ผมเหงามากครับ

ผมอายุ19ปีเป็นนักศึกษาชั้นปีที่1เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยดังย่านถนนรัชดา ทุกวันนี้ผมรู้สึกมีความสุขกับการเรียนเพราะเป็นสิ่งที่ผมชอบและเข้าใจมัน แต่ภายใต้ความสุขนี้ผมก็มีความทุกข์คือ ผมรู้สึกเหงามากๆครับ ผมมีพ่อ แม่ มีครอบครัวที่อบอุ่น มีเพื่อน แต่สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกเหงาคือ ผมไม่มีแฟนหรือคนที่รักผมซักคนเลยครับ ผมเคยมีแอบชอบบ้างเหมือนกันแต่คิดไปคิดมาว่าเรารักเขาแต่เขาไม่รักเรา เราจะเสียฟอร์มเราเอา เลือกคนที่เขารักเราดีกว่า แต่ทุกวันนี้ผมยังไม่มีแฟนเลยครับ ผมรู้สึกเหงามากๆ โดยเฉพาะเวลาที่ใครโพสต์สถานะในเฟสบุ๊คว่ามีแฟนแล้ว ผมจะยิ่งรู้สึกหดหู่มากขึ้น ผมคิดว่าชาตินี้คงไม่มีใครรักผมแล้วนะครับ (ยกเว้น พ่อแม่ )ผมเคยคิดจะไปบวชเหมือนกัน แต่ผมยังอยากใช้ชีวิตทางโลกอยู่ ผมเคยคิดแบบบ้าบอครั้งหนึ่งว่าถ้าชาตินี้ผมไม่มีแฟนหรือคนรักผมผมจะแทงชีพจรหัวใจผมกับวิ่งให้รถเมล์ทับ แต่คิดไปผมไม่ทำดีกว่า เพราะชีวิตคนเรานั้นมีค่านัก ผมเหงามากๆครับ ผมพยายามทำอะไรให้มันสนุกๆเช่น ฟังเพลงสนุกๆ ใช้เวลากับการเรียนมากขึ้น แต่เวลาผมอยู่เฉยๆความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีก ใครที่ใจดีขอคำปรึกษาให้ผมหน่อยนะครับ ผมเหงามากๆครับ ผมโสดมากๆครับ อยากหาเพื่อนผญ.ไว้คุยและศึกษานิสัยใจคอเพื่อนำทางไปสู่การมีแฟนครับ