ค่าครองชีพจะถูกมาก ถ้าพวกเราใช้ชีวิตเหมือนอยู่ในอดีต ว่าไหมครับ?

จริงมากๆ สำหรับของที่คุณพูดถึง พวกเทคโนโลยี gadget สมัยใหม่ต่างๆ

แต่พอพูดว่าค่าครองชีพ เรานึกถึงพวก ข้าวแกงริมทาง กับข้าวในตลาด น้ำเปล่า อะไรที่มันจำเป็นต่อการครองชีพและต้องใช้ทุกวันงี้อ่ะ

ตอนเด็กๆ ตอนยังเรียนอยู่ เราชอบไปเล่นกับพี่ๆ ที่เขามาเป็นช่างเย็บผ้าแถวบ้าน
เขากินง่ายอยู่ง่ายมาก เช่น ข้าวเปล่าถุงนึง น้ำพริกแห้งถุงนึง ผักสด รวมแล้วราคาไม่เท่าไหร่ กินได้หลายมื้อ ประหยัดสุดๆ
เราคิดนะ ว่าถ้าเราทำงานเงินเดือน 15,000 บาท แต่ใช้ชิวิตอยู่กินแบบสาวโรงงานที่ค่าแรงวันละไม่ถึง 300
ชีวิตเราคงสบาย รวยแน่ๆ

แต่พอถึงเวลาเราเรียนจบทำงานแล้วจริงๆ เราทำไม่ได้แฮะ

กับข้าวที่ขายราคานั้นก็ยังมีนะ เป็นมอไซค์พ่วงจอดอยู่ตามหน้าโรงงาน
ละแวกที่เราทำงาน มีขายมั้ยไม่รู้ อาจมีมาขายให้แม่บ้านและพี่ รปภ. ที่ตึก ซึ่งเขาคงรู้เวลากัน

ส่วนเรากินมั้ย ... ก็ไม่นะ
นึกถึงความสะอาด วัตถุดิบ วิธีการปรุง สถานที่ปรุง ฯลฯ (เคยเห็นกับตาแบบที่เอาถุงพลาสติกหิ้ว ใส่อาหารสดลงไปต้มแช่ไว้ในหม้อ หรือ ใช้ทัพพีตักอาหารที่กำลังปรุงในหม้อชิม แล้วเทส่วนที่เหลือจากชิมในทัพพี กลับลงไปในหม้อที่รอขาย)

เราว่า มาตรฐานการใช้ชีวิตของคนเรา มันขยับไปตามฐานรายได้นั่นล่ะ
พอรายได้เรามากขึ้นอีก ค่าใช้จ่ายเราก็ขยับขึ้นไปอีก เพราะพอมีกำลังมากขึ้น ก็อยากที่จะเลือกซื้อสิ่งที่ดีกว่านั้นให้ตัวเอง

สุดท้าย ก็ต้อง balance ให้ได้แหล่ะ อย่างน้อยๆ ก็ไม่ให้ขยับมาตรฐานการใช้ชีวิตเลยรายได้ที่ตัวเองทำได้