ผมคบกับแฟนคนนี้แบบคบๆเลิกๆมาเกือบ10ปี ช่วงคบๆเลิกๆเราทั้ง2คนก็ต่างมีแฟนใหม่กันมาตลอดและเราทั้งคู่ก็ให้คำปรึกษากันมาตลอดจนกลับมาคบกันแบบจริงจังตอนช่วงเค้าจบม.6 ผมทำงานตั้งแต่ออกเรียนปวช.2 ทำงานมาตลอดจนเค้าไปเรียนมหาลัยที่กทม.ผมก็บอกเค้าเดี๋ยวผมจะไปทำงานแถวนั้นเพื่ออยู่ใกล้ๆเค้า ผมก็ได้ไปทำงานที่นั่นและอยู่กับเค้า เราทั้งคู่ต่างซัพพอร์ทกันในทุกเรื่อง ผมส่งเค้าเรียนจนจบปี4 รวมๆแล้วเราคบกัน4ปีกว่า พอเค้าจบผมบอกย้ายไปใกล้ที่ทำงานเค้ามั้ย จะได้ไม่เปลืองน้ำมันแล้วเธอจะได้ไปหางานทำแถวนู้นด้วยก็ได้ (ช่วงนั้นเป็นช่วงวันสงกรานต์วันสุดท้าย) เรา2คนกลับถึงห้องที่กทม.ผมเลยเริ่มถามเธอ แต่คำตอบที่ได้กลับมาดันเป็นคำถาม
"เธอถามผมว่า"
แฟน : ป๊า ตอนนี้ป๊ารู้สึกยังไงกับเค้า(ผมเป็นคนที่รักไม่พูด รักแบบแสดงออกให้รู้ ติดกวนตีนเยอะ ชอบอยู่กับกลุ่มพี่ๆเพื่อนๆแต่ก็บอกเค้าตลอด)
ผม : แล้วตอนนี้รู้สึกยังไง สำหรับเค้าเฉยๆว่ะชินมั้ง(รักด้วยรักมากๆอยากอยู่ด้วยไปตลอด ประโยคที่จะพูดต่อแต่โดนเค้าพูดขัด)
แฟน : อือ(คำพูดเธอเริ่มแปลก)ก็เหมือนกันแหละ งั้นเราเลิกกันเถอะ เราคบกับ...ได้สักพักแล้ว(ช๊อคครับประโยคนี้ช๊อคไปเลย ไม่มีน้ำตาเลยสักหยด)
ผม : ทำไมล่ะเราทำไรผิด แค่คำพูดเราหรอ เรายังพูดไม่หมดเลย(อารมเริ่มมาครับตอนนั้น)
แฟน : พอเถอะป๊า ตั้งแต่คบกันมาช่วง2ปีหลัง ป๊าอยู่กับพี่ๆมากกว่าเค้าอีก เค้าเหงาแล้วอีกอย่างเค้ามองไม่เห็นอนาคตเลย ขอโทษนะ แต่เค้าต้องเลือกอะไรที่ดีกว่าเพื่ออนาคตของเค้าและครอบครัวเค้า ....มีทั้งเงิน บ้าน รถ ธุรกิจที่บ้าน(...นี่คือชื่อของแฟนใหม่เค้านะครับ) ขอโทษจริงๆนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา เค้ามีความสุขมาก
ผม : ไหนบอกเราจะสร้างทุกอย่างไปด้วยกันไง ทำไมทำแบบนี้
แฟน : เงียบ
ผม : งั้นขออยู่จนถึงสิ้นเดือนนะแล้วเดี๋ยวเราย้ายไปอยู่นน 
แฟน : อือ
ตลอดเวลาที่ต้องทนอยู่กับเค้าในฐานะแฟนเก่ามันเจ็บและทรมาน เพราะเราทำอะไรหรือพูดอะไรไม่ได้เลย เวลาเค้าคุยกับแฟนใหม่ เราก็ต้องทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่สนใจ เล่นเกมกับพี่ๆแล้วคุยกันทำเป็นไม่สนใจเค้า เป็นช่วงเวลา10กว่าวันที่แสนเจ็บและทรมารมาก
สิ้นเดือนก็มาถึง
ผม : ก่อนไปขอกอดครั้งสุดท้ายได้ไหม
แฟน : อือ ได้ดิ(ผมเข้าไปกอดเค้าแน่นทั้งน้ำตาโดยที่เค้าไม่กอดผมเลยสักนิด)
ผม : รักกันนานๆนะ อย่าทำแบบนี้กับคนนั้นล่ะ เราจะรอนะเรา2คนคงมีโอกาสได้คบกันอีก(ลูบหัวเค้าเหมือนทุกครั้งที่ให้กำลังใจเค้าและก่อนไปทำงานทุกเช้า)
แฟน : อือ ขอบคุณ(เย็นชา!! อะไรขนาดนี้)
เป็นคำพูดสุดท้ายที่เธอพูดกับผมก่อนที่ผมจะหันหลังแล้วเดินออกไป(เจ็บมากแต่ทำไรไม่ได้)
ยาวหน่อยนะครับ คงไม่หน่อยครับยาวมากเลยล่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบครับ