ขอปรึกษาปัญหาการเรียนค่ะ ปัญหาชีวิตด้วย[ยาวมากก] ระบายเยอะมากด้วยค่ะ..

เกริ่นก่อนนะคะ ตอนนี้อยู่ปี2คณะวิทย์ สาขาวัสดุศาสตร์ค่ะ ปีที่แล้วซิ่วสอบหมอแต่ได้ที่ๆไกลมากกกก เลยตัดสินใจเรียนต่อที่เดิมค่ะ จริงๆไม่ได้อยากเป็นหมออะไรขนาดนั้นนะคะ แม่อยากให้ลองดู เราก็พยายามแล้ว คิดว่าเต็มที่แล้วแต่ก็ไม่ได้[ซึ่งก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก อาจจะหลอกตัวเองว่าไม่เป็นไร คือไม่รู้สึกอยากเป็นหมออ่ะค่ะ แค่เสียใจที่สอบไม่ติดที่ๆเล็งไว้ซักที่ซึ่งก็ไม่ได้สูงอะไรมาก] เวลาที่เสียไปกับการเตรียมสอบ1ปี ทำให้เราที่สถานะปี2ต้องมาเก็บวิชาปี1ใหม่ค่ะ  จริงๆตอนม.6 เราไม่รู้อยากเรียนคณะอะไรนะคะ ไม่มีความชอบเป็นพิเศษ ไม่มีความเกลียดวิชาไหนพิเศษ แค่รู้สึกว่าบางวิชายาก/ง่ายแค่นั้น ตอนปี1คิดว่าตัวเองตัดสินใจถูกที่เข้าคณะวิทย์เพราะเป็นคณะจับฉ่าย สาขาวัสดุก็จับฉ่าย[เพราะทุกอย่างคือวัสดุ5555]น่าจะเหมาะกับเราดีเพราะไม่รู้อยากเป็นอะไร มีคนแนะนำว่าให้หาก่อนว่าอนาคตอยากได้อะไร[จากความคิดทั้งหมด คิดแค่อยากอยู่กับพ่อกับแม่จนเค้าแก่ ละก็ อยากให้พ่อแม่สบาย อยากกินไรได้กิน อยากเที่ยวอยากพัก ไม่ต้องทำงานงี้ แล้วลองคิดว่าหลังจากเค้าเสียไปจะทำอะไร.. ก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้ว] ไม่อยากมีแฟนมีคนคุย[เมื่อก่อนอยากมีปกตินะคะ แต่พอมีแล้วก็ตอนแรกหวาน ตอนหลังรู้สึกเฉยๆออกจะมีปัญหาเยอะ] อยากอยู่กับหมา เล่นเกมไปวันๆ คือเรามีความสนใจด้านคอมพิวเตอร์ ก็อยากเปลี่ยนไปเรียนวิทคอม [แค่อยากเรียน อยากรู้การเขียนโปรแกรมทั้งหลาย แต่ไม่ได้อยากเป็นคนที่ทำอาชีพพวกนั้น]แต่ถ้าจะซิ่ว เพื่อนๆก็ปีสามกันแล้ว มันคงจะดูประหลาดถ้าจะซิ่วคณะเดิมมหาลัยเดิมแค่เปลี่ยนสาขา แล้วพ่อก็แก่แล้ว 52-53อ่ะค่ะ กว่าเราจะเรียนจบอีก ถ้าเป็นไปได้ก็อยากต่อโทอีก อยากไปจบต่างประเทศอีก กว่าจะได้ทำงานเลี้ยงบ้าน บ้านมีกันแค่สามคนพ่อแม่ลูกกับหมาละก็สัตว์เลี้ยงอีกสองชนิด ไม่รู้จะทำอะไรเลยแล้วช่วงนี้ก็รู้สึกเฟลกับชีวิตตัวเองมาก ร้องไห้ทุกวันแบบงงๆ คือคิดว่ามันไม่มีเรื่องอะไรให้ร้อง แต่จริงๆอาจจะมีอะไรซักอย่างในใจเพราะเราเป็นคนชอบเก็บไปคิดเงียบๆคนเดียว[ก็ลูกคนเดียวอ่ะ เป็นงี้ปกติแต่เด็กแล้วค่ะ] แล้วเวลาร้องไห้ กินข้าวอยู่ดีๆก็ร้อง หัวเราะกับแม่ดีๆก็ร้อง ที่เป็นบ่อยสุดคือฟังเพลงดีๆก็ร้อง เพลงภาษาต่างประเทศที่แปลเนื้อไม่ออกด้วยนะคะ ฟังเมโลดี้ก็ร้องเฉยเลย แล้วพอร้องอารมณ์จะดาวน์มากๆ รู้สึกเหนื่อยเครียดท้อทั้งๆที่ไม่มีอะไร แต่คิดว่าไม่น่าเป็นโรคซึมเศร้าเพราะยังไม่คิดฆ่าตัวตายค่ะ ยังมีพ่อแม่หมาให้ดูอยู่

ตอนนี้รู้สึกตันมากค่ะ ปกติเป็นคนขี้เกียจ ตอนวัยก่อนอุดมศึกษาไม่ค่อยส่งงาน แต่เพื่อนจะชมบ่อยว่าฉลาด หัวไว[ซึ่งเอาจริงๆก็พอรู้ตัวเองอยู่ถ้าเทียบกับเพื่อนวัยเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้อวดอะไร เก็บหัวเราะในใจเงียบๆ555]  เป็นคนอารมณ์ดี มองโลกแง่ดี[ตอนนี้ก็น่าจะยังมองโลกแง่ดีอยู่. บวกโลกความเป็นจริงเข้าไปอีกนิด] ชีวิตวัยเด็กเรียกได้ว่าดีมากๆ เป็นวัยใสที่เด็กควรจะมีอยู่แล้ว ไม่ได้มีปัญหาบ้านขาดหรือเพื่อนแกล้งแต่อย่างไร[มีแต่ไปแกล้งเพื่อน] แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเราในตอนนี้.. [นี่จะเป็นคำถามที่ตั้งกับตัวเอง] ตอนเด็กไม่รู้อยากโตขึ้นเป็นอะไร มันก็ไม่เป็นไร แค่เรียนทุกวิชาได้ดีก็ดีแล้ว แต่พอโตมามันไม่รู้อยากเป็นอะไรนี่ปัญหาเลยค่ะ ใจตอนนี้เอนเอียงไปวิทคอมแต่ก็ไม่อยากซิ่วอีกแล้ว ถ้าจะไม่ซิ่ว ตอนนี้เรียนก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเป็นตัวตนกับเขาเลย คือปี2ที่เก็บวิชาปี1 จะลงตารางเองซึ่งไม่ตรงกับเด็กสาขาเดียวกัน[แต่เรามนุษยสัมพันธ์ดีอยู่น้า มีเพื่อนบ้างแค่วิชาละคนสองคน คนละสาขาด้วย] หลายเรื่องมันกระจุกเต็มสมองไปหมดเลยค่ะ ขอความเห็นหน่อยค่ะ 
1. เรียนวัสดุ ตั้งใจให้จบ เกรดอาจจะไม่สวยประมาณ2กว่าๆ แล้วไปหัดเรียนคอม[เรียนคอมเองปนๆกับเข้าห้องวิทคอมเด็กปี1นี่จะได้เรื่องบ้างมั้ยคะ] จะใช้เวลาเรียน5ปี นานกว่ามนุษย์ปกติปีนึง ละเรียนวัสดุจบมาทำอะไรอ่ะคะ=_= ส่วนใหญ่เข้าบริษัทกัน มีคำแนะนำอื่นไหมคะ ประมาณว่าเรียนวัสดุสามารถจบไปทำปากกาขายได้นะเพราะมันก็เป็นวัสดุงี้
2.ซิ่ววิทคอม ซึ่งค่อนข้างมั่นใจว่าจะติด เรียนสี่ปี ตามๆเพื่อนไป จบมาน่าจะเกรด 2.4-2.8ประมาณนี้ แต่จบไปก็ไม่อยากทำงานคอมอยู่ดีอ่ะ แค่อยากเรียน อยากทำด้วยตัวเองตามอารม แต่ไม่อยากให้คนอื่นมาสั่งงานเขียนโค้ดอะไร[มันน่าจะหนักอยู่] หลังจากนั้นค่อยคิดค่ะ

คำถามถัดไป
1.มีใครตอนวัยรุ่นอารมณ์ลงบ่อยๆไหมคะ ไม่ได้ขึ้นลงหรือสวิงอะไรนะคะ มันลงอย่างเดียวเลย555 อารมเหนื่อยท้อเครียด เครียดมากกเครียดหลายเรื่อง สมองตื้อๆทึบๆ คิดหลายเรื่องซ้อนกันในหัว พยายามไม่ร้องไห้ มันเป็นปกติของวัยรุ่นไหมคะ มีวิธีจัดการกันอย่างไรคะ

2.ถ้าไม่รู้จะทำอะไร ควรจะทำอะไรคะ งานอดิเรกตอนนี้ไม่มีค่ะ มีแค่ฟังเพลง พวกภาษาอิ้งก็คิดว่าดีอยู่[cu tep82] วิทย์สามตัวก็น่าจะพอเกาะมีนคณะได้555 เลขก็พอได้ 

3.การที่เราคิดตลอดเวลา ทำให้เครียดแล้วก็เหนื่อยใช่ไหมคะ มีเพื่อนคนนึงที่ไม่ค่อยคิดอะไร ชีวิตก็ดูมีความสุขดี ไม่ต้องคิดว่าจะเรียนอะไรทำอะไรงี้ เราอ่ะคิด แต่คิดไม่ออกเพราะมันไม่รู้ ส่วนเพื่อนเราคือไม่คิดด แต่เราก็คิดว่าถ้าเราไม่คิดอะไรเลย อนาคตจะมีความสุขจริงๆหรอ เรามีพ่อแม่ให้ดูงี้ ถ้าไม่คิดอะไรเลยชีวิตน่าจะไร้ประโยชน์มากแน่ๆเลยค่ะ สับสนกับสมองตัวเอง