เช้าวันหนึ่งเวลาประมาณเจ็ดโมงเช้า เสียงประตู่ดังเอี๊ยดบ่งบอกว่ามีใึครบางคนกำลังเดินเข้ามา ก่อนที่หญิงสาวผู้เปิดประตูจะเอ่ยเสียง "หวัดดีแก" หญิงสาวร่างบางทักทายเพื่อนพลางส่งสายตาอันแวววับภายใต้แว่นสายตาอันกลมโตของเธอ "หวัดดีแก เออแกวันนี้พี่ปีสี่นัดประชุมเชียร์ตอนสิบเอ็ดโมงนะ แกแจ้งน้องปีหนึ่งด้วย" หญิงสาวผู้เข้ามาก่อนกล่าวแจกแจงเพื่อนเรื่องกิจกรรม "เออๆ แล้วพี่เขานัดเรื่องอะไรอะ" สาวแว่นกล่าวด้วยความแปลกใจ เพราะปกติรุ่นพี่ปีสี่จะไม่ค่อยยุ่งกับการประชุมเชียร์เท่าไรนัก จะมีก็แต่รุ่นพี่ปีสาม ทีคอยมาควบคุมน้องๆปีหนึ่ง "ก็จะเรื่องอะไรละ ก็เรื่องประกวดดาวคณะนั่นละ นี่ยังติดต่อน้องอรไม่ได้เลย เหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะขึ้นเวทีแล้ว นี่ยังไม่มาซ้อมเลย" ยุวดี กล่าวด้วยความรู้เบื่อหน่ายพลางยกมือบางขึ้นมาคำ้ศีรษะบนโต๊ะเรียน "ฉันว่าเราคงต้องเปลี่ยนตัวแล้วละ" สาวแว่นอย่างนุศราพอได้รู้เรื่องราวก็รู้สึกเบื่อหน่ายไม่น้อยเช่นกัน "ก็คงต้องเป็นแบบนั้นละ" อีกฝ่ายพูดเสียงค่อย สีหน้าจางอย่างกับจะเป็นลมจับ "ถึงขนาดพี่ปีสี่มาเอง งานนี้พวกเราโดนเละแน่ๆ" สาวแว่นพูดด้วยสีหน้าไม่ต่างกัน
กริ๊งงง...!! เสียงออดดังขึ้น ดวงอาทิตย์ใกล้จะขึ้นสู่จุดสูงสุด บ่งบอกถึงเวลา 11 นาฬิกา นักศึกษาทุกคนต่างวิ่งกรู่ไปยังหอประชุม ท่ามกลามเสียงดุอันเหี้ยมโหด ของรุ่นพี่ปีสี่ "ปีหนึ่งพวกคุณทำอะไรกันอยู่ ไม่รู้รึไง ว่าพวกผมนัดพวกคุณไว้ เร็วๆอย่าชักช้า" นที รุ่นพี่ปีสี่ผู้เป็นเฮดว๊ากกล่าวดุดันรุ่นน้อง "ผมจะนับหนึ่งถึงสิบ ถ้าพวกคุณยังมาไม่ครบพวกคุณจะต้องลุกนั้งสิบครั้ง 1 2 3 ... 10 ปีสองพวกคุณเช็คน้องคุณซิว่าเหลือกี่คน" คมกฤช ว๊ากเกอร์อีกคนกล่าวเสียงดุ นุศราเดินเข้ามาจากแถววงกลมใหญ่ที่อ้อมล้อมรุ่นน้องปีหนึ่ง ด้วยใบหน้าอันแน่นิ่ง ก่อนจะชี้นิ้วนับจำนวนรุ่นน้องที่เข้าแถวอยู่ในวงกลม "39 คนค่ะ" สาวแว่นกล่าวเสียงดังชัด "39 คน ปีหนึ่งเพื่อนคุณหายไปไหนอีกหนึ่ง" นทีกล่าวถาม แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ ทุกคนเงียบราวกับบรรยากาศในป่าช้า "ผมถามได้ยินไหม" ผู้เป็นเฮดว๊ากดุต่อ ทันใดนั้นที่แขนสั่นระริกระรี้ก็ค่อยยกขึ้น พร้อมกับใบหน้าซีดราวกับศพของผู้ชายผู้เป็นหัวหน้าห้องค่อยๆเงยขึ้น ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
"ไม่ซะ..."
'ดังๆ" พูดยังไม่ทันจบ ผู้เป็นเฮดว๊ากก็พูดตัด
"ไม่ทราบครับ" ผู้เป็นรุ่นน้องกล่าวเสียงดังขึ้น แต่สายตาทีหลบและมองต่ำลงพื้นพร้อมกับแขนขาทีายังสั่นนั้นแสดงถึงอาการกลัว
"ไม่ทราบ เพื่อนคุณ ทำไม่คุณไม่รู้ว่าเขาไปไหน หรือพวกคุณไม่เคยสนใจกันเลย ผมจะพวกคุณ ลุกนั่งเพิ่มอีก 50 ครั้ง ปฎิบัติ" ผู้เป็นเฮดว๊ากดุต่อ
"1 2 3 4...148 149 150" รุ่นน้องปีหนึ่งต่างกอดคอลุกนั่งพร้อมกัน ก่อนจะโซซัดโซเซด้วยอาการเหนื่อยล้า พร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมออกมาอย่างช้าๆ ก่อนว๊ากเกอร์เสียงโหดอย่างคมกฤชจะกล่าวเสียงดุอีกครั่ง "วันนี้ที่พวกผมมา พวกผมจะมาเตื่อนพวกคุณ ที่พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือในการประกวดดาวคณะ ที่พวกคุณไม่เคยใส่ใจมันเลย เย็นพรุ่งนี้พวกผมจะมาดูพวกคุณซ้อม ถ้าพวกคุณยังตามเพื่อนคุณมาซ้อมไม่ได้ พวกผมจะทำโทษพวกคุณอีกครั้ง เข้าใจไหมปีหนึ่ง"
"เข้าครับ/ค่ะ" คนถูกสั่งสอนตอบเสียงเบาพร้อมกัน
"ดังๆ" คมกฤช กำชับเสียงดัง
"เข้าใจครับ/ค่ะ" คนถูกสั่งสอนตอบเสียงดังขึ้น ก่อนที่รุ่นพี่ปีสี่จะแยกย้ายกันออกไป รุ่นพี่ปีสองต่างรีบช่วยกันเข้ามาดูแลน้อง
ช่วยอ่านนิยายเรืองนี้ให้หน่อยครับ พอดีบทนี้แต่งเสร็จแล้ว แต่ไม่รู้ว่าต้องแก้ไขตรงไหน พอดีเป็นเรืองแรกที่เขียนน่ะครับ
กริ๊งงง...!! เสียงออดดังขึ้น ดวงอาทิตย์ใกล้จะขึ้นสู่จุดสูงสุด บ่งบอกถึงเวลา 11 นาฬิกา นักศึกษาทุกคนต่างวิ่งกรู่ไปยังหอประชุม ท่ามกลามเสียงดุอันเหี้ยมโหด ของรุ่นพี่ปีสี่ "ปีหนึ่งพวกคุณทำอะไรกันอยู่ ไม่รู้รึไง ว่าพวกผมนัดพวกคุณไว้ เร็วๆอย่าชักช้า" นที รุ่นพี่ปีสี่ผู้เป็นเฮดว๊ากกล่าวดุดันรุ่นน้อง "ผมจะนับหนึ่งถึงสิบ ถ้าพวกคุณยังมาไม่ครบพวกคุณจะต้องลุกนั้งสิบครั้ง 1 2 3 ... 10 ปีสองพวกคุณเช็คน้องคุณซิว่าเหลือกี่คน" คมกฤช ว๊ากเกอร์อีกคนกล่าวเสียงดุ นุศราเดินเข้ามาจากแถววงกลมใหญ่ที่อ้อมล้อมรุ่นน้องปีหนึ่ง ด้วยใบหน้าอันแน่นิ่ง ก่อนจะชี้นิ้วนับจำนวนรุ่นน้องที่เข้าแถวอยู่ในวงกลม "39 คนค่ะ" สาวแว่นกล่าวเสียงดังชัด "39 คน ปีหนึ่งเพื่อนคุณหายไปไหนอีกหนึ่ง" นทีกล่าวถาม แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบ ทุกคนเงียบราวกับบรรยากาศในป่าช้า "ผมถามได้ยินไหม" ผู้เป็นเฮดว๊ากดุต่อ ทันใดนั้นที่แขนสั่นระริกระรี้ก็ค่อยยกขึ้น พร้อมกับใบหน้าซีดราวกับศพของผู้ชายผู้เป็นหัวหน้าห้องค่อยๆเงยขึ้น ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
"ไม่ซะ..."
'ดังๆ" พูดยังไม่ทันจบ ผู้เป็นเฮดว๊ากก็พูดตัด
"ไม่ทราบครับ" ผู้เป็นรุ่นน้องกล่าวเสียงดังขึ้น แต่สายตาทีหลบและมองต่ำลงพื้นพร้อมกับแขนขาทีายังสั่นนั้นแสดงถึงอาการกลัว
"ไม่ทราบ เพื่อนคุณ ทำไม่คุณไม่รู้ว่าเขาไปไหน หรือพวกคุณไม่เคยสนใจกันเลย ผมจะพวกคุณ ลุกนั่งเพิ่มอีก 50 ครั้ง ปฎิบัติ" ผู้เป็นเฮดว๊ากดุต่อ
"1 2 3 4...148 149 150" รุ่นน้องปีหนึ่งต่างกอดคอลุกนั่งพร้อมกัน ก่อนจะโซซัดโซเซด้วยอาการเหนื่อยล้า พร้อมกับน้ำตาที่ไหลซึมออกมาอย่างช้าๆ ก่อนว๊ากเกอร์เสียงโหดอย่างคมกฤชจะกล่าวเสียงดุอีกครั่ง "วันนี้ที่พวกผมมา พวกผมจะมาเตื่อนพวกคุณ ที่พวกคุณไม่ให้ความร่วมมือในการประกวดดาวคณะ ที่พวกคุณไม่เคยใส่ใจมันเลย เย็นพรุ่งนี้พวกผมจะมาดูพวกคุณซ้อม ถ้าพวกคุณยังตามเพื่อนคุณมาซ้อมไม่ได้ พวกผมจะทำโทษพวกคุณอีกครั้ง เข้าใจไหมปีหนึ่ง"
"เข้าครับ/ค่ะ" คนถูกสั่งสอนตอบเสียงเบาพร้อมกัน
"ดังๆ" คมกฤช กำชับเสียงดัง
"เข้าใจครับ/ค่ะ" คนถูกสั่งสอนตอบเสียงดังขึ้น ก่อนที่รุ่นพี่ปีสี่จะแยกย้ายกันออกไป รุ่นพี่ปีสองต่างรีบช่วยกันเข้ามาดูแลน้อง