สวัสดีครับ ผมจะมาแชร์ประสบการณ์ผมกับแฟนของผม ตอนนี้ผมอายุ24 แฟนของผมอายุ19 เธอเป็นคนที่ตัวเล็ก ขาว ผมสั้นถึงบ่า ส่วนสูงเธอ156 น้ำหนัก40 ส่วนผมสูง178 ผมน้ำหนักพอดีๆครับ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะไม่หล่อเท่าไหร่ ผิวสีแทนนิดๆครับ แต่ผมก็คบกับแฟนมาได้6ปีแล้วครับ ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ เธออายุเพียง13ปี ประมาณม.1นั่นแหละครับ (อย่าว่าผมกินเด็กนะครับ555+) ตอนนั้นผมอายุ18 เราอยู่คนละจังหวัดครับ เพราะเราได้ร่วมงานด้วยกันครับผมจึงได้เจอเธอ (ผมทำงานเป็นนักพากย์นะครับ) ตอนนั้นที่เธอคอลเฟสเทสเสียงกับผม ผมก็ให้เธอผ่านครับแล้วผมก็ให้งานพากย์แรกเธอไป แล้วครั้งที่สองที่เราคอลกันผมชวนเธอคุยเรื่องอื่นนอกเหนือจากเรื่องงานครับ เธอก็ไม่ได้ว่าหรือขัดผมว่านอกเรื่องนะครับ เธอก็คุยๆตามๆผมไป เธอเป็นคนที่ค่อนข้างจะ ร่าเริง หัวเราะง่าย พูดเก่ง ครั้งนั้นที่ผมได้เห็นนิสัยของเธอผมก็รู้สึกชอบเธอขึ้นมา แต่ผมก็ไม่ได้บอกเธอ เพราะหน้าเฟสของเธอขึ้นสถานะว่ามีแฟนแล้ว ผมจึงพยามเก็บความรู้สึกของผมเอาไว้แล้วบอกตัวเองว่าหน้าตาอย่างผมเทียบกับคนน่ารักๆแบบเธอไม่ติดหรอกผมจึงพยามตัดใจ เราก็คุยๆเรื่องงานกันเป็น2-3เดือน แต่ว่าครั้งที่สามที่เราคอลกัน เธอเป็นฝ่ายที่บอกชอบผม เธอบอกว่าชอบนิสัยผมที่ผมชวนคุยเก่ง ทำให้เฮฮาตลอดเวลา ทีแรกผมได้ยินก็ช็อคไปชั่วขณะ ผมจึงถามเธอไปว่า น้องมีแฟนแล้วไม่ใช่หรอครับ เธอตอบกลับมาว่า ที่ขึ้นสถานะแบบนั้นเพราะกันไม่ให้คนอื่นมาจีบ ผมก็ดีใจมากเลยครับแต่ก็ลังเลอยู่ว่าจะบอกชอบเธอกลับดีมั้ยเพราะว่าถ้าเธอเห็นหน้าผมเธอคงจะไม่ชอบ เพราะที่ผ่านมาผมเจอแต่ผู้หญิงที่ชอบผู้ชายที่หน้าตาผมลังเลครู่หนึ่งแต่ก็มีอะไรไม่รู้ดนใจให้ผมบอกชอบเธอไป ผมเป็นฝ่ายขอคบเธอและเธอก็ตกลง ถึงแม้ว่าผมจะดีใจผมก็ยังคงกลัวอยู่ว่าจะเป็นแบบเมื่อก่อนที่ผมโดนบอกเลิกเพราะผมไม่หล่อ ผมจึงส่งรูปผมให้เธอดู เธอเพียงแค่หัวเราะหึเบาๆแล้วบอกผมว่า "หนูไม่ได้ใส่ใจรูปลักษณ์ภายนอกหรอกนะคะ พี่ไม่ต้องกลัวว่าหนูจะไม่ชอบพี่หรอกนะคะ เพราะไม่ว่าพี่จะเป็นยังไงหนูก็ชอบพี่เหมือนเดิม" คำพูดของเธอทำให้ผมน้ำตาแทบไหล ผมกล่าวขอบคุณเธอซ้ำไปซ้ำมา 2เดือนผ่านไปเรารักกันดีเธอเองก็ใส่ใจผมดีเช่นกัน 2เดือนที่เราคบกันผมพบว่าพวกเรามีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกันเช่นของกิน ประเทศ ความใฝ่ฝัน สิ่งที่ชอบ สัตว์ที่ชอบ นิสัยหลายๆอย่างที่เหมือนกัน แต่เธอเป็นคนที่ใจเย็นกว่าผม ผมค่อนข้างจะใจร้อนมากโดยเฉพาะเวลาเล่นเกมแพ้หลายตาติด บ้านของเธอไม่มีWifiจึงต้องให้แม่ที่ทำงานอยู่ต่างจังหวัดเติมเน็ตใหัทุกๆอาทิตย์ เเละคืนหนึ่งเธอลืมไปว่าวันนี้เน็ตหมดจึงเชื่อมWifiพี่สาวที่อยู่ข้างบ้าน สัญญาณของเธอจึงมีแค่ขีดเดียว ผมไม่อยากให้เธอลำบากจึงขอเบอร์เธอเพื่อจะเติมเน็ตให้ (ถามว่าทำไมถึงไม่มีเบอร์หรอครับ เพราะว่าโทรคุยกันทางเฟสจึงไม่ได้ขอเบอร์เอาไว้) เธอปฏิเสธที่จะให้ผมเติมเน็ตให้ และเธอก็ไม่ยอมให้เบอร์ผมเพราะกลัวว่าผมจะเอาไปเติมตังค์ให้ ซึ่งผมคิดจะทำอยู่แล้วครับ(◠‿◕) ผมจึงตอบโอเคๆแล้วอ้างว่าผมจะเซฟเบอร์เธอไว้ ไม่เติมตังค์ให้แน่นอน แต่เธอค่อนข้างจะรอบคอบจึงบอกว่าจะให้พรุ่งนี้เช้าหลังจากที่แม่เธอเติมตังค์มาแล้ว และมีอีกครั้งนึงที่ผมต้องการจะส่งตุ๊กตาหมีเป็นของขวัญวันเกิดใหัเธอ ผมจึงขอที่อยู่เธอไปแต่เธอบอกผมว่าไม่ต้องการ เธออยากให้ผมเก็บตังค์เอาไว้มากกว่า แต่ทำไงได้ผมซื้อมาแล้วจึงพยามขอเธอจนเธอให้มา สองสถาณการ์ณนี้ทำให้ผมแน่ใจว่าเธอไม่สนรูปร่างหน้าตาหรือสิ่งของ เธอเพียงต้องการคนที่จริงใจกับเธอเท่านั้น เราจึงสัญญากันว่าหลังจากที่เธอเรียนจบเราจะนัดพบกันและพาผมไปหาพ่อแม่ ผมไม่คิดเลยว่าผมจะคบกับเธอมาได้6ปีกว่า เธอไม่เคยอายที่จะบอกเพื่อนเธอว่าผมคือแฟนของเธอ เวลาที่ผมคุยกับเธอแล้วเพื่อนเธออยู่ เธอก็จะแนะนำผมให้เพื่อนรู้จัก ที่ผ่านมาเธอใส่ใจดูแลผมดีทุกอย่าง เวลาผมเครียดหรือหัวร้อนเธอจะเป็นคนเดียวที่อยู่เคียงข้างผมและคอยปลอบผม แต่ข้อเสียของผมก็คือ หัวร้อนแล้วชอบโวยวายจึงมีบ่อยครั้งที่ผมคอลกับเธอแล้วผมหัวร้อนปาโทรศัพท์ลงพื้น และเมื่อเธอพยามพูดให้ผมใจเย็นผมจึงตะคอกใส่เธอ เธอเป็นคนที่บอบบางมาก เธอร้องไห้ง่าย เธอไม่ชอบให้คนอื่นเสียงดังใส่ ดุ หรือตะคอกใส่เธอ ถึงเธอจะร้องไห้เพราะผมตะคอกใส่เธอแต่เธอก็ยังปลอบผมให้ผมเย็นลง ผมรู้สึกโชคดีที่เจอเธอ ผมไม่เคยคิดเลยว่าจะได้เจอผู้หญิงแบบเธอ ผมสัญญาจะดูแลเธอไปจนตาย