เรากับแฟนคบกันมาปีกว่า(เราคบทอมนะ) ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีก่อนเรารู้สึกโชคดีมากๆ
ที่แฟนเราก้าวมาในชีวิตเขาดีกับเราทุกอย่างดีจนคนรอบข้างอิจฉา...ทุกคนในครอบครัวเรารักเขามากๆ
เพราะดูแลใส่ใจเรารักเราแทคแคร์เราในทุกๆเรื่องมันช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆ
คบกันมา 6 เดือนเขาก็ตัดสินใจซื้อบ้านใช่ค่ะเราซื้อบ้านร่วมกัน เหตุผลที่เขาอยากซื้อบ้านเพราะว่าเขาต้องไปทำงาน
ต่างจังหวัดซึ่งเราต้องอยู่คนเดียวเขาห่วงเราอยากให้เราอยู่ในที่ที่ปลอดภัย ตอนนั้นโครตรู้สึกดีโครตดีใจเลยที่เขารักเรามากขนาดนี้
ห่วงเราทุกอย่าง ตอนแรกที่ห่างก็ไม่มีอะไรนะเขากลับมาหาเราแทบจะทุกวันดึกแค่ไหนก็กลับมานอนกลับเราแล้วยอมนอนดดึกตื่นเช้า
เพื่อขับรถไปทำงานตอนนั้นทำให้เรารู้สึกว่าเรามีเขาอยู่ข้างๆตลอดแม้ว่าบางวันจะนอนคนเดียวก็ตาม...วันไหนที่เป็นวันหยุดงานของเรา
เขาก็จะเอาเราไปทำงานด้วย ง่ายๆคือไม่เคยจะห่างกันเลย จนมาวันหนึ่งเขาเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเขาต้องย้ายมาทำงานอีกจังหวัดหนึ่ง
เขาบอกว่าจะมีน้องมาด้วยเราก็คิดในใจก็ดีเขาจะได้มีเพื่อนทำงานจะได้ไม่เครียดเพราะว่าช่วงนี้เขาเครียดๆเรื่องงาน
น้องคนนี้มาช่วยงาน1อาทิตย์ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้เขาเริ่มหายไปนานๆไลน์ไปนานกว่าจะมาตอบไม่เป็นห่วงเราเหมือนเดิม
เริ่มพูดจาที่ไม่ถนอมน้ำใจเรา ... ตอนนั้นเราเสียใจมากที่เขาพูดกับเราแบบนั้น จนมาวันศุกร์เราไปหาเขาแช้วเราซื้อตั๋วรอบ6โมงไม่ทันได้ขึ้นรอบ 1ทุ่มแทน
ปกติเขาไม่ค่อยให้เราไปหาเขาเองถ้าไปคือเขามารับเขาจะห่วงเรามาก ... ระหว่างที่นั่งรถไปหาเขา เขาก็ไม่ได้ห่วงเราเหมือนแต่ก่อน
ก่อนที่เราจะไปถึงเขาถามเราว่าใกล้ถึงยัง เราบอกไม่รู้เหมือนกันเราเลยส่งโลเคชั่นให้ดูเขาก็บอกกับเราว่าเขาไปกินข้าวกับน้องรอนะเราก็โอเค
พอเราไปถึงเขาก็เดินมารับเราพอไปเจอน้องเรานึกในใจนะว่าแฟนเราต้องชอบน้องคนนี้แน่ๆเพราะเขาไม่สนใจเราเลย
ปกติจะเล่นกับเราที่เราคิดแบบนั้นเพราะน้องมันตรงสเปคแฟนเราทุกอย่างเราก็นิ่งๆเงียบๆไว้ พอวันเสาร์เย็นเราก็กลับบ้านกันระหว่างทางเราเอาโทรศัพท์เขามาเช็ค เขาก็หงุดหงิดว่าเราทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเล่นได้ดูได้ไม่เคยมีความลับอะไร แต่วันนั้นเขาต่อว่าเราไม่อยากให้เรายุ่งโทรศัพท์เขาเราก็ช็อคแล้วเราก็ร้องไห้
เขาก็ขึ้นเสียงใส่เราว่าจะอะไรนักหนาเราก็บอกว่าเมื่อก่อนเรายังเล่นได้เลยตอนนี้ทำไมเล่นไม่ได้ดูไม่ได้เขาบอกว่าเผื่อมีความลับ เราเสียงใจร้องไห้หนักมาก
และทะเลาะกันเขาไม่สนใจเราด้วยซ้ำเราร้องไห้แทบบ้าเขาก็ไม่สนใจและยังพูดจาให้เราเสียใจหนักไปอีก เขาบอกว่าเรางี่เง่าเอาแต่ใจแย่มาก เรายอมรับนะว่าเราเอาแต่ใจว่าเรางี่เง่า เรื่องงี่เง่าเอาแต่ใจอันนี้เราผิดจริงเรายอมรับเราบอกเราขอโอกาสปรับตัวแก้ตัวได้ไหม เขาก็บอกว่าเราทำไม่ได้หรอกเราเลยว่าก็ให้โอกาสเราทำก่อนสิ เราบอกเรารักเขามากเราขาดเขาไม่ได้ เราถามเขาว่าไม่รักเราแล้วหรอทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้เหตุผลที่พูดมามันก็ไม่น่าจะทำให้เขาเป็นขนาดนี้เราเลยบอกเขาว่ามันมี 2 เหตุผลที่จะทำให้เขาเปลี่ยนไปกับเราได้มากขนาดนี้คือ 1.เขาไม่ได้รักเราแล้ว 2.เขามีคนอื่น เขาบอกเขารักเราเขาไม่ได้มีคนอื่น ...ในระหว่างนั้นเราก็เชื่อค่ะเราใช้ความรักที่เราพิสูจน์ให้เขาเห็นเราไลน์หาเขาตลอดถึงแม่เขาไม่ค่อยตอบเหมือนเดิมเราก็ทำไปเรื่อยๆจนศุกร์ต่อมาเราก็ไปหาเขาอีกคราวนี้เขาไม่ได้มารอรับเราเขาให้เราเดินไปหาเขา เจอกันระหว่างทางเขาก็เดินออกมาก ความรู้สึกมันโครตบอกเลยว่าเขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิมปกติไม่เคยให้เราเดินมืดๆเราก็โอเคเดินไปแล้วก็กลับเข้าห้องปกติจะต้องพาเราไปกินข้าวทั้งๆที่รู้ว่าเรายังไม่ได้กินอะไรมาเราก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่กินก็ได้ พอวันเสาร์มาปกติเขาต้องมารับเราไปกินข้าวตอนเที่ยง ก่อนเที่ยงไลน์มาบอกเราว่าวันนี้ออกช้านะเพราะติดงานเราก็รอจนแล้วจนเล่าสุดท้ายไม่ได้มาค่ะถามว่าเราหิวไหมเราก็หิวแระเพราะไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เย็นแต่เราตรอมใจมากกว่าเราเครียดเรารักเขาเรานั่งร้องไห้ทบทวนว่าเราผิดอะไรขนาดนั้นตั้งแต่คบกับกันมาเราไม่เคยนอกใจเขาเลย พอมาตอนเย็นเลิกงานเขาพาเราไปกินข้าวก็ไปดื่มกันด้วยนานหลายชั่วโมงแระ ระหว่างนั่งๆอยู่เขาก็ลุกขึ้นบอกว่าไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะเราก็โอเคคิดว่าคงไม่นานมั้ง สุดท้ายหายออกไปคุยนานมากๆเป็นครึ่งชั่วโมงเราเลยโทรไป2สายไม่รับนะแต่เดินกลับมาหาเราที่โต๊ะทำหน้าหงุดหงิดแล้วบอกเราว่ามีอะไรคุยงานอยู่ เราก็โอเคนั่งต่อไปรู้ไหมคะว่าเขาไปคุยโทรศัพเกือบ 2 ชั่วโมง พอเขากลับมาเราเลยถามว่าคุยกับใครเขาบอกคุยเรื่องงานเราบอกถ้าคุยเรื่องงานไม่น่าคุยนานขนาดนี้หรอกเราบอกว่าคนนั้นคงสำคัญมากสินะถึงเลือกทิ้งเราให้นั่งคนเดียวแล้วไปคุยกับเขา เราบอกเขาเราโทรมาเขายังไม่สนใจคุยขนาดนี้เลย สุดท้ายเขายอมรับค่ะว่าเขารู้สึกดีรู้สึกชอบน้องคนนนั้น เราบอกเรารู้รู้มาตลอด เขาบอกว่าแต่น้องไม่ได้คิดอะไรกับเขาเรานี่เสียใจมากๆ (เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อนะคะ)
จากตัวจริงกลายมาเป็นตัวสำรองให้เขาพิสูจน์
ที่แฟนเราก้าวมาในชีวิตเขาดีกับเราทุกอย่างดีจนคนรอบข้างอิจฉา...ทุกคนในครอบครัวเรารักเขามากๆ
เพราะดูแลใส่ใจเรารักเราแทคแคร์เราในทุกๆเรื่องมันช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆ
คบกันมา 6 เดือนเขาก็ตัดสินใจซื้อบ้านใช่ค่ะเราซื้อบ้านร่วมกัน เหตุผลที่เขาอยากซื้อบ้านเพราะว่าเขาต้องไปทำงาน
ต่างจังหวัดซึ่งเราต้องอยู่คนเดียวเขาห่วงเราอยากให้เราอยู่ในที่ที่ปลอดภัย ตอนนั้นโครตรู้สึกดีโครตดีใจเลยที่เขารักเรามากขนาดนี้
ห่วงเราทุกอย่าง ตอนแรกที่ห่างก็ไม่มีอะไรนะเขากลับมาหาเราแทบจะทุกวันดึกแค่ไหนก็กลับมานอนกลับเราแล้วยอมนอนดดึกตื่นเช้า
เพื่อขับรถไปทำงานตอนนั้นทำให้เรารู้สึกว่าเรามีเขาอยู่ข้างๆตลอดแม้ว่าบางวันจะนอนคนเดียวก็ตาม...วันไหนที่เป็นวันหยุดงานของเรา
เขาก็จะเอาเราไปทำงานด้วย ง่ายๆคือไม่เคยจะห่างกันเลย จนมาวันหนึ่งเขาเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อเขาต้องย้ายมาทำงานอีกจังหวัดหนึ่ง
เขาบอกว่าจะมีน้องมาด้วยเราก็คิดในใจก็ดีเขาจะได้มีเพื่อนทำงานจะได้ไม่เครียดเพราะว่าช่วงนี้เขาเครียดๆเรื่องงาน
น้องคนนี้มาช่วยงาน1อาทิตย์ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้เขาเริ่มหายไปนานๆไลน์ไปนานกว่าจะมาตอบไม่เป็นห่วงเราเหมือนเดิม
เริ่มพูดจาที่ไม่ถนอมน้ำใจเรา ... ตอนนั้นเราเสียใจมากที่เขาพูดกับเราแบบนั้น จนมาวันศุกร์เราไปหาเขาแช้วเราซื้อตั๋วรอบ6โมงไม่ทันได้ขึ้นรอบ 1ทุ่มแทน
ปกติเขาไม่ค่อยให้เราไปหาเขาเองถ้าไปคือเขามารับเขาจะห่วงเรามาก ... ระหว่างที่นั่งรถไปหาเขา เขาก็ไม่ได้ห่วงเราเหมือนแต่ก่อน
ก่อนที่เราจะไปถึงเขาถามเราว่าใกล้ถึงยัง เราบอกไม่รู้เหมือนกันเราเลยส่งโลเคชั่นให้ดูเขาก็บอกกับเราว่าเขาไปกินข้าวกับน้องรอนะเราก็โอเค
พอเราไปถึงเขาก็เดินมารับเราพอไปเจอน้องเรานึกในใจนะว่าแฟนเราต้องชอบน้องคนนี้แน่ๆเพราะเขาไม่สนใจเราเลย
ปกติจะเล่นกับเราที่เราคิดแบบนั้นเพราะน้องมันตรงสเปคแฟนเราทุกอย่างเราก็นิ่งๆเงียบๆไว้ พอวันเสาร์เย็นเราก็กลับบ้านกันระหว่างทางเราเอาโทรศัพท์เขามาเช็ค เขาก็หงุดหงิดว่าเราทั้งๆที่เมื่อก่อนเราเล่นได้ดูได้ไม่เคยมีความลับอะไร แต่วันนั้นเขาต่อว่าเราไม่อยากให้เรายุ่งโทรศัพท์เขาเราก็ช็อคแล้วเราก็ร้องไห้
เขาก็ขึ้นเสียงใส่เราว่าจะอะไรนักหนาเราก็บอกว่าเมื่อก่อนเรายังเล่นได้เลยตอนนี้ทำไมเล่นไม่ได้ดูไม่ได้เขาบอกว่าเผื่อมีความลับ เราเสียงใจร้องไห้หนักมาก
และทะเลาะกันเขาไม่สนใจเราด้วยซ้ำเราร้องไห้แทบบ้าเขาก็ไม่สนใจและยังพูดจาให้เราเสียใจหนักไปอีก เขาบอกว่าเรางี่เง่าเอาแต่ใจแย่มาก เรายอมรับนะว่าเราเอาแต่ใจว่าเรางี่เง่า เรื่องงี่เง่าเอาแต่ใจอันนี้เราผิดจริงเรายอมรับเราบอกเราขอโอกาสปรับตัวแก้ตัวได้ไหม เขาก็บอกว่าเราทำไม่ได้หรอกเราเลยว่าก็ให้โอกาสเราทำก่อนสิ เราบอกเรารักเขามากเราขาดเขาไม่ได้ เราถามเขาว่าไม่รักเราแล้วหรอทำไมถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้เหตุผลที่พูดมามันก็ไม่น่าจะทำให้เขาเป็นขนาดนี้เราเลยบอกเขาว่ามันมี 2 เหตุผลที่จะทำให้เขาเปลี่ยนไปกับเราได้มากขนาดนี้คือ 1.เขาไม่ได้รักเราแล้ว 2.เขามีคนอื่น เขาบอกเขารักเราเขาไม่ได้มีคนอื่น ...ในระหว่างนั้นเราก็เชื่อค่ะเราใช้ความรักที่เราพิสูจน์ให้เขาเห็นเราไลน์หาเขาตลอดถึงแม่เขาไม่ค่อยตอบเหมือนเดิมเราก็ทำไปเรื่อยๆจนศุกร์ต่อมาเราก็ไปหาเขาอีกคราวนี้เขาไม่ได้มารอรับเราเขาให้เราเดินไปหาเขา เจอกันระหว่างทางเขาก็เดินออกมาก ความรู้สึกมันโครตบอกเลยว่าเขาไม่ได้รักเราเหมือนเดิมปกติไม่เคยให้เราเดินมืดๆเราก็โอเคเดินไปแล้วก็กลับเข้าห้องปกติจะต้องพาเราไปกินข้าวทั้งๆที่รู้ว่าเรายังไม่ได้กินอะไรมาเราก็บอกว่าไม่เป็นไรไม่กินก็ได้ พอวันเสาร์มาปกติเขาต้องมารับเราไปกินข้าวตอนเที่ยง ก่อนเที่ยงไลน์มาบอกเราว่าวันนี้ออกช้านะเพราะติดงานเราก็รอจนแล้วจนเล่าสุดท้ายไม่ได้มาค่ะถามว่าเราหิวไหมเราก็หิวแระเพราะไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เย็นแต่เราตรอมใจมากกว่าเราเครียดเรารักเขาเรานั่งร้องไห้ทบทวนว่าเราผิดอะไรขนาดนั้นตั้งแต่คบกับกันมาเราไม่เคยนอกใจเขาเลย พอมาตอนเย็นเลิกงานเขาพาเราไปกินข้าวก็ไปดื่มกันด้วยนานหลายชั่วโมงแระ ระหว่างนั่งๆอยู่เขาก็ลุกขึ้นบอกว่าไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะเราก็โอเคคิดว่าคงไม่นานมั้ง สุดท้ายหายออกไปคุยนานมากๆเป็นครึ่งชั่วโมงเราเลยโทรไป2สายไม่รับนะแต่เดินกลับมาหาเราที่โต๊ะทำหน้าหงุดหงิดแล้วบอกเราว่ามีอะไรคุยงานอยู่ เราก็โอเคนั่งต่อไปรู้ไหมคะว่าเขาไปคุยโทรศัพเกือบ 2 ชั่วโมง พอเขากลับมาเราเลยถามว่าคุยกับใครเขาบอกคุยเรื่องงานเราบอกถ้าคุยเรื่องงานไม่น่าคุยนานขนาดนี้หรอกเราบอกว่าคนนั้นคงสำคัญมากสินะถึงเลือกทิ้งเราให้นั่งคนเดียวแล้วไปคุยกับเขา เราบอกเขาเราโทรมาเขายังไม่สนใจคุยขนาดนี้เลย สุดท้ายเขายอมรับค่ะว่าเขารู้สึกดีรู้สึกชอบน้องคนนนั้น เราบอกเรารู้รู้มาตลอด เขาบอกว่าแต่น้องไม่ได้คิดอะไรกับเขาเรานี่เสียใจมากๆ (เดี๋ยวมาพิมพ์ต่อนะคะ)