บางทีเราก็เหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว

คือเราเป็นน้องคนสุดท้อง เรามีพี่น้องสามคนผู้ชายหมดเลย พี่เราสองคนเป็นคนที่ไม่ค่อยช่วยเหลืองานบ้านของพ่อแม่เลย แต่พ่อไม่ค่อยจะว่าจะด่า  ส่วนเราคื่นมาทำงายช่วยงานทุกวัน มีอะไรเราช่วยอยู่คนเดียวในบรรดาลูก แต่พ่อของเรานี่สิ ชอบเอาแน่จับผิดเราหาจ้อเสียเรามาว่าๆ ไม่ว่าเราจะทำงานบ้านสะอาดแค่ไหนพ่อก็จะหาจุดมาด่า พอไม่เคยชมเราเลย เราจะเรียนเกรดดีขนาดไหนพ่อไม่เคยสนใจแต่มีอยูาครั้งนึงเราสอบ ม.4 โรงเรียนชื่อดังโรงเรียนไม่ติดพ่อด่าเราแทบตาย เราขอโทษแค่ไหนพ่อก็ด่าว่าตลอด จนปัจจุบัน พ่อแม่ส่วนมามีอะไรของดีๆจะชอบซื้อให้พี่สองคนนั้นก่อน ของเราหรอทีหลังตลอด เราพยายามเป็นลูกที่ดีเสมอ อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจทุกครั้งแต่พ่อแม่ไม่เคยจะภูมิใจในตัวเราเลยทุกครั้งที่เราทำอะไรดีๆหรือช่วยท่าน บางครั้งท่านก็ว่าเราว่า " ไม่เคยชาวยอะไรกูเลย " สำหรับคนอื่นไม่รู้แต่สำหรับเราที่พยายามช่วยเหลือพ่อแม่ทุกอย่าง มันเจ็บมากๆ บางครั้งเราก็รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินของครอบครัว