เรื่องคือ 4 ปีก่อน ผมเลิกกับ แฟนเก่า เลยหันมาสนใจเพื่อน ที่ทำงานอยู่ที่เดียวกัน
ในปีแรก ผมก็กล้าๆกลัวๆว่าควรจะบอกดีไหม เพราะตอนนั้นเธอก็โสดเหมือนกัน
แต่ผมก็เลือกที่จะไม่บอกเพราะ ผมคิดว่าผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา มันจะดูเหมือนวู่วาม หรือ ด้วยอารมเหงา
ทำให้เรารู้สึกสนใจเค้ามากเป็นพิเศษ หรือเปล่า ผมเลยยังไม่ได้บอกอะไรไป
แต่ก็ยังทำงานอยู่ที่เดียวกัน โดยที่เธออายุเท่าผม (34) แต่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้างานผม
โปรไฟล์เธอก็โอเค เรียนจบจากสถาบันมีชื่อ ครอบครัวก็ฐานะดี
ในเวลางานผมก็ให้เกียรติเธอ ฐานะหัวหน้างาน แต่นอกเวลาเราก็คุยกันเฮฮาแบบเพื่อน เป็นอย่างนี้ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน
ในช่วงระยะเวลา 4 ปี ที่เป็นเพื่อน เธอก็มีคนเข้ามาจีบ มาคุย อยู่เรื่อยๆ
แล้วก็มาเล่าให้ฟังว่าคนที่มาจีบเค้าเป็นอย่างนั้น เราเป็นอย่างนี้ แนวปรึกษาบ้าง ระบายเล่าสู่กันฟังบ้าง
แต่สุดท้ายก็ไม่สมหวังซักที โสดสนิทเหมือนเดิม จนถึงตอนนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมก็เริ่มชอบเธอ มากขึ้นเรื่อยๆ เวลาเจอกัน ผมก็เทคแคร์แบบเท่าที่จะทำได้
นั่งรถไปด้วยกัน ผมก็จะคอยบอกทาง นั่งเป็นเพื่อนคุย ( เธอขับ ) เม้ามอยปรึกษาเรื่องนู้นนั้นนี่เรื่อยเปื่อย
บางทีก็ไปนั่งทานข้าวด้วยกัน 2 คน เกี่ยงกันบ้างว่าจะกินอะไร แต่ตอนจ่ายแทบจะแย่งกันจ่าย
เวลามีของ มีกระเป๋า ก็จะช่วยถือเสมอ เพราะเธอปวดหลังบ่อย ( ถึงของไม่หนักผมก็อยากช่วยถือ )
ถ้ามีแดด เจอฝน ผมก็มีร่มพกไว้กาง ให้เธอเดินสบายๆ เวลาเธอขอร้องให้ช่วยไร ผมมักจะไม่เกี่ยงยินดีช่วยเสมอ
ตอนนี้ผมก็มั่นใจในระดับนึงแล้วว่าชอบเธอจริงๆ ไม่ใช่อารมเหงา หรือ แค่หลงเฉยๆ
ผมชอบเวลาที่ได้อยู่กับเธอ ได้มีเวลาทำกิจกรรมร่วมกัน (นอกเวลางาน)
แต่สิ่งที่ผมกังวล คือ เราอาจจะคิดไปเองฝ่ายเดียว มีความรู้สึกดีอยู่ฝ่ายเดียว เธออาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย
อาจจะคิดแค่ว่า ก็แฮปปี้ดี สนุกดี ในฐานะและความรู้สึก ระหว่างเพื่อน
ใจนึงก็อยากบอก อาจจะใจตรงกัน มันก็คงจะดีไม่น้อย
อีกใจนึงก็กลัวว่าหากบอกไปแล้วมันไม่ใช่ ก็กลัวจะมองหน้าไม่ติด ดีไม่ดีก็จะเสียเพื่อนไปเลยก็ได้
ยิ่งทำงานที่เดียวกันด้วยจะยิ่งทำงานยากกว่าเดิมด้วยหรือเปล่า
ใครมีประสบการณ์รบกวนให้คำแนะนำหน่อยนะครับ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น ขอแค่สุภาพนะครับ
(แอบชอบเพื่อน) ควรจะบอก หรือ ควรจะนิ่งไว้ดี
ในปีแรก ผมก็กล้าๆกลัวๆว่าควรจะบอกดีไหม เพราะตอนนั้นเธอก็โสดเหมือนกัน
แต่ผมก็เลือกที่จะไม่บอกเพราะ ผมคิดว่าผมเพิ่งเลิกกับแฟนเก่ามา มันจะดูเหมือนวู่วาม หรือ ด้วยอารมเหงา
ทำให้เรารู้สึกสนใจเค้ามากเป็นพิเศษ หรือเปล่า ผมเลยยังไม่ได้บอกอะไรไป
แต่ก็ยังทำงานอยู่ที่เดียวกัน โดยที่เธออายุเท่าผม (34) แต่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้างานผม
โปรไฟล์เธอก็โอเค เรียนจบจากสถาบันมีชื่อ ครอบครัวก็ฐานะดี
ในเวลางานผมก็ให้เกียรติเธอ ฐานะหัวหน้างาน แต่นอกเวลาเราก็คุยกันเฮฮาแบบเพื่อน เป็นอย่างนี้ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน
ในช่วงระยะเวลา 4 ปี ที่เป็นเพื่อน เธอก็มีคนเข้ามาจีบ มาคุย อยู่เรื่อยๆ
แล้วก็มาเล่าให้ฟังว่าคนที่มาจีบเค้าเป็นอย่างนั้น เราเป็นอย่างนี้ แนวปรึกษาบ้าง ระบายเล่าสู่กันฟังบ้าง
แต่สุดท้ายก็ไม่สมหวังซักที โสดสนิทเหมือนเดิม จนถึงตอนนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมก็เริ่มชอบเธอ มากขึ้นเรื่อยๆ เวลาเจอกัน ผมก็เทคแคร์แบบเท่าที่จะทำได้
นั่งรถไปด้วยกัน ผมก็จะคอยบอกทาง นั่งเป็นเพื่อนคุย ( เธอขับ ) เม้ามอยปรึกษาเรื่องนู้นนั้นนี่เรื่อยเปื่อย
บางทีก็ไปนั่งทานข้าวด้วยกัน 2 คน เกี่ยงกันบ้างว่าจะกินอะไร แต่ตอนจ่ายแทบจะแย่งกันจ่าย
เวลามีของ มีกระเป๋า ก็จะช่วยถือเสมอ เพราะเธอปวดหลังบ่อย ( ถึงของไม่หนักผมก็อยากช่วยถือ )
ถ้ามีแดด เจอฝน ผมก็มีร่มพกไว้กาง ให้เธอเดินสบายๆ เวลาเธอขอร้องให้ช่วยไร ผมมักจะไม่เกี่ยงยินดีช่วยเสมอ
ตอนนี้ผมก็มั่นใจในระดับนึงแล้วว่าชอบเธอจริงๆ ไม่ใช่อารมเหงา หรือ แค่หลงเฉยๆ
ผมชอบเวลาที่ได้อยู่กับเธอ ได้มีเวลาทำกิจกรรมร่วมกัน (นอกเวลางาน)
แต่สิ่งที่ผมกังวล คือ เราอาจจะคิดไปเองฝ่ายเดียว มีความรู้สึกดีอยู่ฝ่ายเดียว เธออาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย
อาจจะคิดแค่ว่า ก็แฮปปี้ดี สนุกดี ในฐานะและความรู้สึก ระหว่างเพื่อน
ใจนึงก็อยากบอก อาจจะใจตรงกัน มันก็คงจะดีไม่น้อย
อีกใจนึงก็กลัวว่าหากบอกไปแล้วมันไม่ใช่ ก็กลัวจะมองหน้าไม่ติด ดีไม่ดีก็จะเสียเพื่อนไปเลยก็ได้
ยิ่งทำงานที่เดียวกันด้วยจะยิ่งทำงานยากกว่าเดิมด้วยหรือเปล่า
ใครมีประสบการณ์รบกวนให้คำแนะนำหน่อยนะครับ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็น ขอแค่สุภาพนะครับ