พอดีเพิ่งเลิกรากับคนรักไปน่ะค่ะ รู้สึกจิตตก เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า เราพยายามหาอย่างอื่นทำแต่ก็ยังวนเวียนคิดถึงอยู่ พยายามดึงความสนใจไปจากที่เป็นอยู่แต่ก็ทำยากพอสมควร พยายามบอกตัวเองว่าชาตินี้เราคงไม่

แม้เมฆดำยังแรขอบน้ำเงิน ยามระทมตรมตรอมหฤทัย เหมือนชีวิตจิตต์ใจออกจากร่าง ให้ซึมเซาเศร้าสลดหมดหนทาง กายเหมือนอย่างไม้ขอนท่อนทอดทิ้ง เบื่อโลก เบื่อถิ่น เบื่อกินนอน แผ่นดินร้อนระงมทุกข์ถ้วนทุกสิ่ง ในโลกน

เพิ่งมาเห็นข่าวการจากไปของคุณ Pound Vatcharapong เมื่อสัปดาห์ที่แล้วจากเว็บยูทูปโดยบังเอิญ รู้สึกเศร้าและสะเทือนใจอย่างมาก ไม่สามารถลบภาพเรื่องราวของคุณปอนด์และน้องหมาลียองเจ ออกไปได้ ทุกวันหลังจากทรา

ผมไม่เคยติดตามข่าวสารอะไรเลย ที่ครูเอามาเเปะไว้ ว่ามีเเข่งอะไร ผมก็ละเลยไป จนกระทั่ง เ้พื่อนได้ไปญี่ปุ่นตั้ง2 คนเเล้ว ผมรู้สึกเจ็บใจ อิจฉามาก ผมยอมรับว่าผมทำตัวเองจนได้รับบทเรียนราคาเเพงเเล้ว หนหน้าผม

แม่อยู่คนเดียวครับ ...เป็นบ้านเดี่ยว พื้นที่ค่อนข้างกว้าง .... 2 ชึ้น (มีสนามกว้างพอสมควร) อายุ 75 ปี แข็งแรงดี เดินช้าตามวัย การเคลื่อนตัวก็ ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ .. ตามอายุ ทำกับข้าวได้ปกติ เดินออก

วันนี้เราเบื่อไม่มีอะไรทำ ดื่มน้ำอัดลมไปประมาณ4-5แก้วแล้ว ดื่มได้เรื่อยๆเลย ดื่มแล้วฉี่ดื่มแล้วฉี่วนไปวนมา เบื่อแล้วก็ลงไปหาอะไรทำ ทำแป๊ปเดียวก็เบื่ออีกก็กลับมานอนเหมือนเดิมทำอะไรโฟกัสได้นิดเดียวเห้อเ

เวลาอยู่กับเพื่อนเราก็แฮปปี้นะค่ะ อารมณ์ดี แต่พอมาอยู่บ้านคนเดียว เราชอบคิดมาก ขี้ระแวง เราว่าเรา มองโลกในแง่ร้ายนะค่ะ อารมณ์แปรปรวน ไม่ชอบเวลาคนไม่ทำตามที่เราบอก เวลาอยู่คนเดียว ชอบคิดมากจนร้องไห้ ห

ผมนะทำดีทุกอย่างแล้วให้กับครอบครัวแต่เหมือนเขาไม่เคยเห็นผมในสาวตาผมเรียนดีเอาของรางวัลมาล่อพอทำได้ไม่เคยมีผมนั่งร้องให้ทุกวันบางครั้งผมนั่งอยู่เฉยก็โดนด่าผมอาจจะไม่ได้ชอบงานแบบเดียวกับพวกเขาชอบเอาผมไป