เหนื่อยกับความรัก เหมือนพยายามอยู่ฝ่ายเดียว

11 ปีแล้วนะ สำหรับความรักที่ไม่รู้ว่าความจริงแล้วมันดีหรือว่าแย่ คบกันมาตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้ทำงานแล้ว แต่เหมือนกับว่ามันแย่ลงเรื่อย ๆ
***กระทู้นี้คงเป็นกระทู้ที่พิมพ์ตอนที่เราเสียใจมากที่สุด ความคิดในหัวตอนนี้คงไม่อยากอยู๋บนโลก หรืออยากไปไหนก็ได้ให้ไกลจากตรงนี้***
จุดเริ่มต้นความรักของเรา มันเกิดจากเราเพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง พ่อกับแม่ของ จขกท. เปิดกิจการเป็นร้านขายของเล็ก ๆ ในหมู่บ้านใกล้ ๆ กับโรงเรียน เอาตรง ๆ ตั้งแต่อยู๋ที่หมู่บ้านนี้ทุก ๆ เย็นจะมีเด็กนักเรียนปั่นจักรยานผ่านหน้าร้านหลังเลิกเรียน ก็มักจะมีกลุ่มเด็กผญ. กับเด็กผช. บางคนตะโกนด่าเรา บางครั้งก็เขียนคำด่าลงในกระดาษ พอผ่านหน้าร้านเราก็ปากระดาษเข้ามา ด่า จขกท. ด้วยอารมณ์หมั่นไส้ (คิดแล้วก็ตลกดีตอนนั้นอยู่ประถม จขกท. ยังนั่งคิดอยู่เลย เราไปทำไรให้เขาหมั่นไส้นักหนา)
....แต่แล้ววันหนึ่ง มีเด็กนักเรียนผู้ชายคนหนึ่ง เดินเข้ามาซื้อขนมในร้าน เขาเป็นคนแรกที่เรียกชื่อเรา แล้วเอาตังค์ให้เรา แถมยิ้มให้เราด้วย (นั่นคือความประทับใจแรกตั้งแต่ที่มาอยู่หมู่บ้านแห่งนี้) ในขณะนั้นเพื่อนเขาก็เรียกชื่อเขา เราจำชื่อเเขาได้เป็นอย่างดี............................................................
....เวลาผ่านไปจากประถม ไปเรียนต่อมัธยมในตัวอำเภอ จขกท. ก็ใช้ชีวิตตามปกติของเด็กมัธยม แน่นอนว่าป้อปปี้เลิฟในวัยมัธยมต้องมีอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่ จขกท. เป็นคนอ้วน น้ำหนักปาเข้าไป 55 ส่วนสูงแค่ 155 เอง !!แน่นอนว่าหาแฟนยากกว่างมเข็มในมหาสมุทร มีความแบบน้องอ้วนแอบปลื้มรุ่นพี่ แต่ไหงไม่มีใครชายตามองซักคน แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เข้าข้างชะนีอ้วนอย่างเรา มีรุ่นน้องคนหนึ่งอ่อนกว่าเราแค่ 2 ปีเอง เข้ามาขอเราเป็นแฟน.....นั่นคือจุดเริ่มต้นของความรักใส ๆ /////// แต่ถว่าไปแล้วมันไม่ได้ใสอย่างที่คิด รุ่นน้องคนนี้เป็นคนน่าตาดี ขาว สูง แต่เจ้าชู้มาก เจ้าชู้ไม่พอ ยังไปคบเด็กรุ่นใหญ่ที่กินเหล้า เสพยา สารพัด แต่ข้อดีเขาก็มีนะ เขาอยู่กับยาย 2 คน ทุกเช้าๆ เขาจะโทรหาเรานั่งอธิบายวิธีการหุงข้าวโดยก่อไฟ หุงข้าวยังไงให้อร่อย ให้ข้าวนุ่ม เพราะเขาจะต้องหุงข้าวให้ยายทุก ๆ เช้า ก่อนไป รร. เพราะตอนเช้ายายจะต้องเก็บผักไปขายที่ตลาดสด  เขารับจ้างเป็นผู้ช่วยพ่อครัวในร้านอาหารตามสั่งทุกเย็นหลังเลิกเรียน แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขากลับบ้านดึก และมั่วสุมกับเพื่อน.............

เราคบกันได้ 2 ปี ม.2-ม.4 แต่ก็อย่างว่าแหละด้วยความเจ้าชู้ บวกกับเราไม่สวยด้วย เลยตัดสินใจขอเลิกดีกว่า หลังจากนั้นก็หันกลับมาตั้งใจเรียนหนักกว่าเดิม แล้วก็กินหนักกว่าเดิมไปอีก จนกระทั้งวันหนึ่งเรากลับจากโรงเรียน แม่ จขกท. บอกว่ามีเด็กขี่มอไซต์แฉลบลงข้างทาง ตาย 1 คน สาหัส 1 คน พอแม่พูดชื่อขึ้นมา เราก็ดันคิดถึงเด็กนักเรียนผู้ชายคนนั้น ### จขกท. ก็ไม่รู้ว่าจะใช่คนเดียวกันรึป่าว ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป.................
/////// ปล. เดี๋ยวถ้ามีเวลาจะมาเล่าต่อจ้า ///////