"โดยทั่วไปการเอ่ยปากบอกพ่อแม่ว่าจะเลี้ยงสัตว์ อาจจะมีการซักถามหรือออกแนวเห็นแย้งบ้าง"
ความคิดนี้ผุดขึ้นมาตอนเรากับแฟน คิดว่าจะหาหมามาเลี้ยง จึงตัดสินใจว่าจะเอามาเลี้ยงโดยที่ไม่บอกให้พ่อแม่เค้ารู้ (แฟนเราซื้อบ้านที่กทม. ส่วนพ่อกับแม่เค้าอยู่ตจว.) 
หลังเอาหมามาเลี้ยง (ชื่อ ซัมเมอร์) ทุกวันแฟนทำงานอยู่ที่บ้าน โดยมีกำลังใจสำคัญอยู่ข้างๆ (เล่น กิน นอนให้กำลังใจ)

วันหนึ่งพ่อกับแม่เค้าคอลไลน์มา... แล้วนังซัมเมอร์คงอยากแนะนำตัว นางเห่าจ้า 555 ความแตก สุดท้ายเค้าก็ได้รู้จักซัมเมอร์ผ่านวิดิโอคอลและได้เจอกันเมื่อพวกเรากลับบ้านตจว. พ่อกับแม่รักนางมาก ทำคอกให้ พาเดินเล่นแทบทุกเช้าเย็น จนตอนนี้ซัมเมอร์มีน้องชื่อวินเทอร์ ความรักนั้นก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง แถมมากขึ้นทุกวัน

พ่อกับแม่เค้าเกษียณ วันว่างๆก็จะดูแล พูดคุย เล่นกับสองแสบ ค่อนข้างจะเอาใจหมามากกว่าลูกชายแล้ว


พวกสองแสบก็อยู่เป็น นั่งคอยขอของกินเรียบร้อย


รูปนี้เป็นตัวอย่างหนึ่งที่แม่เค้าถ่าย โดยให้ซัมเมอร์วินเทอร์เป็นนางแบบ แล้วหัดใช้โปรแกรมแต่งภาพ ซึ่งภาพก็ถูกส่งไปยังกลุ่มไลน์ต่างๆ คล้ายกับการส่ง "สวัสดีวันจันทร์" ในทุกๆเช้า 555

จากที่เราเห็น... หมาก็ช่วยผู้สูงวัยคลายความเหงาได้เหมือนกันนะ ความน่ารัก น่าเอ็นดูของมัน ทำให้เค้าได้ทำโน้นนี่ เรียกได้ว่า มีอะไรทำ ไม่มีเบื่อเลยละ นอกจากนี้ เค้าได้ออกกำลังกายบ่อยๆด้วยนะ เพราะสองแสบมักจะส่งเสียงเห่า หงิงๆเรียกเกือบทุกเย็นที่ฝนไม่ตก เพื่อให้พาออกจากคอกไปเดินเล่น
และพ่อกับแม่เค้าเองก็ดูแฮปปี้ที่เป็นเช่นนั้น
หากชอบเรื่องราวเหล่านี้ ติดตามพวกหนูได้นะคะ ที่เพจซัมเมอร์วินเทอร์ฮัสกี้ ตามลิงค์ด้านล่าง ขอบคุณค่ะ  
https://web.facebook.com/summerwinterhusky/?ref=bookmarks