สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราอยากฟังเรื่องราวในวันพรุ่งนี้ของคุณค่ะ ตัวเราหมดความสนใจและตัวเราในตอนนี้ไม่ได้มีความสนใจต่ออะไรๆในอนาคตเลย ก็เลยอยากฟังเรื่องราวที่ไม่ใช่จากมุมมองของเรา เผื่อจะทำให้เรามีเเรงใช้ชีวิตไปอีกหน่อย
ตอนนี้เราเฉื่อยชามาก เรารู้ค่ะว่าอยู่แบบนี้มีแต่จะทำให้เราดิ่งลงไปเรื่อยๆ แต่เราเหนื่อยค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดฐานะไม่ดี ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ เราหาเงินส่งตัวเองเรียน ค่าใช้จ่ายหาเองหมดบวกกู้กยศ.ด้วยค่ะ ช่วง2ปีเเรกเราได้รับโอกาศในด้านการทำงานเข้ามา เราโอเคมากเราอยู่ได้แบบสบายๆ แต่เราเหนื่อยค่ะ 7 วันของเราไม่มีวันว่างเลย เราใช้เวลาของเราไปทำงานแลกเงินมามันทำให้เราเศร้าและเครียด ครั้งนึงเราเคยนั่งรอรถเมล์ในวันที่ฝนตก2ชั่วโมงเพราะไม่ยอมเสียเงินขึ้นmrt สุดท้ายเราแพ้ใจตัวเองเดินไปถึงmrtสถานีถัดไปเพื่อกลับหอพักตอนที่ถึงห้องเเล้วเราหดหู่เอามากๆ เงินไม่กี่บาทสามารถซื้อเวลาของเราได้ เราเข้าใจอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียวว่าถ้าอยากมีชีวิตที่ดีก็ต้องมีเงิน เราเศร้าที่ตัวเองกำลังถูกย้อมด้วยเงินไปทีละน้อย เรากลัวว่าตัวเราในอนาคตเรากลายเป็นเครื่องจักรหาเงินใช้เพื่อต่อชีวิตไปวันๆ การไม่มีเงินนั้นน่ากลัวเอามากๆ ในปีที่3นี้เราย้ายมาอยู่หอในของมหาลัยค่ะ เราโอเคมากกับการใช้ชีวิตในนี้ แต่บางครั้งเราก็คิดขึ้นมาว่าเรากำลังถูกขังอยู่ในนี้ ด้วยนิสัยเราเอง เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เก็บตัว ไม่ชอบออกไปไหน ไม่เที่ยว ไม่มีแฟน วันๆเรียนเสร็จกลับหอวนอยู่แค่นี้ การเรียนเราเข้าใจว่าไม่ว่าอะไรก็ยากง่ายแตกต่างกันไป สิ่งที่เราเรียนไม่ใช่สิ่งที่เราชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียด เรามองตัวเองในอนาคตไม่เจอค่ะ จิตนาการไม่ออกเลย อนาคตที่เราคิดตอนนี้มันว่างเปล่ามากๆ เราไม่มีเเรง ไม่อยากทำงานเพื่อชีวิต ว่างเปล่าแบบนี้
เราอยากหายตัวไปมากๆ แต่เราไม่อยากตาย เราเสียดายชีวิตตัวเอง เราคิดว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างที่ครอบครัวลงทุนมาจนเราโตขนาดนี้ เราวางแผนค่ะที่จะตายในอีก10ปี เลือกวิธีไว้เเล้ว เราเชื่อว่าเราเลือกเกิดไม่ได้เเต่เราควรเลือกที่จะตายได้และเราไม่กลัวตาย ทุกครั้งที่มีโอกาสเราทำบุญเสมอเราบริจาคเลือดเป็นประจำ บริจาคผม บริจาคอวัยวะและร่างกาย เพื่อเติมเต็มความรู้สึกตัวเอง เราอยากให้ตัวเองแม้ตายไปแล้วก็ยังมีประโยชน์ต่อไปอีกซักนิดก็ยังดี แต่จนกว่าจะถึงวันนั้นตอนนี้เรากำลังหมดเเรงแล้ว เราเลยอยากฟังเรื่องราวดีๆของคนอื่น เพื่อต่อแรงมีชีวิตอยู่ให้ได้เจอได้สัมผัสบ้าง
ขอโทษนะคะถ้าเขียนอะไรยาวขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ
อะไรที่ทำให้คุณอยากมีชีวิตอยู่เพื่อวันพรุ่งนี้
ตอนนี้เราเฉื่อยชามาก เรารู้ค่ะว่าอยู่แบบนี้มีแต่จะทำให้เราดิ่งลงไปเรื่อยๆ แต่เราเหนื่อยค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดฐานะไม่ดี ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ เราหาเงินส่งตัวเองเรียน ค่าใช้จ่ายหาเองหมดบวกกู้กยศ.ด้วยค่ะ ช่วง2ปีเเรกเราได้รับโอกาศในด้านการทำงานเข้ามา เราโอเคมากเราอยู่ได้แบบสบายๆ แต่เราเหนื่อยค่ะ 7 วันของเราไม่มีวันว่างเลย เราใช้เวลาของเราไปทำงานแลกเงินมามันทำให้เราเศร้าและเครียด ครั้งนึงเราเคยนั่งรอรถเมล์ในวันที่ฝนตก2ชั่วโมงเพราะไม่ยอมเสียเงินขึ้นmrt สุดท้ายเราแพ้ใจตัวเองเดินไปถึงmrtสถานีถัดไปเพื่อกลับหอพักตอนที่ถึงห้องเเล้วเราหดหู่เอามากๆ เงินไม่กี่บาทสามารถซื้อเวลาของเราได้ เราเข้าใจอย่างลึกซึ้งเลยทีเดียวว่าถ้าอยากมีชีวิตที่ดีก็ต้องมีเงิน เราเศร้าที่ตัวเองกำลังถูกย้อมด้วยเงินไปทีละน้อย เรากลัวว่าตัวเราในอนาคตเรากลายเป็นเครื่องจักรหาเงินใช้เพื่อต่อชีวิตไปวันๆ การไม่มีเงินนั้นน่ากลัวเอามากๆ ในปีที่3นี้เราย้ายมาอยู่หอในของมหาลัยค่ะ เราโอเคมากกับการใช้ชีวิตในนี้ แต่บางครั้งเราก็คิดขึ้นมาว่าเรากำลังถูกขังอยู่ในนี้ ด้วยนิสัยเราเอง เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูง เก็บตัว ไม่ชอบออกไปไหน ไม่เที่ยว ไม่มีแฟน วันๆเรียนเสร็จกลับหอวนอยู่แค่นี้ การเรียนเราเข้าใจว่าไม่ว่าอะไรก็ยากง่ายแตกต่างกันไป สิ่งที่เราเรียนไม่ใช่สิ่งที่เราชอบแต่ก็ไม่ได้เกลียด เรามองตัวเองในอนาคตไม่เจอค่ะ จิตนาการไม่ออกเลย อนาคตที่เราคิดตอนนี้มันว่างเปล่ามากๆ เราไม่มีเเรง ไม่อยากทำงานเพื่อชีวิต ว่างเปล่าแบบนี้
เราอยากหายตัวไปมากๆ แต่เราไม่อยากตาย เราเสียดายชีวิตตัวเอง เราคิดว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างที่ครอบครัวลงทุนมาจนเราโตขนาดนี้ เราวางแผนค่ะที่จะตายในอีก10ปี เลือกวิธีไว้เเล้ว เราเชื่อว่าเราเลือกเกิดไม่ได้เเต่เราควรเลือกที่จะตายได้และเราไม่กลัวตาย ทุกครั้งที่มีโอกาสเราทำบุญเสมอเราบริจาคเลือดเป็นประจำ บริจาคผม บริจาคอวัยวะและร่างกาย เพื่อเติมเต็มความรู้สึกตัวเอง เราอยากให้ตัวเองแม้ตายไปแล้วก็ยังมีประโยชน์ต่อไปอีกซักนิดก็ยังดี แต่จนกว่าจะถึงวันนั้นตอนนี้เรากำลังหมดเเรงแล้ว เราเลยอยากฟังเรื่องราวดีๆของคนอื่น เพื่อต่อแรงมีชีวิตอยู่ให้ได้เจอได้สัมผัสบ้าง
ขอโทษนะคะถ้าเขียนอะไรยาวขนาดนี้ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ