Tonight at Romance Theater |(2018) รักเรา… จะพบกัน
ถ้าคนเรารักกันแต่ไม่อาจจะสัมผัสกันได้คิดว่าเค้า2 คนนั้นจะยังรักกันอยู่ได้ไหมเราจะยังคงอยู่ด้วยกันได้ไหมคำถามนี้ปรากฏในหนังที่มีความแฟนตาซีบวกโรแมนติกเรื่องนี้ที่ได้ยินเสียงชื่นชมจากหลายคนในความซึ้งต่อมน้ำตาแตกเมื่อเคนจิผู้ช่วยผู้กำกับต๊อกต๋อยเกิดรักชอบในหนังคลาสสิกเก่าๆขาวดำเรื่องหนึ่งและหลงใหลในนางเอกหนังขาวดำเรื่องนั้นจับใจและมันก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละเมื่อเจ้าหญิงขาวดำแสนสวยเด้งออกมาเจอเคนจิในชีวิตจริง
อายาเสะนางเอกของเรื่องคือความดีงามจับจิตจับใจที่สุดของหนังสวยสง่าในทุกชุดวินเทจที่เธอใส่แค่ตีตั๋วเข้าไปดูอายาเสะคนเดียวก็คงคุ้มเกินคุ้มแล้ว
แต่หลากหลายเสียงยังคงประทับใจชื่นชมต่อมน้ำตาแตกกับความซึ้งโรแมนติคของหนัง
แต่สงสัยตัวผมคงผิดปกติดูแล้วช่างน่าเบื่อและไม่อินไปกับความโรแมนติคประทับใจในหนังเลยสักนิดอารมณ์แบบผมว่าออกแนวคนรักฟิกเกอร์โมเดลที่ได้นั่งจ้องทั้งวันก็happy แล้วหลายสิบปีที่ผ่านมาไม่เคยต้องไปเจอจุดที่คนเยอะๆเบียดเสียดผู้คนเอาแค่เดินตลาดนัดขึ้นรถไฟมันจะไม่เคยเจอคนเดินมาชนโดยบังเอิญสักครั้งเลยเหรออืมมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้
รวมทั้งการเด้งออกมาเอ็นขาวดำอันนี้ตอนแรกน่าสนใจมากว่าหนังจะไปต่อยังไงแต่หนังกลับเล่นง่ายๆคือเอารองพื้นในกองถ่ายไปทาซะแค่นี้ก็เรียบร้อยฝนตกก็ไม่ลอกแถมยังทาติดไปเป็นเวลาหลายสิบปีเอาง่ายๆอย่างนี้เลยใช่ม่ะ
แล้วยิ่งฉากจบที่ดูน่าประทับใจหลังจากเคนจิเสียชีวิตแล้วได้กลับไปอยู่กับเจ้าหญิงอีกครั้งในโลกภาพยนต์ฉากนี้นี่ทำให้ผมคิดไปถึงฉากจบของหนังเรื่อง”ไททานิค”ที่หลังจากโรสเสียชีวิตแล้วกลับไปบนเรือโดยที่ทุกคนที่เกี่ยวข้องมายืนรอต้อนรับเอ่อมันโคตรของโคตรเหมือนกันยังกะแกะเลย
แต่ยังไงก็ยังยืนยันคำเดิมดูอายาเสะในชุดสวยๆวินเทจแต่ละชุดแค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มไปแล้วครับ
[CR] Tonight at Romance Theater |(2018) รักเรา… จะพบกัน,,,มันไม่อินน่ะ แถมก๊อปฟีล Titanic ไปอีก
ถ้าคนเรารักกันแต่ไม่อาจจะสัมผัสกันได้คิดว่าเค้า2 คนนั้นจะยังรักกันอยู่ได้ไหมเราจะยังคงอยู่ด้วยกันได้ไหมคำถามนี้ปรากฏในหนังที่มีความแฟนตาซีบวกโรแมนติกเรื่องนี้ที่ได้ยินเสียงชื่นชมจากหลายคนในความซึ้งต่อมน้ำตาแตกเมื่อเคนจิผู้ช่วยผู้กำกับต๊อกต๋อยเกิดรักชอบในหนังคลาสสิกเก่าๆขาวดำเรื่องหนึ่งและหลงใหลในนางเอกหนังขาวดำเรื่องนั้นจับใจและมันก็ต้องเป็นอย่างนั้นแหละเมื่อเจ้าหญิงขาวดำแสนสวยเด้งออกมาเจอเคนจิในชีวิตจริง
อายาเสะนางเอกของเรื่องคือความดีงามจับจิตจับใจที่สุดของหนังสวยสง่าในทุกชุดวินเทจที่เธอใส่แค่ตีตั๋วเข้าไปดูอายาเสะคนเดียวก็คงคุ้มเกินคุ้มแล้ว
แต่หลากหลายเสียงยังคงประทับใจชื่นชมต่อมน้ำตาแตกกับความซึ้งโรแมนติคของหนัง
แต่สงสัยตัวผมคงผิดปกติดูแล้วช่างน่าเบื่อและไม่อินไปกับความโรแมนติคประทับใจในหนังเลยสักนิดอารมณ์แบบผมว่าออกแนวคนรักฟิกเกอร์โมเดลที่ได้นั่งจ้องทั้งวันก็happy แล้วหลายสิบปีที่ผ่านมาไม่เคยต้องไปเจอจุดที่คนเยอะๆเบียดเสียดผู้คนเอาแค่เดินตลาดนัดขึ้นรถไฟมันจะไม่เคยเจอคนเดินมาชนโดยบังเอิญสักครั้งเลยเหรออืมมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้
รวมทั้งการเด้งออกมาเอ็นขาวดำอันนี้ตอนแรกน่าสนใจมากว่าหนังจะไปต่อยังไงแต่หนังกลับเล่นง่ายๆคือเอารองพื้นในกองถ่ายไปทาซะแค่นี้ก็เรียบร้อยฝนตกก็ไม่ลอกแถมยังทาติดไปเป็นเวลาหลายสิบปีเอาง่ายๆอย่างนี้เลยใช่ม่ะ
แล้วยิ่งฉากจบที่ดูน่าประทับใจหลังจากเคนจิเสียชีวิตแล้วได้กลับไปอยู่กับเจ้าหญิงอีกครั้งในโลกภาพยนต์ฉากนี้นี่ทำให้ผมคิดไปถึงฉากจบของหนังเรื่อง”ไททานิค”ที่หลังจากโรสเสียชีวิตแล้วกลับไปบนเรือโดยที่ทุกคนที่เกี่ยวข้องมายืนรอต้อนรับเอ่อมันโคตรของโคตรเหมือนกันยังกะแกะเลย
แต่ยังไงก็ยังยืนยันคำเดิมดูอายาเสะในชุดสวยๆวินเทจแต่ละชุดแค่นี้ก็คุ้มเกินคุ้มไปแล้วครับ
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้