เราไม่รู้ว่าควรแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดี

สวัสดี เราเป็นเเค่เด็ก ม.6 คนนึงที่มีปัญหาชีวิตมากมายจนไม่รู้ว่าเราควรจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดี คือว่าตอนเราอยู่ป.3 พ่อกับแม่ทะเลาะกันหนักมาก จนทำให้แม่ต้องย้ายมาอยู่บ้านของยานซึ่งเราก็ได้ย้ายมาพร้อมกับแม่ด้วย ตอนเเรกที่เราย้ายมามันก็ได้หมดทุกอย่าง แต่พอผ่านมาสักพักหนึ่งก็ทำให้เรารู้ว่าที่ผ่านมานั้นเป็นเเค่ภาพลวงตาทั้งหมด มันอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ทำให้เรารู้ว่าภาพลวงตาคือตอนนั้นเรากำลังหุงข้าวอยู่ เราก็บ่นเรื่องก่อนๆกับน้องเราอยู่ เเต่พอตกเย็นันนั้นเราก็โดนกล่าวหาว่าเราเถียงกับตาเราทั้งๆที่ความจริงแล้วไม่มีการเถียงอะไรเกิดขึ้นกันเลย แต่ยายก็ไม่ฟังเราพูดเลยฟังแค่ตาเราอย่างเดียว เราก็เลยต้องโดนทำโทษ โดยการกราบเท้าตา ตอนนั้นแม่เราไม่ได้อยู่ด้วยเราเลยต้องทำโดยที่พูดอะไรไม่ได้เลย แต่พอแม่กลับมาอม่ก็มาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเราก็ได้บอกไป ตอนนั้นแม่อาจจะไม่เชื่อเรา100% แม่เลยไปถามคนข้างบ้าน คนข้างบ้านก็บอกว่าไม่ได้ยินเสียงเถียงอะไรสักอย่างเลย แต่เราก็โดนทำโทษไปแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ ก็คงต้องชั่งไฟมัน แล้วต่อจากเหตุการณ์ตอนนั้นก็ยังมีเหตุการณ์ต่ออีก คือเราก็ช่วยยายเค้าทำงานปกติหลังจากที่ขายของเสร็จ ช่วยเก็บของ ช่วยล้างจานบ้าง แต่เค้าก็ชอบพูดว่าถ้าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ ทั้งๆที่เราก็ทำอยู่ตลอดก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย แต่ยายเค้าก็ชอบพูดแบบนั้นทุกครั้ง บางครั้งก็มีการใส่อารมณ์บ้าง ตอนแรกเราเฉยๆ แต่พอเราไม่ทำจริงๆขึ้นมาก็้กิดปัญหาขึ้นอีก เค้าด่าบ้าง พูดกระแนะกระแหนบ้าง เราก็ทนบ้าง ต่อกลับไปบ้าง แล้วก็มีเหตุการณ์อีกคือเราทะเลาะกับแม่เราอยู่ ยายก็ลงมาด่า มาว่าสารพัด แต่ก็ไม่เท่ากับน้าที่ลงมาแล้วกระชากหัวเราไปในครัวแล้วก็มาตบเรา แล้วก็ยังมีตาเราอีกคนที่มาชี้หน้าด่าเราทั้งๆที่เป็นเรื่องเราทะเลาะกับเเม่อยู่ เอาคือแม่เรารึเปล่าที่ควรทำแบบนั้นกับเรา แล้วก็ยังเหตุการณ์อีกคือตอนนั้นเราอยู่ในช่วงที่เรากำลังสอบเข้าศึกษาชั้นม.1 เราก็สอบของเราเรื่อยๆหลายๆที่ แล้วตอนนั้นเราสอบดังตัวสำรองของโรงเรียนคนเก่งแต่เค้าเรียกไม่ถึงเราก็ทำให้เราต้องหาที่สอบใหม่ แล้วเราก็ได้สอบใหม่อีกที่นึงที่มีชื่อเสียงในจังหวัด แต่พอเรากลับบ้านมาหลังจากสอบ ยายเค้าก็พุดขึ้นว่า เราก็ไม่พ้นโรงเรียน... ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่คิดว่าเค้าจะพูดแบบนั้นกับเรา เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่บ้านถึงได้พูดดูถูกเราถึงขนาดนั้น ตอนแรกเราก็เสียใจกับคำพูดนั้นแต่ก็ทำอะไรไมาได้ก็ได้แต่ฟังไป พอถึงวันประกาศผลของโรงเรียนชื่อดังนั้นออกมา เราก็สอบติดอันดับต้นของโรงเรียนนั้น ซึ่งตอนนั้นเราคิดการที่สอบติดนี้มันจะทำให้ลบคำสบประมาทของยายเค้าลง เเต่พอเข้าไปเรียนแรกๆก็มีคนแถวบ้านก็ถามว่าเราสอบติดเองเหรอหรือว่าฝากเข้าไป ตอนที่ได้ยินคำถามเราก็อึ้งไปเลยว่าทำไมเค้าถึงถามแบบนั้น เราก็คิดว่าคนที่บ้านเราเนี่ยแหละน่าจะไปพูดอะไรสักอย่างกับคนแถวบ้าน แล้วเค้ายังถามอยู่แบบนั่นอีกครั้งตอนเราสอบเข้าม.4อีกครั้ง เราก็ไปบอกว่าเราสอบเข้าได้เองตอนรอบโควต้า แล้วมีเหตุการณ์ต่างๆอีกมากมาย ขนาดตอนนี้ที่เรากำลังอยู่ในช่วงสอบเข้ามหาวิทยาลัย มันก็มีปัญหาอีกมากมาย เราเครียดมาก ตอนที่จะย้ายไปอยู่ข้างนอกยายเค้าก็ไม่ให้ย้ายออก แต่พอสักยายเค้าก็เหมือนบีบให้เราย้ายไปอยู่ที่อื่น โดยการเสนอให้ว่าเค้าจะให้เงินไปเช่าบ้านอยู่ แต่พอจะไปจริงๆเต้าก็ไม่ให้ไป ตอนที่เค้าบีบให้ย้ายออก เค้าก็มีวิธีสารพัดอย่างคือการพูดกระแทกบ้าง พูดด่ากับคนข้างบ้านบ้าง พูดให้เค้าเกลียดเราบ้าง เอาของที่แม่เราเอาช่อยู่ในตู้เย็นออกบ้างแล้วบอกว่ามันกินที่ของแช่อย่างอื่นทั้งๆที่เเม่ก็เสียค่าไฟอยู่ด้วย บางครั้งทำของตกบ้างทำให้เกิดเสียงกระเเทกลงมาจากชั้นบน บางครั้งก็พูดด่าต่อหน้า เหนื่อยมาก ไม่รู้จะทำยังไงกับปัญหานี้ดี