บทเรียนราคาแพงของชีวิตรักมากี่ปีก็ไม่มีความหมาย.....

สวัสดีครับ ขอพื้นที่เล็กๆตรงนี้ ระบายความรู้สึกในใจกับสิ่งที่ชีวิตกำลังพบเจอหน่อยครับ หลังจากจับได้ว่าแฟนไปแอบมีอะไรกับครูคนอื่นในเวลาไล่เรี่ยกันตั้งสองคน ทั้งที่เราจะหมั้นกันแล้ว มันรู้สึกอัดอั้น ทำใจไม่ได้ ไม่รู้จะไปพูดกับใครดี ก็เลยจะเอามาเล่าให้เพื่อนๆพี่ๆได้ฟัง เผื่อใครที่กำลังเจอเหตุการณ์เหมือนกับเราบ้าง 

** ขอภัยนะครับหากอ่านแล้วไม่เข้าใจ วกวน เพิ่งเคยเขียนครั้งแรก เคยอ่านแต่ของคนอื่นไม่คิดง่าจะมาเจอกับตัวเอง
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขออนุญาติแทนชื่อเป็นตัวย่อนะครับ ผมชื่อ จ. ครับ คบกับแฟนมาได้ 5 ปีละครับ มีแผนที่จะที่จะหมั้นกันแล้ว เราคบกันมาตั้งแต่เขาเรียนอยู่ปี 1 จนเขาเรียนจบ ผมช่วยเขาทำงานมหาลัยทุกอย่าง ตั้งเรียนเขาเรียนปี 1 จนเขาเรียนจบ เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเรื่อยมา ตลอดเวลาที่เราเรียนมหาลัยเขาดีกับผมมาก ไม่เคยเที่ยว ไม่นอกใจเลยสักครั้ง จนหลายๆคนอิจฉา ระยะหลังช่วงฝึกงานผมก็เริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนของเขา จากคนที่ไม่เคยเทียว ไม่เคยกินเหล้าเขาก็ทำเรื่อยมา หลังจากที่เขาเรียนจบเขาได้ไปสมัครงาน Call center ที่บริษัทแห่งหนึ่งในขอนแก่น ก็เทรนสักพักเขารู้สึกไม่ไหว ก็เลยไปหาสมัครเป็นครูอัตราจ้าง หลังจากที่เขาออกมาจาก Call center เขามาสมัครครูอัตราจ้าง ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง ตั้งอยู่ใกล้กับเทศบาลต.ผาน้ำย้อยไปทาง อ.หนองพอกไม่ไกล ผมรู้ตอนแรกโครตดีใจเลย ที่เขามาอยู่ใกล้ผมเพราะบ้านผมกับโรงเรียนที่เขาสอนห่างกันประมาณ 37 กิโลเอง  นี่ละครับมันเป็นการเริ่มต้นเรื่องราวที่แสนเจ็บปวด เมื่อวันที่ 7 ต.ค ที่ผ่านมาวันที่ผมจับได้ว่าแฟนผมแอบไปมีอะไรกับครูผู้ชายในโรงเรียนนั้น ผมขอเล่าคร่าวๆละกัน ในช่วงเช้าวันที่ 7 ผมไปยื่นเอกสารที่ศาลและรอพี่ว่าความตามตามปกติ ผมก็ได้แชทคุยกับแฟนที่ชื่อ ล. ตามปกติของคนรักกัน ก็เหมือนไม่มีอะไร ในช่วงบ่ายหลังจากที่ผมกับมาถึงบ้าน ผมก็โทรหาแฟนสาวที่ชื่อ ล. โทรไปหลายสายเขาก็ไม่รับ ผมก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะรู้ว่าแฟนที่ชื่อ ล. ไปทำความสะอาดลานวัดกับคณะครูในโรงเรียน ผ่านไปสักพักผมก็โทรไปหาแฟนใหม่ เพระาจะไปกินข้าวด้วยกัน โทรไปประมาณสิบสายเขาก็ไม่รับ ผมเลยโทรเฟสบุ๊คไปหาเพราะเหตุว่าออนไลน์อยู่ แล้วแฟนก็รับสายในทำนองที่ไม่พอใจเท่าไหร่ "โทรมามาอะไรนักหนา" พอเขาพูดจบผมก็ถามว่า "ทำอะไรทำไมถึงรับโทรศัพท์ยากจัง กวาดลานก็น่าจะเสร็จแล้ว ตอนเย็นจะไปกินข้าวด้วย" เขาก็ตอบทำนองไม่พอใจไม่อยากให้ไปหา ให้ไปหาวันต่อไปแล้วก็เลื่อนมาเรื่อยๆ มันจึงเกิดคำถามในหัวผมมากมายก็บอกหลายวันแล้วทำไมไม่ให้ไปหา แล้วที่โทรมาหาเมื่อวานที่บอกว่า "ถ้าเขาตายด้วยไหม" แอบไปเที่ยวร้านเหล้ามาแล้วเราเจอคราบอสุจิใน กกน.คือไร บอกปวดหัวปวดท้องบ้านเราอยู่ตั้งไกลเราก็ได้ขับมอไซต์พาไปหาหมอ 2 คุยไปสักพักสัญญาณเน๊ตของผมก็หลุดทั้งๆที่ WiFi ก็สัญญาณเต็ม(คลื่น 5 GHz ที่บ้านผมใข้คนเดียว) ผมก็พยายามเดินไปเดินมาเพื่อให้ให้การเชื่อมต่อกลับมา สักพักมันก็กลับมาปกติ แฟนผมก็คงคิดว่าแฟนของตัวเองคงวางไปแลัว แล้วเขาก็คงจะไม่ได้ดูโทรศัพท์ ผมก็พยามเรียกเขาหลายครั้งก็เงียบ ผมจึงฟังอยู่สักพักตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องของแฟนกับบักอาร์ทหรอก(ไม่ขอเรียกครูหรอก มันเลวเกินไป) ผมก็นั่งฟังอยู่แบบนั้นสักได้ประมาณ 20 นาที ความรู้สึกเหมือนมีคนเอามีดมากรีดลงกลางใจ เมือได้ยินนางสาว ล. ก็คุยกับบักอาร์ทซึ่งเป็นครูที่มีแฟนอยู่แล้วและจะแต่งงานกันแล้วสอนอยู่ในโรงเรียนแห่งเขาคุยกันในทำนองชู้สาว(เพื่อนๆพี่ๆก็คงเขาใจนะครับ พูดถึงแล้วยังเจ็บไม่หายเลย ถ้าบันทึกเสียงมาให้ฟังได้ ผมคงทำไปแล้ว) ทั้งบักอาร์ทและ นางสาว ล. จะแอบมากินกันตอนที่ผมและแฟนเขาทั้งสองเผลอหลายครั้งหลายครา จนทำให้บักอาร์ทจะเลิกกับแฟนมาคบกับนางสาว ล. ผมถึงได้เข้าใจในสิ่งที่แฟนผมไม่อยากให้ไปหา แล้วมาบอกกับผมว่า "ถ้าเขาตายจะตายด้วยไหม" ผมก็ทนฟังอยู่นานทนไม่ไหวรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหมือนโดนรถชนยังไม่เจ็บเท่า เลยรีบขับรถไปหาแฟนทันที ผมก็ยังไม่เชื่อหรอกตอนแรก ระหว่างทางผมก็แชทหาแฟนถามว่ามันจริงใช่ไหม เขาก็เอาแต่พูดว่าอย่ามาหาเรื่องทำเหมือนไม่รุ้ไม่ชี้กับเรื่องที่เกิดขึ้น จนผมขับรถได้ไปถึงบ้านพักของแฟนซึ่งจะเป็นหมู่บ้านเลยมาจากทางขึ้นวัดผาน้ำทิพย์ไปทาง อ.เลิงนกทาไม่ไกลมากหรอก หน้าบ้านจะมีถึงขยะและต้นมะขาม พอไปถึงก็เจอแต่ครูผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่ ผมก็ได้คุยกับครูที้เป็นรุ่นพี่ ถามครูรุ่นพี่ก็บอกไม่รู้ไม่เห็น ในใจผมก็ไม่เชื่อหรอก เพราะเห็นครูรร.นี้จะไปร้านเหล้าบ่อยมาก ผมก็คุยไปสักพักรอให้แฟนลงมาหาและบอกให้ผู้ชายคนนั้นมาคุย แต่แฟนผมก็ไม่ยอมลงมา ผมก็เลยขออนุญาติครูที่อยู่บ้านพักขึ้นไปหาแฟน ผมก็ค่อยๆเดินขึ้นไปเงียบแบบจิ้งจกเรียกพี่เลยละ ก็ได้ยินเขาคุยกับผู้ชายคนนั้นว่าแฟนจับได้แล้ว ให้มาคุย หลังจากเขาคุยกันเสร็จผมก็เคาะประตูห้องแล้วก็เรียกแฟนอยู่สักพักแฟนก็ไม่ยอมเปิดและออกมาหา ผมจึงเดินลงมาแล้วว่า่จะกลับบ้านเลย ก็เลยเห็นชู้รักของแฟนจดรถมอไซต์อยู่หน้าบ้านพักพอดี ผมก็กำลังจะเดินไปหาชู้รักที่ชื่อบักอาร์ทมันก็ขับรถหนีไปทั้งๆที่ยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย ผมก็เลยเดินกลับเข้ามาในบ้านในตอนนั้นแค้นมากเสียใจมาก ก็มองไปเห็นเอกสารพวก ปพ. คะแนนนักเรียน คะแนนข้อสอบที่ผมทำให้เขาใจก็อยากจะเอาไปเผาไฟทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นแล้วละ คิดแล้วคิดอีก กลัวเด็กไม่มีเกรด บางวิชากะยังได้สุ่มเอา ผมก็เลยเอาแต่โน็ตบุ๊คแฟนมา เพราะอะไรที่อยู่ในโทรศัพท์มันจะอยู่ในเมลล์ที่เขาซิงค์ไว้กับเครื่อง(มันมีวิธีดูนะ แต่ไม่บอก) หลังจากนั้นผมก็เอาโน๊คบุคเขากลับมาบ้าน ระหว่างทางทั้งร้องร้องไห้ ทั้งคิดมันไม่ใช่เรื่องจิงใช่ไหม ผมกลับมาถึงบ้านประมาณ 20.00 ผมเปิดโน๊ตบุคแฟนขึ้นมารอ รออ.. 3 นาทีมันก็ไม่ขึ้น ไม่ทันใจ ก็เลยปิดเสียบชาจน์แบตไว ก็เลยนึกได้ว่าเราก็เขาเฟสเขาได้ เปิด fb ขึ้นมาใจเต้นยังกะตีกองความรุสึกทั้งหมดไหลลงไปที่เท้า ผมก็เปิดไปที่ messager ความรักความอยากแต่งงานกับเขาในอีกไม่กี่เดือนมันหายไปในพริบตา คบกันมา 5 ปีกว่าไม่เคยคิดเลยจะเป็นคนแบบนี้ (ปกติผมจะไม่ค่อยเขาไปดูแชทแฟนถ้าไม่มีอะไร) ถ้าอยากฆ่าให้ตายตั้งแต่ตอนนั้นเสียเลย ตอนแรกผมก็เห็นแต่เขาคุยกับคนที่ชื่ออาร์ท (ถ้าเอามาลงให้อ่านได้ทำแล้ว) เขาคุยแล้วเขาก็ลบ เห็นข้อความหายไปทีละอันๆ ยมทูตเริ่มเข้าสิงร่างเลยครับ ผมก็ยังไม่ทำอะไร แคปไว้ได้บางส่วนก็ส่งมห้พี่สาวเขาดู เขาก็เริ่มลบข้อความไปเรื่อยๆ ผมก็ไม่สนใจลบได้ลบไปกู้คืนได้ ผมก็เลยไปดูแชทของแฟนเขามักจะเขียนเป็นเรื่องราวไว้ในแชทส่วนตัว ผมอ่านครั้งแรกยมทูตยังเรียกพี่เลยละ เพิ่งจะได้มารู้สิ่งที่เราพาไปหาหมอดึกของคืนนั้นมันเกิดมาจาก เขาไปเที่ยวร้านเหล้ากลับมา แล้วเขาให้ผู้ชายที่ชือมอส เกรียงไกร ไช...มามีอะไรด้วยถึงบ้านพักทั้งๆที่เป็นประจำเดือน แล้วแฟนเราก็ไม่เคยบอกเราเลย มาทำดีกะเรามานอนบ้านเรา มาทำกับข้าวให้พ่อแม่เรากินปกติ ที่สำคัญยังมาทำบุญกะเราที่วัดเขามโนรมย์อย่างหน้าเฉยเลย สุดยอดเกินคำบรรยาย ยอมรับเลยครับวันนั้นนอนไม่หลับทั้งคืน คิดทั้งคืนเลยครับใจหนึ่งพรุ่งนี้ต้องไปเจอมันที่โรงเรียนให้ได้ กับอีกใจหนึ่งเอกสารคะแนนปพ.ที่เราทำเราจะไปเอามาเผาทิ้งให้หมด พอวันรุ่งขึ้นวันที่ 8 เราก็ไปโรงเรียนปรากฏว่าแฟนเรา บักอาร์ท 2 คนนี้ลา บักมอส ลาออกไปแล้ว เราก็ไปรอมันที่โรงเรียน นั่งรอต้นไม้หน้าโรงเรียนนับรถวิ่งผ่านไปผ่านมา จนใจเย็นลงสักนิดก็เดินเขาไปที่ห้องธุรการ ถามหาผจก. แล้วพวกมันอีก 3 คน ก็ไม่มีใครอยู่อยู่แต่ครูที่รู้จักกัน ผมก็เลยกลับบ้านวันต่อไปค่อยมาใหม่       วันนี้พอแค่นี้ก่อนพรุ่งนี้จะมาเล่าบทสรุปให้ฟังเอาไว้เป็นคติเตือนใจสำหรับคู่รักนะครับ//