เป็นครูนี่เสียสละเวลาส่วนตัวจริงๆนะ.....

ฉันเพิ่งบรรจุเข้ารับราชการได้สองปี หลังจากเรียนจบ เมื่อเรียนจบปุ๊บก็ทำงานปั๊บ ตอนเรียนว่าแย่แล้ว มหาลัยอยู่ไกลบ้าน ไม่มีรถส่วนตัว ต้องขึ้นรถตู้กลับ คนเรียนครูนี่เสาร์-อาทิตย์ก็มีเรียนนะ (*แต่บางสาขาบางเอกค่ะ) ช่วงเทศกาลอย่าฝัน คนเยอะอย่างหนอน หน้ามหาลัยนี่เรียงคิวตั้งกะเช้ายันเย็น สุดๆกว่าจะถึงบ้าน เพราะฉะนั้นการได้กลับไปอยู่บ้านนั้นน้อยเหลือเกิน
      เมื่อ 2560 เริ่มทำงานในโรงเรียนเล็กๆแห่งหนึ่ง ใกล้บ้านราว 30 กม. จึงตัดสินใจมาหาบ้านเช่าใกล้โรงเรียน บ้านพักครูก็มีนะ ตั้งเจ็ดหลัง มีคนอยู่ สี่หลัง ที่เหลือชำรุดมากกกกกกกกก(ไม่ได้เวอร์นะ มันมีปลวกเกือบทั้งหลัง บ้านพักครูสมัยก่อนคือไม้อ่ะ) พอมีคนย้ายออกเราก็ต่อบ้านย้ายเข้าไปแทน สงสัยลาะสิทำไมไม่ซ่อมบ้าน หลังนึงซ่อมเงินตัวเองเกือบ หกหมื่นบาท ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบ พ่อแม่ไม่มีเงินก้อนเงินเก็บไม่มีฐานะ เลยไม่ได้ซ่อมแซม ที่รู้ราคา เพราะพี่ๆที่บรรจุมาตามหลังเขาเลือกซ่อมบ้าน หมดกัน ห้าหมื่นกว่าทุกคน สังเกตมาตลอดพอช่วงเทศกาล รร.ต้องจัดกิจกรรม พานร.ไปรำ ไปเดิน ขบวนร่วมกับชาวบ้าน ครูตื่นตีสามตีสี่มาแต่งหน้าทำผมให้ ยกตัวอย่างเช่น วันออกพรรษาที่ผ่านมานี้ รร.อยู่ใกล้สองวัด สองวัดจัดคนละวัน รร.ต้องช่วยงานสองครั้งสองวัด นร.คงอยากตักบาตรกับครอบครัวบ้าง ฉันเห็นชาวบ้านมากับลูกหลาน คนในชุมชนมากมาย ฉันก็คิดถึงครอบครัวตัวเอง พ่อแม่ที่กำลังชราภาพลงไปทุกวัน เวลาที่ดูแลท่านก็น้อยลง อุทิศเพื่อรร.ไป 90%แล้ว ชั้นแค่อยากให้บางครั้งเป็นเวลาของครอบครัวบ้าง ชั้นอยากทำบุญตักบาตรกับแม่เหมือนตอนเด็กๆ แต่แม่ก็เข้าใจและให้กำลังใจเสมอ ให้อดทนสู้กับอุปสรรค ลูกทำดีแล้ว ตั้งใจฝันไว้มาตั้งแต่เด็กๆ ทำได้แล้วก็ทำให้เต็มที่ ช่วงเทศกาลใครๆก็อยากอยู่กับครอบครัว มันอบอุ่นมันมีค่า ชั้นก็เหมือนกับคนอื่นๆทั่วไป แค่อยากทำให้ครอบครัวมีความสุข ฉันแค่มาระบายอย่าถือสา....
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่