เราผิดไหม? หรือต้องควรปรับตัวยังไง?

คือเราคุยกับคนๆนึงได้ประมาณ 1 เดือนละ คือเขาเรียนอยู่ต่างจังหสัดอีกจังหวัดแต่เรารู้จักกัน ก็คุยน่ารักดี ที่แรกเราก็กะว่าจะคุยแค่เออมันไม่เหงา เราก็ยังไม่อยากมีใคร อยากใช้ชีวิตกับครอบครัว เพื่อนมากกว่า พอคุยทุกวันขึ้น ความรู้เราก็เพิ่มขึ้นไปไม่รู้ตอนไหน พอช่วงเราป่วยเขาจะไปคนใส่ใจรายละเดียดเล็กๆน้อยๆของเราเลย ไปข้าวยัง เราจะไม่ค่อยกินข้าวมันเบื่ออาหาร เขาก็บอกไปกินละกินยา กินข้าวกับอะไรบอกด้วย ใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆของเรา ซึ่งในชีวิตเราไม่ค่อยมีใครมาใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆหรอก เราเป็นคนง่ายๆ เราเลยแบบ เห้ย !! เขาใส่ใจกูด้วยหรอวะ? อะไรแบบนี้ ทำให้คิดถึงเขาแหละ 😂 บ้าเชียว5555 แล้วพอมาช่วงป่วยไม่ค่อยได้โทรหากันเลย เราก็ป่วย 2 อาทิตย์ มันไม่มีอารมณ์จะมาโทรอยู่แล้ว แค่ตอบยังเหนื่อยอะคิดดู พอหายป่วยแล้วเรานี่อ้อนเขาเก่งมากเลยแหละ ตัวขี้อ้อนเลย5555 พอมามื้อคืนเราทำงานที่คณะเสร็จ เรียนเสร็จอะไรก็ 3 ทุ่ม มาอาบน้ำเสร็จก็ 4 ทุ่ม ก็อย่กโทรคุยกับเขา คนไกลกัน ได้ยินเสียงมันยังโอเคนะเว้ยยน คอลกัน แต่มื้อคืนเข้าบอกว่าปวดหัว ขอวันหลังซึ่งเขาเลื่อนแบบนี้ มา 3 ครั้ง ครัเงแรกบอก 4 ทุ่มจะโทรก็ไม่โทร แชทคุยเหมือนเดิม เรารู้นะไม่บอกจะรอดูว่าจะทำแบบที่พูดมั้ย รอบสองเราจะไปดื่มกับเพื่อนขอคุยด้วยก่อน 3 ทุ่ม เขาก็ลืมเหมือนเดิม ไม่คุย แต่แชทปกติ จนเราไปดื่มกับเพื่อน พอวันนี้บอกว่าวันหลังนะปวดหัว ทำงานโถมมม เราก็บอกว่าเหมือนเราแกอยู่ฝ่ายเดียวเลยเนาะ ถ้าเองไม่สบายใจบอกเค้านะ แล้วเขาก็บอกกลับมาว่า เราจะคุยกันแบบคนโตๆคุยกัน มีอะไรคุยกันตรงๆเข้าใจมั้ย ? รู้สึกแย่เลย รู้สึกว่าตัวเองงี่เง้าใส่เขา มันผิดด้วยหรอคะ? ที่คนเรามันอยู่ไกลแล้วคิดถึง แค่ได้ยินเสียง ได้วิดีโอคอลหากัน กี่นาทีก็ได้ 😭😭😭 ไม่ได้ว่าเลย