ฉันเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา ฉันยังไม่แต่งงานและยังไม่มีลูก เคยล้มเหลวในการทำงานและการใช้ชีวิตมาเยอะ ล้มลุกคลุกคลานมาเสมอ แต่2ปีหลังนี้ฉันเริ่มรู้ตัวเองว่าชีวิตฉันเริ่มดีขึ้น ฉันมีพี่ชาย 1 คน ซึ่งพี่ชายของฉันมีครอบครัวแล้ว มีลูก2คน แต่เขารับราชการทั้งคู่ เขามีทุกอย่างในชีวิตแล้ว มีหน้าที่การงานที่ดี มีธุรกิจเล็กๆ แต่แม่ของฉันก็ยังส่งเงินให้ทางครอบครัวพี่ตลอด (ซึ่งเค้าบอกให้หลาน) ในมุมมองของฉันมองว่าเค้าก็มีอาชีพที่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้แล้ว แต่ตัวฉันเองที่ยังมองไม่เห็นอนาคตของตัวเองเลย ทำงานรับเงินเดือนไปเรื่อยๆ แต่กับคนที่เค้าเป็นพี่มีพร้อมในทุกๆอย่าง ถ้าแม่ไปเที่ยวหรือไปไหนที่มีของฝากจะฝากให้ฝั่งพี่ชายหมด ส่วนฉันไม่ได้อะไรเลย ฉันก็ไม่เคยโกรธครอบครัวหรือพี่ชายฉันเลยนะแค่รู้สึกน้อยใจว่าฉันเป็นลูกผู้หญิงคนเดียวของบ้าน และเป็นคนสุดท้อง ทำใมฉันต้องรู้สึกว่าตัวเองต้องเสียสละและรับแค่เศษเงินจากพ่อกับแม่เท่านั้น ฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรมากมาย เคยทำให้ครอบครัวผิดหวัง เสียใจ แต่ณ.ช่วง 2 ปีหลังฉันพยายามแก้ไขในสิ่งต่างๆ ไม่เคยขอเงินพ่อกับแม่ใช้เลย แต่ทางครอบครัวพี่ชายฉันแม่ให้ตลอด บอกให้หลานตลอด เอะอะก็หลาน....
พ่อกับแม่รักลูกเท่ากันไหมคะ...