คะนึงครวญ

กระทู้คำถาม

ระทมหนักรักเอยคนเคยอ้อน

มาแรมรอนเลื่อนลาสัญญาหาย

ไม่เหลือซากวจีของปีกลาย

ที่มุ่งหมายไว้เคียงเพียงสองเรา

เวลาเลื่อนเคลื่อนคล้อยรักลอยลับ

ไม่หวนกลับคนคอยต้องหงอยเหงา

ความขื่นขมตรมติดสนิทเนา

อยู่ใต้เงาแห่งฝันอันมืดมน

รัตติกาลเยี่ยมฟ้าจันทราผ่อง

ดาวลอยล่องพราวพร่างกลางเวหน

น้องนอนหนาวร้าวจิตคิดถึงคน-

ที่เคยยลหยอกเย้าใต้เงาจันทร์

น้ำตารินหลั่งนองสองแก้มอาบ

เป็นรอยคราบทาบทาคราโศกศัลย์

พี่จะรู้หรือไม่ว่าใครกัน

เฝ้ารำพันรำพึงคะนึงครวญ...

“สุนันท์ยา”

แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น

คุณสามารถแสดงความคิดเห็นกับกระทู้นี้ได้ด้วยการเข้าสู่ระบบ

{room_name}