ชีวิตจริงมันก็แบบนี้แหละครับ มีลังเล มีเอาไงดีวะ มีเปลี่ยนใจไปมา ถามจริงๆว่าไม่เคยเจอคนแบบ หมอเป้ง หมอฉลาด ฯลฯ เหรอ?
มนุษย์ปกติก็มีประหม่า มีไม่รู้ตัว มีต้องให้เพื่อนแนะถึงจะรู้สึกตัว มีสุนัขหวงก้าง มีเลือกไม่ถูกเอาไง ร้องไห้โดยไม่ที่บสาเหตุ รักเขาซะแล้วแต่เค้ามีแฟนแล้วนี่หว่า
ผมว่าบางท่านสับสนความรู้สึก “เกลียดการกระทำและความคิดตัวละคร” เลยเข้าใจว่าบทป่วย
ผมคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้ทำบทป่วย กลับกัน เรียลมากๆเลยต่างๆ คือชีวิตมนุษย์จริงก็งี้แหละ คุณเคยมีคนที่เหลียดขี้หน้าบ้างไหมล่ะ? แบบทำไมมันทำตัวงั้นฟระไรเงี้ย? ทำไมไม่ทำตัวดีๆ ทำไมๆ - เคยรู้สึกแบบนี้กับคนรอบข้างในสังคมไหมครับ?
แล้วพอตัวละครมันทำให้รู้สึกแบบนี้ทำไมหาว่าบทป่วยล่ะครับ? ชีวิตจริงนี่ป่วยกว่าละครอีกขอบอกก
ปล. ให้กำลังใจคนเขียนบท มีผมคนหนึ่งที่มองว่าบทไม่ป่วยครับ สนุกมากๆเลยด้วยซ้ำ ชื่นชมครับ
รักฉุดใจฯ ใครบอกบทป่วย ผมค้านสุดตัว
มนุษย์ปกติก็มีประหม่า มีไม่รู้ตัว มีต้องให้เพื่อนแนะถึงจะรู้สึกตัว มีสุนัขหวงก้าง มีเลือกไม่ถูกเอาไง ร้องไห้โดยไม่ที่บสาเหตุ รักเขาซะแล้วแต่เค้ามีแฟนแล้วนี่หว่า
ผมว่าบางท่านสับสนความรู้สึก “เกลียดการกระทำและความคิดตัวละคร” เลยเข้าใจว่าบทป่วย
ผมคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้ทำบทป่วย กลับกัน เรียลมากๆเลยต่างๆ คือชีวิตมนุษย์จริงก็งี้แหละ คุณเคยมีคนที่เหลียดขี้หน้าบ้างไหมล่ะ? แบบทำไมมันทำตัวงั้นฟระไรเงี้ย? ทำไมไม่ทำตัวดีๆ ทำไมๆ - เคยรู้สึกแบบนี้กับคนรอบข้างในสังคมไหมครับ?
แล้วพอตัวละครมันทำให้รู้สึกแบบนี้ทำไมหาว่าบทป่วยล่ะครับ? ชีวิตจริงนี่ป่วยกว่าละครอีกขอบอกก
ปล. ให้กำลังใจคนเขียนบท มีผมคนหนึ่งที่มองว่าบทไม่ป่วยครับ สนุกมากๆเลยด้วยซ้ำ ชื่นชมครับ