี่เขาคือหายไปเลย ใช่คำว่าหายไปเลย บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ ทั้งเราละก็เบอร์เพื่อนที่ใช้โทรไป
จะไปหาก็ไม่ได้เพราะพี่แกฝึกงานแถวนี้เสร็จแล้ว เลยเริ่มทำใจ
แต่ ช่วงหายไปแรกๆก็เสียดายเวลานะ แต่ก็ทำใจได้ เลยบล็อกทุกอย่างแกกลับเหมือนกัน
5เดือนสำหรับการหายไป แกทักมาในเฟสซึ่งเรากับเขาไม่มีเป็นเพื่อนกัน ไม่รู้จักเฟสกัน
แต่พี่แกหาเฟสเราจนเจอ ล่ะทักมานัดเจอ นัดกินข้าว เรายอมไปเจอนะเพราะคิดถึงนั่นแหละ คิดถึงมาตลอด
เขาก็มาบอกว่าที่หายไปเพราะกลับไปคุยกับแฟนเก่า แต่มันไม่ดีขึ้นคิดว่าไม่ใช่ พี่เขานึกถึงเรา
พี่เขาก็เลยมากับเราจะไม่หายไปอีกแล้ว มาอ้อนจนเราก็มีอะไรกันอีกตามเคย (ใจง่ายมาก)
ช่วงนั่นพี่เขาต้องมีอบรมแถวๆรร.นั่นแหละแต่ระหว่างนั่นก็มีคุยกันบ้าง
จนพี่แกจะมาหาเราอีก อ้างบอกจะมาวิ่งแถวนี้เลยขอมานอนพักเราก็มีอะไรอีกตามเคย ที่บอกจะมาวิ่งก็ไม่ได้ไป
แล้วพี่แกก็ลงใต้เพราะไปฝึกงานที่บ้าน แต่จะมีบางช่วงที่มากทม
พราะมางานแต่งกลับจากงานดึกๆ แกก็ขับรถมารับบอกขอเจอหน้าหน่อยก่อนกลับ
เราให้มารับเพราะใช้เวลาให้คุ้มกับ2วันที่พี่แกขึ้นกทมมา คิดถึงด้วย แล้ว
เราก็มีอะไรอีกตามเคย
มันถึงเวลาที่พี่แกเลือกที่ทำงาน เรายิ่งดีใจจะได้เจอกันมากขึ้น
เพราะพี่แกจะเลือกทำงานแถวๆกทมมันคงทำให้เราได้เจอกันบ่อยๆ
สรุปเลือกที่ทำงาน พี่แกเลือกแถวที่เราอยู่เลยห่างไม่กี่กิโล!!!!!!
ตอนนั่นยิ่งดีใจกว่ารู้จะเลือกในกทมซะอีก
มันทำให้เราคิดเข้าข้างตัวเองว่าหรือพี่แกตั้งใจเลือกแถวนี้หรอ. ไหนบอกจะเลือกในกทมไง
ที่ที่พี่แกเลือกมันอยู่คนล่ะฝั่งกับคอนโดพี่แกซะอีกนะ ยิ่งคิดเข้าข้างตัวเองไปอีกจ้า
มันก็ได้มาเจอกันน่นแหละวันที่พี่แกมานี่วันแรก คือวันที่1ตุลาที่ผ่านมา
ก็มาอยู่ด้วยคืนหนึ่งหลังจากนั่น จากที่คิดไว้จะได้เจอบ่อยขึ้นคือพังสลาย😓
เราไม่ได้คุยกันเลยนานๆทีได้คุยกันด้วยซ้ำ พี่แกก็บอกงานเยอะ งานมีทุกวัน ไม่ได้หยุดเลย
เราเลยเลือกอ่านไม่ตอบ เราคิดว่ามันไม่ใช่แล้วอ่ะ 2ปีมันควรพอใช่ไหม
ที่เป็นอยู่ที่เจอกัน ที่ได้คุยกันเพราะแค่เรื่องจะมีอะไรกันเฉยๆใช่ไหม
(ปล.ที่คุยกันมา2ปี มันไม่ได้คุยกันตลอดนะ นานๆทีคุยตั้งแต่พี่แกเรียนจบฝึกงาน เริ่มทำงานคุยกันทีคือเรื่องจะได้เจอกันเท่านั่น! แต่จะมีช่วงที่ไม่ไหวเครียดกับเรื่องเรียนเราจะเป็นฝ่ายทักก่อน เพราะคิดว่ารุยกับแกแล้วดีขึ้น )
ปล.สุดท้ายนิสัยพี่แกคือฟอร์ม เราเองก็ฟอร์มจะเจอกันทั้งทีอ้อมไป3โลก กว่าจะสรุปได้ว่าจะเจอกันนะ
เอ่อเวลา พี่แกก็มีปัญหาอะไรพี่แกก็มักบอกเรานะไม่ใช่เงียบไปเลยมันยังดีทำให้เราคิดว่าพี่แกยังนึกถึงเราอยู่
สุดท้าย!
เราคิดมาตลอดนะนะว่าเราจะเคลียกับพี่เขาเรื่องความสัมพันธ์นี้ แต่เราทำใจไว้แล้วแหละว่าไม่มีทางได้คบกันแน่
เราอยากรู้ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่คือ FWBใช่ไหม มันเป็นแค่เราฝ่ายเดียวที่รู้สึก
มันใช่ความสัมพันธ์ friend with benefits ไหม? กับ2ปีที่ไม่มีสถานะ
เมื่อ2ปีที่แล้ว เราได้รู้จักกับพี่ผู้ชายคนหนึ่งผ่านไอจี
เขาเป็นฝ่ายทักมา (ทักมาทำเป็นขอบคุณที่ไปไลค์รูปให้)
อ่อยเรียกสาวๆงี้ป่ะ🙄 แต่ก็รู้แหละว่า
แต่ก็อ่ะก็เลยคุยตอบกลับ คุยไปคุยมาก็คุยถูกคอกันแหละ
ก็ถามไปถามมา คุยไปคุยมา ดันไปรู้ว่าพี่แกก็เคยคุยกับรุ่นพี่ที่รร.เก่าเรา
แล้วมาเรียนคณะเดียวกันกับเรา เราเองก็รู้จักกันพอดี(ปล.เขาเลิกคุยกันมานานล่ะ)
ก็เลยไปถามรุ่นพี่คนนี้ว่าเอ่อ พี่คนเนี่ยคนที่หนูคุยอยู่แกเป็นคนยังไง?
เขาก็บอกนะว่า" มันก็น่ารักดีนะ นิสัยดีอยู่ ลองคุยดู"
เห็นเขาบอกมางี้ก็คุยดิ้รอไร5555
คุยกันมาสักพักก็ได้สักได้8เดือน( แต่ไม่ได้คุยกันทุกๆวันนะ)แต่ก็ได้เวลาเจอกันล่ะ
เนี่ยพี่แกก็ชวนแหละวันศุกร์มาหาพี่ที่รร.ก็ได้ เดี๋ยวพี่จะได้ออกไปด้วย
(ปล.เราเรียนอยู่ใกล้ๆกัน) เราก็ไปเจอนะแต่เราเอาเพื่อนไปด้วย
ใครมันจะกล้าไปคนเดียวเนอะ ก็ได้เจอกันแหละ แต่ก็ไม่ได้ออกมาด้วยกันเพราะคำว่า "กัก"
นั่นคือครั้งแรกที่เจอกัน!!!
ครั้งนี้เรามีปัญหาเรื่องมหาลัยนี่แหละ เราเรียนไปได้1ปีแต่ดันมีปัญหาเรื่องหลักสูตร
เป็นช่วงที่เครียดหนักมากๆไม่รู้จะเอายังไงต่อ แต่ทุกครั้งที่เราเครียดหรือไม่สบายใจ
เราก็คุยกับพี่แกตลอดพี่แกเป็นที่ปรึกษาได้ดีมากๆ จะเจอปัญหาอะไรคุยกับพี่แกคือโล่งสบายใจทุกครั้ง
เราเครียดจนบอกพี่แกว่า จะไม่เรียนต่อล่ะ จะเริ่มใหม่ปีหน้า เพราะมันสมัครมหาลัยอื่นไม่ทันแล้ว
ยังไงก็ไม่เรียนต่อ ตอนนั้นคือคิดว่าพี่แกคงต้องหายไปแน่ๆเราเหมือนคนไม่มีอนาคตเลย
รอสอบใหม่ปีหน้าก็ไม่รู้จะได้หรือป่าว คิดต่างๆนาๆว่าพี่แกไม่เอาเราล่ะ ทำใจไว้มากๆ
แต่พี่แกไปหาข้อมูลมหาลัยที่ยังพอเปิดอยู่และเป็นคณะที่เราอยากเรียนต่อพอดี
หามาให้แนะนำนู้นนี่ให้เรา อยู่จนเราผ่านเรื่องนี้ไปได้
ถึงเวลาที่เราต้องย้ายมหาลัยไปเรียนอีกจังหวัด มันก็ไกลจากพี่แกอยู่นะ
อ่ะมาคิดว่าเรา2คนคงไม่ได้เจอกันอีกหรืออาจจะได้เจอกันยากมากขึ้น
กลัวว่ามันจะทำให้เราไม่ได้คุยกับพี่แกอีกแล้ว ที่เรากลัวคือเรากับพี่เขาไม่ได้คุยกันทุกๆวันอยู่แล้ว
แต่มาอยู่ได้2อาทิตย์ พี่แกทักมาบอกว่าพี่ไปฝึกงานแถวน้องอยู่นะ
ตอนนั่นคือโครตดีใจ มันทำให้ได้เจอกันมากขึ้น.
เริ่มเข้าเรื่อง!!!!!!!
จนมันจะครบ1ปีที่คุยกัน เรากับพี่เขาก็มีอะไรกัน มา2ครั้ง
หลังจากนั่นพี่เขาคือหายไปเลย ใช่คำว่าหายไปเลย บล็อกไลน์ บล็อกเบอร์ ทั้งเราละก็เบอร์เพื่อนที่ใช้โทรไป
จะไปหาก็ไม่ได้เพราะพี่แกฝึกงานแถวนี้เสร็จแล้ว เลยเริ่มทำใจ
แต่ ช่วงหายไปแรกๆก็เสียดายเวลานะ แต่ก็ทำใจได้ เลยบล็อกทุกอย่างแกกลับเหมือนกัน
5เดือนสำหรับการหายไป แกทักมาในเฟสซึ่งเรากับเขาไม่มีเป็นเพื่อนกัน ไม่รู้จักเฟสกัน
แต่พี่แกหาเฟสเราจนเจอ ล่ะทักมานัดเจอ นัดกินข้าว เรายอมไปเจอนะเพราะคิดถึงนั่นแหละ คิดถึงมาตลอด
เขาก็มาบอกว่าที่หายไปเพราะกลับไปคุยกับแฟนเก่า แต่มันไม่ดีขึ้นคิดว่าไม่ใช่ พี่เขานึกถึงเรา
พี่เขาก็เลยมากับเราจะไม่หายไปอีกแล้ว มาอ้อนจนเราก็มีอะไรกันอีกตามเคย (ใจง่ายมาก)
ช่วงนั่นพี่เขาต้องมีอบรมแถวๆรร.นั่นแหละแต่ระหว่างนั่นก็มีคุยกันบ้าง
จนพี่แกจะมาหาเราอีก อ้างบอกจะมาวิ่งแถวนี้เลยขอมานอนพักเราก็มีอะไรอีกตามเคย ที่บอกจะมาวิ่งก็ไม่ได้ไป
แล้วพี่แกก็ลงใต้เพราะไปฝึกงานที่บ้าน แต่จะมีบางช่วงที่มากทม
พราะมางานแต่งกลับจากงานดึกๆ แกก็ขับรถมารับบอกขอเจอหน้าหน่อยก่อนกลับ
เราให้มารับเพราะใช้เวลาให้คุ้มกับ2วันที่พี่แกขึ้นกทมมา คิดถึงด้วย แล้ว
เราก็มีอะไรอีกตามเคย
มันถึงเวลาที่พี่แกเลือกที่ทำงาน เรายิ่งดีใจจะได้เจอกันมากขึ้น
เพราะพี่แกจะเลือกทำงานแถวๆกทมมันคงทำให้เราได้เจอกันบ่อยๆ
สรุปเลือกที่ทำงาน พี่แกเลือกแถวที่เราอยู่เลยห่างไม่กี่กิโล!!!!!!
ตอนนั่นยิ่งดีใจกว่ารู้จะเลือกในกทมซะอีก
มันทำให้เราคิดเข้าข้างตัวเองว่าหรือพี่แกตั้งใจเลือกแถวนี้หรอ. ไหนบอกจะเลือกในกทมไง
ที่ที่พี่แกเลือกมันอยู่คนล่ะฝั่งกับคอนโดพี่แกซะอีกนะ ยิ่งคิดเข้าข้างตัวเองไปอีกจ้า
มันก็ได้มาเจอกันน่นแหละวันที่พี่แกมานี่วันแรก คือวันที่1ตุลาที่ผ่านมา
ก็มาอยู่ด้วยคืนหนึ่งหลังจากนั่น จากที่คิดไว้จะได้เจอบ่อยขึ้นคือพังสลาย😓
เราไม่ได้คุยกันเลยนานๆทีได้คุยกันด้วยซ้ำ พี่แกก็บอกงานเยอะ งานมีทุกวัน ไม่ได้หยุดเลย
เราเลยเลือกอ่านไม่ตอบ เราคิดว่ามันไม่ใช่แล้วอ่ะ 2ปีมันควรพอใช่ไหม
ที่เป็นอยู่ที่เจอกัน ที่ได้คุยกันเพราะแค่เรื่องจะมีอะไรกันเฉยๆใช่ไหม
(ปล.ที่คุยกันมา2ปี มันไม่ได้คุยกันตลอดนะ นานๆทีคุยตั้งแต่พี่แกเรียนจบฝึกงาน เริ่มทำงานคุยกันทีคือเรื่องจะได้เจอกันเท่านั่น! แต่จะมีช่วงที่ไม่ไหวเครียดกับเรื่องเรียนเราจะเป็นฝ่ายทักก่อน เพราะคิดว่ารุยกับแกแล้วดีขึ้น )
ปล.สุดท้ายนิสัยพี่แกคือฟอร์ม เราเองก็ฟอร์มจะเจอกันทั้งทีอ้อมไป3โลก กว่าจะสรุปได้ว่าจะเจอกันนะ
เอ่อเวลา พี่แกก็มีปัญหาอะไรพี่แกก็มักบอกเรานะไม่ใช่เงียบไปเลยมันยังดีทำให้เราคิดว่าพี่แกยังนึกถึงเราอยู่
สุดท้าย!
เราคิดมาตลอดนะนะว่าเราจะเคลียกับพี่เขาเรื่องความสัมพันธ์นี้ แต่เราทำใจไว้แล้วแหละว่าไม่มีทางได้คบกันแน่
เราอยากรู้ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่คือ FWBใช่ไหม มันเป็นแค่เราฝ่ายเดียวที่รู้สึก