เรากับแฟนมีลูกด้วยกันคนนึงเป็นผู้หญิงตอนนี้ขวบครึ่ง มีลูกในวัยที่ไม่พร้อมตัวเราอายุ24
แฟนเราอายุ28
ตัวเขากับครอบครัวเขาตอนแรกไม่ยอมรับเราเลย ดูถูกเราสารพัดว่าเราไม่มีหัวนอนปลายเท้า พูดจาล้อเลียนเรา ว่าเราเป็นเด็กบ้านนอก
ตอนนั้นเราไม่มีที่ไปจริงๆเพราะไม่กล้าจะกลับบ้านมาสู้หน้าพ่อแม่ เราท้องทั้งๆที่ยังเรียนอยู่
พี่ชายแฟนเรากับแฟนเราพาเราไปเอาเด็กออก แต่เราทำไม่ลงเลยตัดสินใจว่าไม่ทำ เราอยู่ในคอนโดเขาในสภาพที่ท้องแบบนั้น
สามีเราพาผู้หญิงมาห้องหลายคนมาก เราไม่มีสิทธิ์ออกปากอะไรทั้งนั่น ถ้าเราโวยวายเขาก็ตบเราต่อหน้าคนของเขาทั้งๆที่เราท้องอยู่
ระหว่างที่เราอยู่กับเขา เหมือนเขาไม่อยากให้เราอยู่แม่สามีเราอยู่ต่างจังหวัดแต่ถึงขนาดโทรบอกแม่เราว่า ให้ช่วยมาเอาเรากลับไปบ้านทีขอร้อง ลูกชายเขาไม่มีความสุข
แม่เราเลยมาหาเราแล้วรับเรากลับบ้าน แม่เราโมโหมากกับคำพูดที่เขาดูถูกเรา แม่เราเลยเกลียดทางบ้านสามีเราจนถึงทุกวันนี้
พอเรากลับบ้านได้สักพักเขาก็จะโทรมาง้อมาขอให้เรากลับไปอยู่ด้วย และเราก็กลับไปทุกครั้ง ถ้าวันไหนเขาไล่เราก็ต้องกลับมาอยู่บ้านเรา เราก็ยอมเพราะเรารักแล้วเขาคือพ่อของลูก
เวลาผ่านไปแม่สามีเรายอมรับในตัวเรา แม่เขาบอกว่าให้เราสองคนตั้งหลักตั้งตัว เราเลยช่วยกันทำธุรกิจร้านอาหาร เงินลงทุนยืมป้าเราลงทุน ทำไปได้สักพักมันขาดทุนเข้าเนื้อต้องปิดตรงนั้นไปเปิดร้านที่อื่น พอได้ร้านก็ยืมเงินแม่เราไปลงทุนเปิดร้านใหม่แล้วทุกวันนี้ก็ไม่คืน
ร้านตรงนี้ขายดีมากรายได้เยอะทีเดียว
..เชื่อไหมคะ พอร้านขายดีแม่สามีเราดันเราออกจากการดูแลร้านทันทีแล้วเอาพี่ชายเขาไปดูแล
เงินที่ขายของได้ไม่มีที่จะให้เรานะ แม้แต่ค่านมลูกเราก็ยังไม่มีจะส่งให้แม่เรา
สองสามวันให้เรา200 ขายของได้เขารีบเก็บเงินจากกระป๋องกันเหมือนกลัวหายทั้งพี่ชายแฟนเราแล้วก็แฟนเราด้วย
จากตอนแรกบอกจะให้เป็นกิจการครอบครัวให้มีรายได้พอจะดูแลลูก เหมือนพูดให้ความหวังเราสู้ทุกอย่างเหนื่อยก็ทนหนักก็สู้
แล้วเหมือนเขาพยายามบีบเราให้ทนไม่ได้จนต้องออกไปเอง ไม่พูดไม่คุยกับเราสักคนรวมทั้งแฟนเราด้วยทำเหมือนเราเป็นส่วนเกิน
จนเราทนไม่ได้เราเลยเลือกจะกลับไปอยู่บ้านเรา แล้วไม่ติดต่อพวกเขาอีกเลย
เวลาผ่านมาสี่เดือน เขากลับมาหาเรา
พร้อมกับบอกว่าให้เรารอเขา เขาขอโทษทุกอย่าง เขาต้องการกำลังใจ เพราะเขาโดนศาลตัดสินให้จำคุกสองปี ในข้อหาเสพและจำหน่ายยาเสพติด
เราทำใจได้ครึ่งนึงแล้ว
มาตอนนี้ไม่รู้จะควรทำยังไงต่อไปเลย
ไม่รู้ว่าจะต้องรอดีไหม ควรจะไปเยี่ยมไปดูแลดีไหม
หรือจะตัดออกไปจากชีวิตดีค้ะ
ควรจะให้อภัยผู้ชายคนนี้ดีไหม เขากลับมาหาเราในวันที่เขาต้องติดคุก
แฟนเราอายุ28
ตัวเขากับครอบครัวเขาตอนแรกไม่ยอมรับเราเลย ดูถูกเราสารพัดว่าเราไม่มีหัวนอนปลายเท้า พูดจาล้อเลียนเรา ว่าเราเป็นเด็กบ้านนอก
ตอนนั้นเราไม่มีที่ไปจริงๆเพราะไม่กล้าจะกลับบ้านมาสู้หน้าพ่อแม่ เราท้องทั้งๆที่ยังเรียนอยู่
พี่ชายแฟนเรากับแฟนเราพาเราไปเอาเด็กออก แต่เราทำไม่ลงเลยตัดสินใจว่าไม่ทำ เราอยู่ในคอนโดเขาในสภาพที่ท้องแบบนั้น
สามีเราพาผู้หญิงมาห้องหลายคนมาก เราไม่มีสิทธิ์ออกปากอะไรทั้งนั่น ถ้าเราโวยวายเขาก็ตบเราต่อหน้าคนของเขาทั้งๆที่เราท้องอยู่
ระหว่างที่เราอยู่กับเขา เหมือนเขาไม่อยากให้เราอยู่แม่สามีเราอยู่ต่างจังหวัดแต่ถึงขนาดโทรบอกแม่เราว่า ให้ช่วยมาเอาเรากลับไปบ้านทีขอร้อง ลูกชายเขาไม่มีความสุข
แม่เราเลยมาหาเราแล้วรับเรากลับบ้าน แม่เราโมโหมากกับคำพูดที่เขาดูถูกเรา แม่เราเลยเกลียดทางบ้านสามีเราจนถึงทุกวันนี้
พอเรากลับบ้านได้สักพักเขาก็จะโทรมาง้อมาขอให้เรากลับไปอยู่ด้วย และเราก็กลับไปทุกครั้ง ถ้าวันไหนเขาไล่เราก็ต้องกลับมาอยู่บ้านเรา เราก็ยอมเพราะเรารักแล้วเขาคือพ่อของลูก
เวลาผ่านไปแม่สามีเรายอมรับในตัวเรา แม่เขาบอกว่าให้เราสองคนตั้งหลักตั้งตัว เราเลยช่วยกันทำธุรกิจร้านอาหาร เงินลงทุนยืมป้าเราลงทุน ทำไปได้สักพักมันขาดทุนเข้าเนื้อต้องปิดตรงนั้นไปเปิดร้านที่อื่น พอได้ร้านก็ยืมเงินแม่เราไปลงทุนเปิดร้านใหม่แล้วทุกวันนี้ก็ไม่คืน
ร้านตรงนี้ขายดีมากรายได้เยอะทีเดียว
..เชื่อไหมคะ พอร้านขายดีแม่สามีเราดันเราออกจากการดูแลร้านทันทีแล้วเอาพี่ชายเขาไปดูแล
เงินที่ขายของได้ไม่มีที่จะให้เรานะ แม้แต่ค่านมลูกเราก็ยังไม่มีจะส่งให้แม่เรา
สองสามวันให้เรา200 ขายของได้เขารีบเก็บเงินจากกระป๋องกันเหมือนกลัวหายทั้งพี่ชายแฟนเราแล้วก็แฟนเราด้วย
จากตอนแรกบอกจะให้เป็นกิจการครอบครัวให้มีรายได้พอจะดูแลลูก เหมือนพูดให้ความหวังเราสู้ทุกอย่างเหนื่อยก็ทนหนักก็สู้
แล้วเหมือนเขาพยายามบีบเราให้ทนไม่ได้จนต้องออกไปเอง ไม่พูดไม่คุยกับเราสักคนรวมทั้งแฟนเราด้วยทำเหมือนเราเป็นส่วนเกิน
จนเราทนไม่ได้เราเลยเลือกจะกลับไปอยู่บ้านเรา แล้วไม่ติดต่อพวกเขาอีกเลย
เวลาผ่านมาสี่เดือน เขากลับมาหาเรา
พร้อมกับบอกว่าให้เรารอเขา เขาขอโทษทุกอย่าง เขาต้องการกำลังใจ เพราะเขาโดนศาลตัดสินให้จำคุกสองปี ในข้อหาเสพและจำหน่ายยาเสพติด
เราทำใจได้ครึ่งนึงแล้ว
มาตอนนี้ไม่รู้จะควรทำยังไงต่อไปเลย
ไม่รู้ว่าจะต้องรอดีไหม ควรจะไปเยี่ยมไปดูแลดีไหม
หรือจะตัดออกไปจากชีวิตดีค้ะ