สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอบคุณมากนะ ที่เข้ามาอ่านเรื่องของเรา
ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้วแต่เรื่องทุกอย่างมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เราอยู่ม.4กำลังจะขึ้นม.5 เรื่องที่เราเล่าอาจจะยาวไปซะหน่อย แต่มันคือความสงสัยและติดค้างในใจมาเกือบสองปี ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้ามาอ่านด้วยมั้ยเนอะ เริ่มเลยละกัน
ตอนปิดเทอมม.4เรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายค่ายนึง ซึ่งเป็นการเข้าค่ายครั้งแรกของเราที่ได้ไปกับรร.อื่นๆ ปกติเราอยู่รร.ประจำหญิงล้วน ไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยเพราะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่อนุบาล แต่ในใจเราก็ไม่ได้อยากมีเท่าไหร่นะ ไม่ได้ไขว่คว้าอยากจะมี มันดูไม่ชิน เราเห็นเพื่อนมีเพื่อนผู้ชายกันมันดูอยู่คนละโลกกับเราเลย
วันแรกที่ไปเข้าค่าย เราเหมือนเปิดโลกเลย คือเคยแต่อยู่ในโลกของผู้หญิง เอาจริงเราก็พูดคำหยาบนะ แต่พอไปค่ายเราดูเบาไปเลย ตอนแรกๆก็ตกใจ แต่เพื่อนคนอื่นๆก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ เราก็พยามเข้าใจและปรับตัว ข้ามไปวันที่สอง วันนี้จะมีกิจกรรมในตอนกลางคืน เราก็เข้าร่วมปกติ แต่พอเรากับเพื่อนกำลังจะกลับที่พัก ก็มีคนเข้ามาขอเฟสเรา ตอนนั้นเราก็อ้ำๆอึ้งๆเพราะมันเป็นครั้งแรกเลยมั้ง ที่มีผู้ชายมาขอเฟส เราก็ไม่รู้ว่าควรจะให้มั้ย ปกติเค้าให้กันรึป่าว เพื่อนเราเห็นเรานิ่งๆไป ส่วนเค้าก็ยังยืนรออยู่ มันก็ทำท่าเหมือนให้ๆไปก่อนเถอะ เราก็เลยให้ไป พอเค้าเดินไปเพื่อนเราก็บอกว่า ให้ไปก่อนถ้าแกไม่โอไม่ชอบหรือยังไงก็ค่อยบล็อคก็ได้ เราก็เออออตามนั้น หลังจากจากนั้นก็มีคนเข้ามาขอเฟสอีกประมาณสองคน เราก็เลยให้ไป
กับสองคนหลังเราก็ไม่ได้คุยอะไรมาก แต่คนแรกเค้าคือคนนั้นคนที่เรากำลังพูดถึงอยู่ ตอนแรกที่เค้าแอดมาเราก็ยังลังเลว่าจะรับแอดดีมั้ย เพื่อนเราก็บอกเหมือนเดิมเลย รับไปก่อนแล้วไม่โอเคค่อยบล็อค เราก็เลยรับๆไป ไม่ได้คิดอะไร พอเรากดรับเค้าก็ทักมาเลย เราก็รนละควรจะตอบมั้ย คือเราเคยคุยกันแค่ตอนที่เค้ามาขอเฟสแค่นั้น เอาจริงๆเรายังจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เค้าชื่ออะไรก็ยังไม่รู้เลย ตอนนั้นเรากำลังนั่งรถไปส่งเพื่อนที่บ้าน(จบค่ายแล้ว) เพื่อนมันก็บอกแกก็ลองตอบไปดู เราก็เลยตอบไปหลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ เราเห็นเค้าเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง อาจเป็นเพราะเราไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย พอมีเข้ามาเราเลยอยากจะรักษาไว้ โดยคงสภาพไว้แค่เพื่อน แต่เค้าไม่ได้คิดงั้น พอคุยไปสักพักเค้าก็บอกเราว่านี่เข้ามาจีบนะรู้ป่ะเนี้ย เราก็เคยคิดนะแต่ก็ไม่ได้อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามีคนมาชอบ อีกอย่างตอนที่ไปเข้าค่าย เราไปกับเพื่อนหลายๆคน คนอื่นๆก็สวยและก็น่ารักกว่าเราเยอะ โอกาสความน่าเป็นที่เค้าจะไปชอบเพื่อนเรามันควรมีมากกว่ามั้ย เราก็บอกตัวเองอย่างนี้ เราก็พยามบอกเค้าตลอดๆว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้วและสิ่งที่เราพูดเราก็พูดกับเพื่อนแบบนี้ทุกคน
พอเวลาผ่านไปประมาณเดือนนึง ช่วงเวลาเดือนนั้นเราก็คุยกันหลายเรื่องอยู่ เราก็บอก เล่า เรื่องตัวเองให้เค้าฟังบ้าง เค้าก็รับฟัง เราใช้คำพูดที่เหมือนกับที่เราพูดกับเพื่อนๆที่รร.ซึ่งอาจดูสนิทไปบางที เรื่องที่ดูเป็นเรื่องปกติของเราอาจดูเป็นสิ่งที่พิเศษกับคนอื่น เราเคยเล่าสิ่งที่คุยกับเค้าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็แบบลักษณะการพูดของเรามันดูให้ความหวังเค้านะ คือเราไม่เชื่อว่าเค้าจะชอบเราไง เราก็เลยไม่ได้สนใจไร คนเพิ่งจะเจอกันครั้งเดียวอยู่ๆจะมาบอกชอบกันมันดูไม่เมกเซ้นกับเราเท่าไหร่ เราเพิ่งจะคุยกันแค่ประโยคสองประโยคเองมั้ง เราไม่ค่อยเชื่อเรื่องรักแรกพบอยู่แล้ว เราเลยยิ่งไม่เชื่อเลย เค้าจะมาหลอกเรารึป่าวว่ะ? เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาเลย อีกใจก็คือไม่หรอก เพราะเวลาที่คุยกันเค้าก็ดูจริงใจดี เราก็ได้ถกกันอยู่ในหัว
พอวันนึงที่เราแบบรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เค้าดูเร่งเราเกินไป แบบหยอดมุกตลอดๆจนไม่ไหวเราก็เลยค่อยๆหายไป ไม่ค่อยอ่านไม่ค่อยตอบ ตอนนั้นก็รู้สึกแย่นะแบบเราทำร้ายความรู้สึกของเค้ารึป่าวว่ะ อีกใจก็เค้าอาจจะหลอกเราก็ได้ แล้วเราก็ค่อยๆหายไป จนไม่ได้คุยกันเลย
จนถึงตอนนี้ก็แทบไม่ได้คุยกันเลย ต้องมีเรื่องไรจริงๆถึงจะคุยกัน ตอนแรกๆเราก็คิดมากนะแบบถ้าเค้าชอบเราจริงๆเราแย่มากๆที่ทำแบบนั้นกับเค้า แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตอนนี้เราก็ยังคิดอยู่มันเป็นความรู้สึกผิดที่ยังติดอยู่ในใจ เราพยามไม่คิดถึง เราก็เลยอันฟอลในไอจี ปิดแจ้งเตือนหมด แต่สุดท้ายก็ยังไปแอบส่องเค้าอยู่ดี มีความคิดว่าตอนนั้นมันก็มีเรื่องดีๆอยู่นะ พอเค้าหายไปมันก็เหมือนมีอะไรหายไปด้วย คือไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันเป็นเพราะความผูกพัน หรือ ความชอบ กันแน่ เราอาจแค่อยากได้เพื่อน เราอาจแค่ยังไม่ชิน เวลาอยู่อะไรกับมันนานๆ แล้วอยู่ดีๆก็ไม่มีก็คงมีโมเมนต์ที่คิดถึงบ้างอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยังแอบส่องบ้างบางที บางครั้งก็แอบหวังว่าให้เค้าทักมานะ แต่ก็โทษตัวเองแหละว่าหายไปแบบนั้นใครมันจะกล้าเข้ามาคุยอีก เออ เราเคยขอโทษเค้าไปแล้วนะตอนที่มีเรื่องให้ต้องคุย
ตอนนี้ที่อยากรู้จริงๆคือ
1. คนเราจะชอบกันเพียงแค่เจอกันแค่ครั้งเดียวเองหรอ มันดูเว่อไปมั้ย
2. เราควรจะทำไงดี ถ้าให้ตัดใจไปซะช่วยแนะนำหน่อย
3. สิ่งที่เราเป็นอยู่มันคือความผูกพันหรือความชอบกันแน่ เราควรจะจัดการกับมันยังไงดี
4. มันมีโอกาสบ้างมั้ยที่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
ตอบแค่บางข้อก็ได้นะTT ขอบคุณมาก
คิดว่าเป็นไปได้มั้ยที่คนคนนึงจะสามารถชอบใคร เพียงแค่เคยเจอกันแค่ครั้งเดียว
ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้วแต่เรื่องทุกอย่างมันเริ่มขึ้นตั้งแต่เราอยู่ม.4กำลังจะขึ้นม.5 เรื่องที่เราเล่าอาจจะยาวไปซะหน่อย แต่มันคือความสงสัยและติดค้างในใจมาเกือบสองปี ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้ามาอ่านด้วยมั้ยเนอะ เริ่มเลยละกัน
ตอนปิดเทอมม.4เรามีโอกาสได้ไปเข้าค่ายค่ายนึง ซึ่งเป็นการเข้าค่ายครั้งแรกของเราที่ได้ไปกับรร.อื่นๆ ปกติเราอยู่รร.ประจำหญิงล้วน ไม่มีเพื่อนผู้ชายเลยเพราะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่อนุบาล แต่ในใจเราก็ไม่ได้อยากมีเท่าไหร่นะ ไม่ได้ไขว่คว้าอยากจะมี มันดูไม่ชิน เราเห็นเพื่อนมีเพื่อนผู้ชายกันมันดูอยู่คนละโลกกับเราเลย
วันแรกที่ไปเข้าค่าย เราเหมือนเปิดโลกเลย คือเคยแต่อยู่ในโลกของผู้หญิง เอาจริงเราก็พูดคำหยาบนะ แต่พอไปค่ายเราดูเบาไปเลย ตอนแรกๆก็ตกใจ แต่เพื่อนคนอื่นๆก็บอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ เราก็พยามเข้าใจและปรับตัว ข้ามไปวันที่สอง วันนี้จะมีกิจกรรมในตอนกลางคืน เราก็เข้าร่วมปกติ แต่พอเรากับเพื่อนกำลังจะกลับที่พัก ก็มีคนเข้ามาขอเฟสเรา ตอนนั้นเราก็อ้ำๆอึ้งๆเพราะมันเป็นครั้งแรกเลยมั้ง ที่มีผู้ชายมาขอเฟส เราก็ไม่รู้ว่าควรจะให้มั้ย ปกติเค้าให้กันรึป่าว เพื่อนเราเห็นเรานิ่งๆไป ส่วนเค้าก็ยังยืนรออยู่ มันก็ทำท่าเหมือนให้ๆไปก่อนเถอะ เราก็เลยให้ไป พอเค้าเดินไปเพื่อนเราก็บอกว่า ให้ไปก่อนถ้าแกไม่โอไม่ชอบหรือยังไงก็ค่อยบล็อคก็ได้ เราก็เออออตามนั้น หลังจากจากนั้นก็มีคนเข้ามาขอเฟสอีกประมาณสองคน เราก็เลยให้ไป
กับสองคนหลังเราก็ไม่ได้คุยอะไรมาก แต่คนแรกเค้าคือคนนั้นคนที่เรากำลังพูดถึงอยู่ ตอนแรกที่เค้าแอดมาเราก็ยังลังเลว่าจะรับแอดดีมั้ย เพื่อนเราก็บอกเหมือนเดิมเลย รับไปก่อนแล้วไม่โอเคค่อยบล็อค เราก็เลยรับๆไป ไม่ได้คิดอะไร พอเรากดรับเค้าก็ทักมาเลย เราก็รนละควรจะตอบมั้ย คือเราเคยคุยกันแค่ตอนที่เค้ามาขอเฟสแค่นั้น เอาจริงๆเรายังจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำ เค้าชื่ออะไรก็ยังไม่รู้เลย ตอนนั้นเรากำลังนั่งรถไปส่งเพื่อนที่บ้าน(จบค่ายแล้ว) เพื่อนมันก็บอกแกก็ลองตอบไปดู เราก็เลยตอบไปหลังจากนั้นเราก็คุยกับเค้ามาเรื่อยๆ เราเห็นเค้าเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง อาจเป็นเพราะเราไม่เคยมีเพื่อนผู้ชาย พอมีเข้ามาเราเลยอยากจะรักษาไว้ โดยคงสภาพไว้แค่เพื่อน แต่เค้าไม่ได้คิดงั้น พอคุยไปสักพักเค้าก็บอกเราว่านี่เข้ามาจีบนะรู้ป่ะเนี้ย เราก็เคยคิดนะแต่ก็ไม่ได้อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่ามีคนมาชอบ อีกอย่างตอนที่ไปเข้าค่าย เราไปกับเพื่อนหลายๆคน คนอื่นๆก็สวยและก็น่ารักกว่าเราเยอะ โอกาสความน่าเป็นที่เค้าจะไปชอบเพื่อนเรามันควรมีมากกว่ามั้ย เราก็บอกตัวเองอย่างนี้ เราก็พยามบอกเค้าตลอดๆว่าเป็นเพื่อนกันดีแล้วและสิ่งที่เราพูดเราก็พูดกับเพื่อนแบบนี้ทุกคน
พอเวลาผ่านไปประมาณเดือนนึง ช่วงเวลาเดือนนั้นเราก็คุยกันหลายเรื่องอยู่ เราก็บอก เล่า เรื่องตัวเองให้เค้าฟังบ้าง เค้าก็รับฟัง เราใช้คำพูดที่เหมือนกับที่เราพูดกับเพื่อนๆที่รร.ซึ่งอาจดูสนิทไปบางที เรื่องที่ดูเป็นเรื่องปกติของเราอาจดูเป็นสิ่งที่พิเศษกับคนอื่น เราเคยเล่าสิ่งที่คุยกับเค้าให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็แบบลักษณะการพูดของเรามันดูให้ความหวังเค้านะ คือเราไม่เชื่อว่าเค้าจะชอบเราไง เราก็เลยไม่ได้สนใจไร คนเพิ่งจะเจอกันครั้งเดียวอยู่ๆจะมาบอกชอบกันมันดูไม่เมกเซ้นกับเราเท่าไหร่ เราเพิ่งจะคุยกันแค่ประโยคสองประโยคเองมั้ง เราไม่ค่อยเชื่อเรื่องรักแรกพบอยู่แล้ว เราเลยยิ่งไม่เชื่อเลย เค้าจะมาหลอกเรารึป่าวว่ะ? เป็นคำถามที่ผุดขึ้นมาเลย อีกใจก็คือไม่หรอก เพราะเวลาที่คุยกันเค้าก็ดูจริงใจดี เราก็ได้ถกกันอยู่ในหัว
พอวันนึงที่เราแบบรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เค้าดูเร่งเราเกินไป แบบหยอดมุกตลอดๆจนไม่ไหวเราก็เลยค่อยๆหายไป ไม่ค่อยอ่านไม่ค่อยตอบ ตอนนั้นก็รู้สึกแย่นะแบบเราทำร้ายความรู้สึกของเค้ารึป่าวว่ะ อีกใจก็เค้าอาจจะหลอกเราก็ได้ แล้วเราก็ค่อยๆหายไป จนไม่ได้คุยกันเลย
จนถึงตอนนี้ก็แทบไม่ได้คุยกันเลย ต้องมีเรื่องไรจริงๆถึงจะคุยกัน ตอนแรกๆเราก็คิดมากนะแบบถ้าเค้าชอบเราจริงๆเราแย่มากๆที่ทำแบบนั้นกับเค้า แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตอนนี้เราก็ยังคิดอยู่มันเป็นความรู้สึกผิดที่ยังติดอยู่ในใจ เราพยามไม่คิดถึง เราก็เลยอันฟอลในไอจี ปิดแจ้งเตือนหมด แต่สุดท้ายก็ยังไปแอบส่องเค้าอยู่ดี มีความคิดว่าตอนนั้นมันก็มีเรื่องดีๆอยู่นะ พอเค้าหายไปมันก็เหมือนมีอะไรหายไปด้วย คือไม่รู้ว่าที่เป็นอยู่มันเป็นเพราะความผูกพัน หรือ ความชอบ กันแน่ เราอาจแค่อยากได้เพื่อน เราอาจแค่ยังไม่ชิน เวลาอยู่อะไรกับมันนานๆ แล้วอยู่ดีๆก็ไม่มีก็คงมีโมเมนต์ที่คิดถึงบ้างอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ยังแอบส่องบ้างบางที บางครั้งก็แอบหวังว่าให้เค้าทักมานะ แต่ก็โทษตัวเองแหละว่าหายไปแบบนั้นใครมันจะกล้าเข้ามาคุยอีก เออ เราเคยขอโทษเค้าไปแล้วนะตอนที่มีเรื่องให้ต้องคุย
ตอนนี้ที่อยากรู้จริงๆคือ
1. คนเราจะชอบกันเพียงแค่เจอกันแค่ครั้งเดียวเองหรอ มันดูเว่อไปมั้ย
2. เราควรจะทำไงดี ถ้าให้ตัดใจไปซะช่วยแนะนำหน่อย
3. สิ่งที่เราเป็นอยู่มันคือความผูกพันหรือความชอบกันแน่ เราควรจะจัดการกับมันยังไงดี
4. มันมีโอกาสบ้างมั้ยที่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
ตอบแค่บางข้อก็ได้นะTT ขอบคุณมาก