รู้สึกเป็นส่วนเกินในครอบครัว

คือเราเป็นลูกสาวคนเดียวในบรรดาพี่น้องสามคน พี่ชายทั้งคนต่างมีครอบครัวกันหมด เราเป็นน้องเล็กชั้นม.ปลาย คือพ่อไปทำงานที่ กทม. เราอยู่ ตจว กับแม่ เมื่อก่อนเราเป็นคนสดใสนะ แต่พักหลังๆใครๆก็บอกว่าเราเปลียนไป เราเรียนไม่ค่อยเก่ง เราเริ่มเงียบไม่ค่อยคุยกับคนอื่น ชอบเก็บตัวในห้อง เพราะเราไม่รู้จะออกมาทำไม แม่ไม่เคยสนใจเรา ในเมื่อเราไม่เก่งเหมือนคนอื่น เราก็ต้องพยายามมากกว่าคนอื่น ในช่วงเครียดกับการอ่านหนังสือสอบ แม่ก็ไม่เคยถามว่าเป็นไงมั้ย สอบตั้งสามวันเขาไม่เคยรู้เลย เขานึกว่าไปเรียนปกติ ปิดเทอมเขายังไม่รู้เลย เห็นเราอยู่บ้านก็ถามว่าทำไมไม่ไปโรงเรียน ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติเขาคงไม่ถาม ขอตังค์ก็ไม่ค่อยให้ ต้องเาเงินมาใช้ตลอด จนจะไม่เหลืออยู่แล้ว พอเราลองขอพ่อก็บอกว่าให้แม่แล้ว เราเหมือนภาระเลยอ่ะ บางทีก็คิดนะว่าถ้าเราหายไปเขาอาจไม่สนใจด้วยซ้ำ ตอนแรกนึกว่าจะทนได้ รอจบม.6ค่อยไปต่อที่อื่น แต่เหมือนว่าความอดทนของเราจะน้อยลงทุกที อยากหายเลยอ่ะ เล่าให้ใครฟัง ก็บอกแต่ให้ทน ทนจนไม่ไหวแล้วนะ ท้อกับชีวิต