ขอคืนดีในวันที่สายไป

สวัสดีครับวันนี้ผมเหมือนจะมาระบาย หรือแชร์ประสบการณ์นั่นแหละ
ผมมีแฟนคนนึง จริงๆรักเค้ามากนั่นแหละ แต่เมื่อ 2 ปีก่อนผมบอกเลิกเค้าไปด้วยเหตุผลของผมนั่นแหละ ผมลืมคิดถึงความรู้สึกเค้า แต่จิงๆผม็ยังรักและยังไม่ลืม  หลายๆครั้งที่เราเจอกันผมอยากขอเค้ากลับมาคบแต่ก็ไม่กล้า จนเมื่ออาทิตย์ก่อนผมคิดว่าถ้าบอกไปก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว คิดว่าบอกเค้าไปโดยที่ไม่คาดหวังอะไร แต่ที่ไหนได้ผมหวังเต็มๆคิดว่าเค้าจะรอ และยังรักเราอยู่ คำตอบของเค้าคือ "ไม่ได้รักแกแล้วหวะ" มันจุกมาก มันเหมือนโดนหินหล่นทับที่อก แน่นไปหมด ตอนนี้ผมก็รู้นะว่าวันนั้นเราเป็นคนผิด สำนึกผิดทุกอย่าง ในใจยังหวังอยู่ลึกๆว่า ขอแค่สักนิดนึงที่เค้ายังรักเราอยู่ได้ไหม ไม่ต้องถึง 1%ในใจเค้าก็ได้ "เราอยากกลับมาคบแกจิงๆหวะ" แต่คงไม่ได้ใช่ไหม อะไรที่เราพอจะทำให้แกได้บ้างวะ  ตอนนั้นเราคงคิดตื้นๆเราคงเด็กไป "คนเราโตขึ้นทุกปีแหละแก ปีหน้าแกก็จะบอกว่าปีนี้แกเด็กไป" เราจำได้ทุกอย่าง ความรู้สึกดีที่มีให้กัน ต่อให้สัญญาว่าต่อไปนี้เราจะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว เค้าก็คงไม่กลับมา
     "ต่อให้เรากลับมาอยู่ที่เดิม แต่ตอนนี้เวลานี้มันก็ไม่ใช่ที่ของเราแล้ว"