เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นผมกำลังจบการศึกษา ม.6 และกำลังหาที่เรียนต่อ ในระดับ ป.ตรี ซึ่งเป็นช่วงนี้ไม่รู้ว่าตัวเองถนัดอะไร และคงเลือกเรียนตามเพื่อนของเรา เพราะเราคิดว่าเรียน คณะ อื่น เราก็คงไม่มีเพื่อนคุย ( เชื่อว่าใครหลายคนคงเคยคิดแบบนั้น ) จนผมได้มีโอกาสเข้าไปเรียน ณ มหาวิทยาลัย แห่งหนึ่ง ยอมรับว่าเป็นหนึ่งเป็นอะไรที่ปรับตัวยาก เพราะการที่เราเข้าไปเป็น เฟรชชี่ย่อมต้องเจอกิจกรรมอะไรต่างๆมากมาย พบปะเพื่อนใหม่ในสาขาเดียวกัน เจอรุ่นพี่2ปี (บางสาขา รุ่นพี่โหดมากครับ) ซ้อมเชียร์ รับน้อง และอื่นๆอีกมากมายซึ่งเป็นกิจกรรมที่เด็ก ปี1 ทุกคนต้องเจอ แต่สาขาที่ผมเรียนมี เมื่อมีการจับสายรหัสและน้องปี1ได้พี่รหัสเสร็จแล้ว จะมีอีกกิจกรรมหนึ่งในสาขาที่ผมเรียนนั้นต้องทำ ก็คือการขอลายเซ็นรุ่นพี่ ปี2 - ปี4 ทุกคน (อันนี้มีเป็นบางสาขานะครับ เพราะเพื่อนผมที่เรียนอีกสาขาถามมันแล้วมันบอกไม่มีกิจกรรมนี้) ซึ่งในการขอลายเซ็นรุ่นพี่นั้น ขึ้นตอนก็คือเราต้องมีสมุด1เล่มและแต่ละหน้า ต้องเรียนชื่อจริงของรุ่นพี่แต่ละคนไว้ บางคนอาจจะคิดว่ามันง่าย แต่ที่จริงมันยากกว่านั้นเยอะมาก เพราะรุ่นพี่ ปี2 ที่เราต้องขอลายเซ็นนั้นมีอยู่ประมาณ 80 คน แน่นนอนครับว่าเราคงจำชื่อจริงพี่เขาได้หมดทุกคน พี่บางคนเรารู้จักแต่ชื่อเล่น คนที่เราจะจำได้ก็คงมีเฉพาะพี่รหัสเรา และคนที่เป็นบัดดี้กับพี่รหัสเรา และก็ก็จะมีบัดดี้เหมือนกันเพราะเราใช้ ปู่หรือยายสายรหัส (รุ่นพี่ปี4)คนเดียวกัน ซึ่งความกดดันคือมีช่วงเวลาที่จำกัดในได้ขอลายเซ็นรุ่นพี่ ผมเห็นปี1 สาขาอื่น เขาไปขอลายเซ็นรุ่นพี่ถึงโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ซึ่งในการขอนั้น ก็แล้วแต่ว่ารุ่นพี่จะให้เรา ทำอะไร ส่วนมากที่เจอบ่อยๆก็จะมีเต้นบาง รายงานตัวเป็นภาษาอีสานบาง ก็ขึ้นอยู่ที่ว่ารุ่นพี่จะให้เราทำอะไร ถือว่าเป็นกิจกรรมที่สนุก สร้างรอยยิ้มให้เด็กปี1 หลายๆคน ซึ่งผมคิดว่าใครหลายคนคงผ่านจุดนั้นมา ช่วงเวลานั้นก็ได้ผ่านไปเพราะเราต้องไปขอลายเซ็นของพี่ ปี 3 และ ปี4 ตามลำดับ ในช่วงนั้นยอมรับว่า ทั้งการเรียน ทั้งกิจกรรม ทั้งของ สาขา ของคณะ ของมหาวิทยาลัย และสาขาที่ผมเรียนนั้น ถ้าเป็นน้องผู้หญิง ต้องใส่กระโปรงทรงเอ เลยเข่า (ใครที่เคยใส่จะรู้ว่าใช้ชีวิตค่อนข้างลำบากมากเลยทีเดียว) สาขาที่ผมเรียนนั้นทั้งห้องมีประมาณ 40 คน แบ่งเป็น ผู้ชาย 5 คน ผู้หญิงประมาณ 35 คน ซึ่งเป็นสาขาที่ผู้ชายน้อยมากเลยทีเดียว ซึ่งตอนแรกที่เราห้องไปในห้องบรรยากาศค่อนข้างแปลก เพราะแรกๆต่างคนต่างไม่รู้จักกัน ก็จะจับกลุ่มกัน ส่วนมากก็จะเป็นกลุ่มที่มากจากโรงเรียนเดียวกันบ้าง ส่วนใครที่มาคนเดียวก็นั่งเหงาๆไป (หลายคนคงเป็นแบบนี้) ผ่านไปสักระยะหนึ่งหลายๆคนในห้องก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มเป็นกลุ่มที่ใหญ่ขึ้น และก็มีการเลือกหัวหน้าห้องเกิดขึ้น ซึ่งคนที่ได้ก็คือ เพื่อนผู้ชายที่เป็นสาว 2 ด้วยเหตุที่ว่ามันกล้าแสดงออกเยอะสุดละ และไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าแสดงตัวเองเลยสักคน และอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เรากล้าคุยกันมากขึ้น สำหรับผมคิดว่ามันเป็นผลมาจาก การขอลายเซ็นรุ่นพี่นี้ละ เพราะเราต้องถามจากเพื่อนที่ไปของ ลายเซ็นของพี่คนนั้น ต้องถามว่าพี่เขาชื่ออะไร ผมมองว่ากิจกรรมนี้ เหมือนเป็นการละลายพฤติกรรมของเพื่อนหลายๆ คน จากคนที่ไม่ค่อยพูด ขี้อาย ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ลายเซ็นนั้นมา (ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังมีอยู่ไหม พูดซะแก่เลยทีเดียว) พอเวลาช่วงเวลาการขอลายเซ็นรุ่นพี่เสร็จไปทุกชั้นปี ก็จะเข้าสู่กิจกรรมรับน้องปี1 ซึ่งการรับน้องของแต่ละสาขาก็ตามกันไปตามรูปแบบของรุ่นพี่ที่จัดกิจกรรมให้เรา ซึ่งในส่วนของสาขาผมนั้นจะเน้นไปทางนันทนาการซะเป็นส่วนใหญ่ ตามรูปแบบการรับน้อง และก็จะมีช่วงเวลาเย็นจะเป็นงานเลี้ยง และก็จะมีการแสดงของน้องปี1 ซึ่งน้องปี1 ต้องเตรียมการแสดงมา 1 ชุด การแสดงให้รุ่นพี่ได้รับชมการแสดงของน้องๆปี1 และพี่ปี2 ได้บอกผมว่า เดียวเรียนวิชาหนึ่งไปเรื่อยๆ แล้วอาจารย์จะให้มีการทำแลปการทดลอง ซึ่งตอนพี่ปี2 เล่าแล้วหัวเราะไปด้วย ผมเลยถามไป ก็แค่ทำแลปการทดลองครับพี่มีอะไรมากกว่านั้นหรอครับ รุ่นพี่เลยบอกกลับมาว่า ก็มันเป็นแลปการทดลอง “อสุจิ” ผมก็เลยอึ้งไปพักหนึ่ง ตอนนี้ผมเข้าใจละว่า ทำไมรุ่นพี่เขาหัวเราะทำไม แล้วผมก็ถามรุ่นพี่ไปว่าแล้วเราต้องเอามาจากไหน รุ่นพี่ก็บอกว่าของน้องๆนั้นละ (คิดแล้วตลก +555) คือมันตลกตรงที่ว่า คือเราเป็นผู้ชาย เรื่องแบบนั้นมันเป็นเรื่องปกติ แต่ เราแค่คิดว่า ไม่เคยส่องกล้องดูอสุจิของตัวเอง แล้วมันจะดิ้นเหมือนที่เห็นตามคลิปไหม ซึ่งก็เลยบอกว่าเพื่อนผู้ชายอันน้อยนิดในสาขา ว่า เตรียมตัวได้เลยพวก +55+ ซึ่งพอเรียนไปได้สัก3เดือน วันนั้นผมจำได้ว่าต้องมีการ ทำแลปการทดลอง ซึ่งตอนนั้นที่ผมเดินเข้าไปในห้องแลปการทดลอง ก็มีเพื่อนหลายๆคนที่มาถึงก่อนครับ ตอนที่ผมเดินเข้าไปนั้นได้มี บีกเกอร์ อยู่อันหนึ่งตั้งอยู่ที่โต๊ะสำหรับการบรรยายของอาจารย์ และตอนที่อาจารย์เดินเข้ามาในห้องบรรยายแลปการทดลอง อาจารย์เลยถามขึ้นมาว่า “นักศึกษาค่ะ ไหนสิ่งที่อาจารย์ให้ไปเตรียมมา” ผมก็เลยถามอาจารย์ไปว่าวันนี้อาจารย์ให้ทำแลปการทดลองอะไรครับ วันนี้ทำแลปการทดลอง “อสุจิ” ค่ะ ให้เวลานักศึกษา 15 นาทีนะครับ ให้นำตัวอย่างมาให้เพื่อนๆในห้องเรียนได้ทำการส่องผ่านกล้องค่ะ ผมนั้นมองได้เพื่อนผู้ชาย 4 คน เพราะคนที่เขาเป็นสาวสองคงช่วยเราไม่ได้แน่นๆ +555+ และแล้วการทำแลปการทดลองนั้นก็ได้เสร็จไปด้วยดี พร้อมกับความอายของ พวกเรานิดหน่อย
รักที่ได้มาจากการแย่งชิง สุดท้ายก็ถูกทิ้งไม่ต่างกัน (เรื่องสั้น)
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นผมกำลังจบการศึกษา ม.6 และกำลังหาที่เรียนต่อ ในระดับ ป.ตรี ซึ่งเป็นช่วงนี้ไม่รู้ว่าตัวเองถนัดอะไร และคงเลือกเรียนตามเพื่อนของเรา เพราะเราคิดว่าเรียน คณะ อื่น เราก็คงไม่มีเพื่อนคุย ( เชื่อว่าใครหลายคนคงเคยคิดแบบนั้น ) จนผมได้มีโอกาสเข้าไปเรียน ณ มหาวิทยาลัย แห่งหนึ่ง ยอมรับว่าเป็นหนึ่งเป็นอะไรที่ปรับตัวยาก เพราะการที่เราเข้าไปเป็น เฟรชชี่ย่อมต้องเจอกิจกรรมอะไรต่างๆมากมาย พบปะเพื่อนใหม่ในสาขาเดียวกัน เจอรุ่นพี่2ปี (บางสาขา รุ่นพี่โหดมากครับ) ซ้อมเชียร์ รับน้อง และอื่นๆอีกมากมายซึ่งเป็นกิจกรรมที่เด็ก ปี1 ทุกคนต้องเจอ แต่สาขาที่ผมเรียนมี เมื่อมีการจับสายรหัสและน้องปี1ได้พี่รหัสเสร็จแล้ว จะมีอีกกิจกรรมหนึ่งในสาขาที่ผมเรียนนั้นต้องทำ ก็คือการขอลายเซ็นรุ่นพี่ ปี2 - ปี4 ทุกคน (อันนี้มีเป็นบางสาขานะครับ เพราะเพื่อนผมที่เรียนอีกสาขาถามมันแล้วมันบอกไม่มีกิจกรรมนี้) ซึ่งในการขอลายเซ็นรุ่นพี่นั้น ขึ้นตอนก็คือเราต้องมีสมุด1เล่มและแต่ละหน้า ต้องเรียนชื่อจริงของรุ่นพี่แต่ละคนไว้ บางคนอาจจะคิดว่ามันง่าย แต่ที่จริงมันยากกว่านั้นเยอะมาก เพราะรุ่นพี่ ปี2 ที่เราต้องขอลายเซ็นนั้นมีอยู่ประมาณ 80 คน แน่นนอนครับว่าเราคงจำชื่อจริงพี่เขาได้หมดทุกคน พี่บางคนเรารู้จักแต่ชื่อเล่น คนที่เราจะจำได้ก็คงมีเฉพาะพี่รหัสเรา และคนที่เป็นบัดดี้กับพี่รหัสเรา และก็ก็จะมีบัดดี้เหมือนกันเพราะเราใช้ ปู่หรือยายสายรหัส (รุ่นพี่ปี4)คนเดียวกัน ซึ่งความกดดันคือมีช่วงเวลาที่จำกัดในได้ขอลายเซ็นรุ่นพี่ ผมเห็นปี1 สาขาอื่น เขาไปขอลายเซ็นรุ่นพี่ถึงโรงอาหารของมหาวิทยาลัย ซึ่งในการขอนั้น ก็แล้วแต่ว่ารุ่นพี่จะให้เรา ทำอะไร ส่วนมากที่เจอบ่อยๆก็จะมีเต้นบาง รายงานตัวเป็นภาษาอีสานบาง ก็ขึ้นอยู่ที่ว่ารุ่นพี่จะให้เราทำอะไร ถือว่าเป็นกิจกรรมที่สนุก สร้างรอยยิ้มให้เด็กปี1 หลายๆคน ซึ่งผมคิดว่าใครหลายคนคงผ่านจุดนั้นมา ช่วงเวลานั้นก็ได้ผ่านไปเพราะเราต้องไปขอลายเซ็นของพี่ ปี 3 และ ปี4 ตามลำดับ ในช่วงนั้นยอมรับว่า ทั้งการเรียน ทั้งกิจกรรม ทั้งของ สาขา ของคณะ ของมหาวิทยาลัย และสาขาที่ผมเรียนนั้น ถ้าเป็นน้องผู้หญิง ต้องใส่กระโปรงทรงเอ เลยเข่า (ใครที่เคยใส่จะรู้ว่าใช้ชีวิตค่อนข้างลำบากมากเลยทีเดียว) สาขาที่ผมเรียนนั้นทั้งห้องมีประมาณ 40 คน แบ่งเป็น ผู้ชาย 5 คน ผู้หญิงประมาณ 35 คน ซึ่งเป็นสาขาที่ผู้ชายน้อยมากเลยทีเดียว ซึ่งตอนแรกที่เราห้องไปในห้องบรรยากาศค่อนข้างแปลก เพราะแรกๆต่างคนต่างไม่รู้จักกัน ก็จะจับกลุ่มกัน ส่วนมากก็จะเป็นกลุ่มที่มากจากโรงเรียนเดียวกันบ้าง ส่วนใครที่มาคนเดียวก็นั่งเหงาๆไป (หลายคนคงเป็นแบบนี้) ผ่านไปสักระยะหนึ่งหลายๆคนในห้องก็เริ่มปรับตัวได้ เริ่มเป็นกลุ่มที่ใหญ่ขึ้น และก็มีการเลือกหัวหน้าห้องเกิดขึ้น ซึ่งคนที่ได้ก็คือ เพื่อนผู้ชายที่เป็นสาว 2 ด้วยเหตุที่ว่ามันกล้าแสดงออกเยอะสุดละ และไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าแสดงตัวเองเลยสักคน และอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เรากล้าคุยกันมากขึ้น สำหรับผมคิดว่ามันเป็นผลมาจาก การขอลายเซ็นรุ่นพี่นี้ละ เพราะเราต้องถามจากเพื่อนที่ไปของ ลายเซ็นของพี่คนนั้น ต้องถามว่าพี่เขาชื่ออะไร ผมมองว่ากิจกรรมนี้ เหมือนเป็นการละลายพฤติกรรมของเพื่อนหลายๆ คน จากคนที่ไม่ค่อยพูด ขี้อาย ก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ลายเซ็นนั้นมา (ไม่รู้ว่าสมัยนี้ยังมีอยู่ไหม พูดซะแก่เลยทีเดียว) พอเวลาช่วงเวลาการขอลายเซ็นรุ่นพี่เสร็จไปทุกชั้นปี ก็จะเข้าสู่กิจกรรมรับน้องปี1 ซึ่งการรับน้องของแต่ละสาขาก็ตามกันไปตามรูปแบบของรุ่นพี่ที่จัดกิจกรรมให้เรา ซึ่งในส่วนของสาขาผมนั้นจะเน้นไปทางนันทนาการซะเป็นส่วนใหญ่ ตามรูปแบบการรับน้อง และก็จะมีช่วงเวลาเย็นจะเป็นงานเลี้ยง และก็จะมีการแสดงของน้องปี1 ซึ่งน้องปี1 ต้องเตรียมการแสดงมา 1 ชุด การแสดงให้รุ่นพี่ได้รับชมการแสดงของน้องๆปี1 และพี่ปี2 ได้บอกผมว่า เดียวเรียนวิชาหนึ่งไปเรื่อยๆ แล้วอาจารย์จะให้มีการทำแลปการทดลอง ซึ่งตอนพี่ปี2 เล่าแล้วหัวเราะไปด้วย ผมเลยถามไป ก็แค่ทำแลปการทดลองครับพี่มีอะไรมากกว่านั้นหรอครับ รุ่นพี่เลยบอกกลับมาว่า ก็มันเป็นแลปการทดลอง “อสุจิ” ผมก็เลยอึ้งไปพักหนึ่ง ตอนนี้ผมเข้าใจละว่า ทำไมรุ่นพี่เขาหัวเราะทำไม แล้วผมก็ถามรุ่นพี่ไปว่าแล้วเราต้องเอามาจากไหน รุ่นพี่ก็บอกว่าของน้องๆนั้นละ (คิดแล้วตลก +555) คือมันตลกตรงที่ว่า คือเราเป็นผู้ชาย เรื่องแบบนั้นมันเป็นเรื่องปกติ แต่ เราแค่คิดว่า ไม่เคยส่องกล้องดูอสุจิของตัวเอง แล้วมันจะดิ้นเหมือนที่เห็นตามคลิปไหม ซึ่งก็เลยบอกว่าเพื่อนผู้ชายอันน้อยนิดในสาขา ว่า เตรียมตัวได้เลยพวก +55+ ซึ่งพอเรียนไปได้สัก3เดือน วันนั้นผมจำได้ว่าต้องมีการ ทำแลปการทดลอง ซึ่งตอนนั้นที่ผมเดินเข้าไปในห้องแลปการทดลอง ก็มีเพื่อนหลายๆคนที่มาถึงก่อนครับ ตอนที่ผมเดินเข้าไปนั้นได้มี บีกเกอร์ อยู่อันหนึ่งตั้งอยู่ที่โต๊ะสำหรับการบรรยายของอาจารย์ และตอนที่อาจารย์เดินเข้ามาในห้องบรรยายแลปการทดลอง อาจารย์เลยถามขึ้นมาว่า “นักศึกษาค่ะ ไหนสิ่งที่อาจารย์ให้ไปเตรียมมา” ผมก็เลยถามอาจารย์ไปว่าวันนี้อาจารย์ให้ทำแลปการทดลองอะไรครับ วันนี้ทำแลปการทดลอง “อสุจิ” ค่ะ ให้เวลานักศึกษา 15 นาทีนะครับ ให้นำตัวอย่างมาให้เพื่อนๆในห้องเรียนได้ทำการส่องผ่านกล้องค่ะ ผมนั้นมองได้เพื่อนผู้ชาย 4 คน เพราะคนที่เขาเป็นสาวสองคงช่วยเราไม่ได้แน่นๆ +555+ และแล้วการทำแลปการทดลองนั้นก็ได้เสร็จไปด้วยดี พร้อมกับความอายของ พวกเรานิดหน่อย