ขอคำปรึกษา​จริงๆ​จัง​ๆ​ได้​มั้ยคะ??

เราเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน พ่อแม่มีลูกสามคน​มีลูกชายสองแล้วก็เราลูกสาวหนึ่ง​ เข้าเรื่องเลยแล้วกัน​ จากพฤติกรรม​ของพ่อและแม่​ ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่เคยได้รับความรักจากท่านเลย​ ท่านไม่เคยสนใจความรู้สึกของเรา​ ไม่เคยถามว่าเป็นไงบ้าง​ ต่างจากพี่ชายที่ท่านคอยดูแลคอยเอาใจ​ พี่ชายต้องการอะไรเขาพร้อมหาให้เสมอ​ แต่เราซึ่งเป็นลูกสาว​ ย้ำว่าลูกสาว​ แถมเป็นคนเล็กของบ้าน​ ทำไมท่านถึงทำให้เรารู้สึกว่าไม่เคยได้รับความรักจากท่านเลย​ บางครั้งเรานอนร้องไห้คิดน้อยใจ​ ทำไมเราต้องเกิดมาในครอบครัวที่ไม่เท่าเทียมแบบนี้​ แต่เราไม่เคยพูดไม่เคยปรึกษาใครเลย​ เราได้แต่เก็บไว้คนเดียว​ จนมันทำให้เราอึดอัด​ รู้สึกอยากหนีไปให้ไกล​ แต่เราทำไม่ได้​ ทุกวันนี้เราไม่มีความสุขเลย​ เราอยากออกไปอยู่ข้างนอก​ ไม่อยากอยู่บ้าน​ เรามักจะพูดกับตัวเองเสมอว่าบ้านคือนรก​ ส่วนร.ร.คือสวรรค์​ ทุกครั้งที่เราไปร.ร. เรารู้สึกมีความสุขมากเพราะไม่เห็นหน้าคนในครอบครัว​ แต่พอรู้ตัวว่าจะต้องกลับบ้านทีไรเรารู้สึกเศร้าใจเลยทันที​ เราไม่อยากทานข้าวกับคนในบ้าน​ เราไม่อยากพูดคุย​ เราอึดอัดมาก​ เราควรทำไงดี
#เรื่องนี้คือเรื่องจริงนะคะ​ วอนคนที่เข้ามาอ่านให้คำแนะนำที่ดีจริงๆ​ เพราะเราไม่อยากอยู่แบบนี้