***คืนหนาว***

ฝ่ายพระหน่อนฤเบศร์เกศกษัตริย์ ดึกกำดัดยามสองจึงหมองหมาง เผยพระแกลแลชมนภาภางค์ จันทร์กระจ่างส่องฟ้าสุราไลย ระดูเดือนเหมือนวงนลาตน้อง สัมผัสผ่องพาจิตต์พิสมัย รื่นรื่นกลิ่นลำดวนรัญจวนใจ เหมือนเข้าใกล้

แหงนมองเงาขุนเขาละมุนซ้อนระหว่างเมฆอรชรร่อนเรียงอยู่มองอุษาอ่าแสงแจ้งดำรูฉาบผาภูผ่องผาดดารดาษทอง"ก้มมองคลื่นรื่นเร่เห่หาฝั่งอึงฝากฝังภักดีรักสนองสกุณาว่อนบินคุ้นชินมองตาจับจ้องชลาลัยใสสะอาง"

« ความรักที่มิอาจยืนยาว » - ยามพระจันทร์เต็มดวง - เจ้าช่างงดงามดั่งจันทร์ฉายประกาย  - ดั่งดวงดาวพร่างพรายบนนภา - พลิ้วปลิวมา พัดพาวันวานครั้งมีเจ้าอ