ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลยค่ะ คิดมากกับเรื่องนี้มาก เพราะเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่สนิทมากๆเพียงคนเดียวของเรา สนิทมากความรู้สึกเหมือนเป็นแฟนคนนึงเลยค่ะ และตามหัวข้อค่ะเราเหมือนกำลังจะโดนทิ้ง
เราขอเล่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเพื่อนสนิทก่อนที่เราจะมีแฟนนะคะ เรากับเพื่อนสนิทตัวติดกันมากๆ ไปไหนไปด้วยกันตลอด ที่ไหนมีเธอที่นั้นมีเรา เราดูแลเทคแคร์กันดีมากจนหลายคนใกล้ตัวคิดว่าเราเป็นแฟนกันเลยค่ะ นอกจากนั้นตอนกลับบ้านไปแล้วเราก็โทรคุยกันทุกเย็นจนคาสายหลับไปเลยค่ะเป็นอย่างนี้มาหลายเดือนเลยค่ะ จนเรื่องมันเกิดจากว่าเรามีคนคุยคนนึงค่ะ ซึ่งเพื่อนก็รู้แต่ไม่ว่ายังไงค่ะ แล้วเรากับคนคุยก็ตกลงเป็นแฟนกัน แล้วเรื่องก็เกิดค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมค่ะเราเลยไม่ค่อยได้เจอกัน เราก็เลยโทรไปหาเพื่อนค่ะเพื่อบอกว่าเรากับคนคุยคบกันแล้วนะ เพื่อนก็อ้อมาค่ะแต่มันไม่จบแค่นั้น เราถามเพื่อนต่อว่า รู้มั้ยสิ่งที่เรากลัวมากที่สุดคืออะไร เราบอกเพื่อนว่า เรากลัวจะเข้าใจว่ากูมีแฟนแล้วจะทิ้งเพื่อน แล้วเพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า เดี๋ยวก็หาเพื่อนใหม่ เราคิดว่าเพื่อนฟังผิด เราเลยบอกไปว่ากูไม่ได้จะทิ้งกูไม่มีวันทิ้งแน่นอน เค้าก็ตอบกลับมาว่า มีแฟนแล้วก็ต้องใช้เวลากับแฟน งั้นเดี๋ยวกูหาคนคุยใหม่ ตอนนั้นเราเป็นไรไม่รู้เราเข้าใจว่าเพื่อนกำลังจะทิ้งเรา ตอนนั้นความคิดเรามันตีไปหมด เราเริ่มพูดไม่คิด เราเริ่มยิงคำถามว่า จะทิ้งกูเหรอ จะทิ้งกูจริงๆเหรอ กูยังสามารถโทรคุยกับได้เหมือนเดิมนะแต่ตอนดึกๆอาจจะต้องวางสาย และคำถามที่ได้คำตอบเจ็บที่สุดคือเราถามว่า จะทิ้งกูก็ได้แต่กูไม่มีวันทิ้งนะ เพื่อนเราตอบกลับมาว่า น้ำเน่า หลังจากคุยประเด็นนี้จบไป เค้าก็เริ่มเงียบ ถามคำตอบคำ และวันต่อมาเราทักไปเค้าไม่อ่านแชทเลย โทรไปไม่รับเราก็โทรตื้อจนเค้ารับสาย พอรับสายมาเค้าก็เงียบ ถามคำตอบคำ เรารู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ เราเลยถามไปว่า เรามีอะไรที่ไม่เข้าใจกันรึเปล่า เค้าก็บอกไม่ วันไหนเรารู้สึกไม่ดีเลย และเราก็ยังตามง้อเค้าต่อนะคะอีกวันนึงเราโทรหาเค้าอีก เราเริ่มชวนเค้าคุย หาอะไรตลกๆมาให้ดู มันเหมือนจะดีขึ้นนะคะ เค้าเริ่มพูดอะไรขึ้นมาบ้างแต่แค่นิดเดียวและไม่เกี่ยวกับเราด้วยเหมือนแค่พูดลอยๆบ่นๆออกมาเฉยๆ แต่เราก็รู้สึกดีขึ้นที่เค้าพูดอะไรบ้าง และมาวันที่เราต้องมารับใบเกรดกันค่ะ เราก็ได้เจอกันอยู่ เราทักเค้าโบกมือให้เค้าก็มองมาเฉยๆนิ่งๆ และเค้าไม่ค่อยคุยกับเราด้วยค่ะ ถามว่าคุยด้วยมั้ยคุยด้วยอยู่ แต่แค่มาคุยเรื่องเกรดแล้วก็ไปค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนมีอะไรมากั้นความสัมพันของพวกเราอยู่ เราไม่กล้าชวนคุยเราคิดอะไรไม่ออก ตอนที่เราจะไปแล้วเราก็บอกเค้าค่ะว่า เราไปแล้วนะ แล้วก็โบกมืออีกครั้ง เค้าก็แค่พยักหน้าเบาๆ เค้าดูไม่สนใจเราเลยด้วยซ้ำแหละ
ตอนนี้เรารู้สึกผิดและสับสนมาก เราไม่ได้เข้าใจผิดคิดมากไปเองใช่ไหมคะ เราอยากขอโทษเค้ามาก เราคิดนะคะว่าเราต้องทำอะไรผิดไปแน่ๆแต่เราก็ไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร ตอนนี้เราต้องการแค่เรากลับมาคุยกันได้ เราต้องการแค่ระหว่างเราไม่มีอะไรติดข้างกัน เราควรทำยังไงดีคะ
ถ้าแท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ
เรารู้สึกเหมือนกำลังโดนเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเราทิ้งเลยค่ะ
เราขอเล่าความสัมพันธ์ระหว่างเรากับเพื่อนสนิทก่อนที่เราจะมีแฟนนะคะ เรากับเพื่อนสนิทตัวติดกันมากๆ ไปไหนไปด้วยกันตลอด ที่ไหนมีเธอที่นั้นมีเรา เราดูแลเทคแคร์กันดีมากจนหลายคนใกล้ตัวคิดว่าเราเป็นแฟนกันเลยค่ะ นอกจากนั้นตอนกลับบ้านไปแล้วเราก็โทรคุยกันทุกเย็นจนคาสายหลับไปเลยค่ะเป็นอย่างนี้มาหลายเดือนเลยค่ะ จนเรื่องมันเกิดจากว่าเรามีคนคุยคนนึงค่ะ ซึ่งเพื่อนก็รู้แต่ไม่ว่ายังไงค่ะ แล้วเรากับคนคุยก็ตกลงเป็นแฟนกัน แล้วเรื่องก็เกิดค่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมค่ะเราเลยไม่ค่อยได้เจอกัน เราก็เลยโทรไปหาเพื่อนค่ะเพื่อบอกว่าเรากับคนคุยคบกันแล้วนะ เพื่อนก็อ้อมาค่ะแต่มันไม่จบแค่นั้น เราถามเพื่อนต่อว่า รู้มั้ยสิ่งที่เรากลัวมากที่สุดคืออะไร เราบอกเพื่อนว่า เรากลัวจะเข้าใจว่ากูมีแฟนแล้วจะทิ้งเพื่อน แล้วเพื่อนก็พูดขึ้นมาว่า เดี๋ยวก็หาเพื่อนใหม่ เราคิดว่าเพื่อนฟังผิด เราเลยบอกไปว่ากูไม่ได้จะทิ้งกูไม่มีวันทิ้งแน่นอน เค้าก็ตอบกลับมาว่า มีแฟนแล้วก็ต้องใช้เวลากับแฟน งั้นเดี๋ยวกูหาคนคุยใหม่ ตอนนั้นเราเป็นไรไม่รู้เราเข้าใจว่าเพื่อนกำลังจะทิ้งเรา ตอนนั้นความคิดเรามันตีไปหมด เราเริ่มพูดไม่คิด เราเริ่มยิงคำถามว่า จะทิ้งกูเหรอ จะทิ้งกูจริงๆเหรอ กูยังสามารถโทรคุยกับได้เหมือนเดิมนะแต่ตอนดึกๆอาจจะต้องวางสาย และคำถามที่ได้คำตอบเจ็บที่สุดคือเราถามว่า จะทิ้งกูก็ได้แต่กูไม่มีวันทิ้งนะ เพื่อนเราตอบกลับมาว่า น้ำเน่า หลังจากคุยประเด็นนี้จบไป เค้าก็เริ่มเงียบ ถามคำตอบคำ และวันต่อมาเราทักไปเค้าไม่อ่านแชทเลย โทรไปไม่รับเราก็โทรตื้อจนเค้ารับสาย พอรับสายมาเค้าก็เงียบ ถามคำตอบคำ เรารู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ เราเลยถามไปว่า เรามีอะไรที่ไม่เข้าใจกันรึเปล่า เค้าก็บอกไม่ วันไหนเรารู้สึกไม่ดีเลย และเราก็ยังตามง้อเค้าต่อนะคะอีกวันนึงเราโทรหาเค้าอีก เราเริ่มชวนเค้าคุย หาอะไรตลกๆมาให้ดู มันเหมือนจะดีขึ้นนะคะ เค้าเริ่มพูดอะไรขึ้นมาบ้างแต่แค่นิดเดียวและไม่เกี่ยวกับเราด้วยเหมือนแค่พูดลอยๆบ่นๆออกมาเฉยๆ แต่เราก็รู้สึกดีขึ้นที่เค้าพูดอะไรบ้าง และมาวันที่เราต้องมารับใบเกรดกันค่ะ เราก็ได้เจอกันอยู่ เราทักเค้าโบกมือให้เค้าก็มองมาเฉยๆนิ่งๆ และเค้าไม่ค่อยคุยกับเราด้วยค่ะ ถามว่าคุยด้วยมั้ยคุยด้วยอยู่ แต่แค่มาคุยเรื่องเกรดแล้วก็ไปค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนมีอะไรมากั้นความสัมพันของพวกเราอยู่ เราไม่กล้าชวนคุยเราคิดอะไรไม่ออก ตอนที่เราจะไปแล้วเราก็บอกเค้าค่ะว่า เราไปแล้วนะ แล้วก็โบกมืออีกครั้ง เค้าก็แค่พยักหน้าเบาๆ เค้าดูไม่สนใจเราเลยด้วยซ้ำแหละ
ตอนนี้เรารู้สึกผิดและสับสนมาก เราไม่ได้เข้าใจผิดคิดมากไปเองใช่ไหมคะ เราอยากขอโทษเค้ามาก เราคิดนะคะว่าเราต้องทำอะไรผิดไปแน่ๆแต่เราก็ไม่รู้ว่ามันเรื่องอะไร ตอนนี้เราต้องการแค่เรากลับมาคุยกันได้ เราต้องการแค่ระหว่างเราไม่มีอะไรติดข้างกัน เราควรทำยังไงดีคะ
ถ้าแท็กผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ