สวัสดีค่ะ เราเป็นนักเรียนมัธยมปลายของโรงเรียนแห่งหนึ่ง มักจะเจอกับปัญหามากมายนี่ก็ม.5เทอมสองแล้ว วันนี้เป็นวันรับเกรดคือก็ไม่ได้หวังเกรดสูงอะไรมากแค่อยากให้เพิ่มจาก 3.1กว่าๆ ให้ขึ้นเป็น 3.4 บ้างแต่พอรู้เกรดปุ๊บรู้สึกตกใจมากเพราะเกรดมันขึ้นมานิดเดียวเอง คือตอนนี้ตัวของหนูมีเรื่องทุกใจหลายอย่าง
1. คือพ่อแม่ การเป็นลูกที่พ่อแม่รักมันไม่ง่ายเลย แค่เราเป็นคนดีมันยังไม่พอ เราต้องเรียนให้ได้เกรดดีๆด้วย แต่เราก็เข้าใจนะว่าทำไมพ่อแม่อยากให้ได้เกรดดีๆเพื่อการทำงานในอนาคตที่มั่นคง แต่เราคงพังความคาดหวังของพวกท่านแล้ว เรารู้สึกเสียใจที่ฉลาดได้ไม่เหมือนเพื่อนในห้อง คือตัวเราตั้งใจเรียนนะคะ เรานั่งฟังครูทุกคาบไม่เคยฟุบหลับ ทำการบ้านทุกอย่าง แม้ว่าอาจจะทำผิด เราพยายามมากเรียนพิเศษเสร็จก็ต้องทำการบ้านจนดึกเกือบทุกวัน จนไม่ค่อยได้ไปทำอะไรที่อยากจะทำ เคยรู้สึกเครียดจนไปอิจฉาคนอื่นที่พ่อแม่เค้าเข้าใจเลยอ่ะค่ะ บางครั้งก็เคยคิดว่าเรียนไปทำไมด้วยค่ะ ทั้งๆที่เราไม่ได้ถนัดด้านนี้เลย แต่เราก็พบคำตอบว่า ประเทศไทยมักจะรับวิทย์-คณิตมากกว่าเด็กศิลป์(อันนี้อย่าดราม่านะคะ ขอโทษไว้ ณ ที่นี้)
2. เรื่องเพื่อน เราเป็นคนไม่ค่อยพูดเลย ไม่มีเพื่อนเยอะ ในการขึ้นม.4จะมีการแบ่งห้อง ตัวของเราถูกจับแยกกับเพื่อนสนิทเนื่องจากเกณฑ์คะแนน ทำให้ ณ ปัจจุบัน ได้คบหากับเพื่อนใหม่ซึ่งเขาไม่เคยจะสนใจเรื่องที่เราพูด แถบยังชอบเย๊าะเย้ยเวลาที่เราทำคะแนนได้น้อยกว่าเขา เคยคิดที่จะคบคนอื่นแล้ว แต่เพื่อนในห้องแต่ละคนต่างก็มีเพื่อนของตัวเองทั้งนั้นทำให้เขาไม่สนใจที่จะเพื่อนกับเด็กต่างห้องอย่างเราเท่าไหร่ ทำให้ต้องจำใจตีหน้าเป็นแสนดีทั้งๆที่ไม่อยาก
คือเราแค่อยากรู้ว่าถ้าพวกคุณเจอเรื่องแบบนี้แล้วจะทำอย่างไร *ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยภาษาที่สุภาพด้วยนะคะเพราะเป็นที่ไม่ชอบโดดคนอื่นด่าแรงๆค่ะ แต่ก็ไม่ต้องทางการมากนะคะ*
เรียนวิทย์-คณิตแต่ได้เกรดน้อย
1. คือพ่อแม่ การเป็นลูกที่พ่อแม่รักมันไม่ง่ายเลย แค่เราเป็นคนดีมันยังไม่พอ เราต้องเรียนให้ได้เกรดดีๆด้วย แต่เราก็เข้าใจนะว่าทำไมพ่อแม่อยากให้ได้เกรดดีๆเพื่อการทำงานในอนาคตที่มั่นคง แต่เราคงพังความคาดหวังของพวกท่านแล้ว เรารู้สึกเสียใจที่ฉลาดได้ไม่เหมือนเพื่อนในห้อง คือตัวเราตั้งใจเรียนนะคะ เรานั่งฟังครูทุกคาบไม่เคยฟุบหลับ ทำการบ้านทุกอย่าง แม้ว่าอาจจะทำผิด เราพยายามมากเรียนพิเศษเสร็จก็ต้องทำการบ้านจนดึกเกือบทุกวัน จนไม่ค่อยได้ไปทำอะไรที่อยากจะทำ เคยรู้สึกเครียดจนไปอิจฉาคนอื่นที่พ่อแม่เค้าเข้าใจเลยอ่ะค่ะ บางครั้งก็เคยคิดว่าเรียนไปทำไมด้วยค่ะ ทั้งๆที่เราไม่ได้ถนัดด้านนี้เลย แต่เราก็พบคำตอบว่า ประเทศไทยมักจะรับวิทย์-คณิตมากกว่าเด็กศิลป์(อันนี้อย่าดราม่านะคะ ขอโทษไว้ ณ ที่นี้)
2. เรื่องเพื่อน เราเป็นคนไม่ค่อยพูดเลย ไม่มีเพื่อนเยอะ ในการขึ้นม.4จะมีการแบ่งห้อง ตัวของเราถูกจับแยกกับเพื่อนสนิทเนื่องจากเกณฑ์คะแนน ทำให้ ณ ปัจจุบัน ได้คบหากับเพื่อนใหม่ซึ่งเขาไม่เคยจะสนใจเรื่องที่เราพูด แถบยังชอบเย๊าะเย้ยเวลาที่เราทำคะแนนได้น้อยกว่าเขา เคยคิดที่จะคบคนอื่นแล้ว แต่เพื่อนในห้องแต่ละคนต่างก็มีเพื่อนของตัวเองทั้งนั้นทำให้เขาไม่สนใจที่จะเพื่อนกับเด็กต่างห้องอย่างเราเท่าไหร่ ทำให้ต้องจำใจตีหน้าเป็นแสนดีทั้งๆที่ไม่อยาก