ก่อนอื่นเลย เราตั้งคำถามเเบบนี้มา2 กระทู้แล้ว เรามีปัญหากับเเฟนเก่ามาหลายเดือน เขาอยากเลิก แต่เป็นเราเองที่ไม่อยากเลิกเพราะเรารักเขามาก เราเลิกกันเพราะเราไปบั่นทอนความรู้สึกเขา แต่บางครั้งเราก็โดนกลับด้วยคำพูดเเรงๆ เมื่อวานเราเลยไปดักเจอเขา เขาก็บอกไม่มีอะไรจะคุยอีก จนเขาเเชทคุยบอกแม่เขาให้ออกมาเคลียร์คำพูดของเขามันบาดลึกมาก เขาบอกเขาไม่เอาเราเเล้ว เขาไม่ได้รักเราแล้ว เขาไม่อยากฝืนตัวเอง แต่เราอยากแก้ไขทุกอย่างให้ดี เพราะตอนที่เรารักกันมันดีมาก(คบกันมา3ปีกว่า) เมื่อวานเราร้องไห้อย่างหนักต่อหน้าเขา อ้อนวอนยกมือไหว้ เข้าไปกอดเขาก็ผลักเราออก สะบัดเราออก เราเจ็บนะแต่เราไม่โกรธเขาเลย เขาก็บอกตัวเราเขายังไม่อยากเเตะ คือเราไม่ได้ไปนอนกับคนอื่นไง ทำไมขยะแขยงเราเเบบนี้ เราร้องไห้อ้อนวอนเขาเป็นชั่วโมงเเต่เขาก็จะไป เราควรเลือกที่จะให้เวลาเขาทบทวน หรือนี่มันคือคำตอบแล้วว่า เราควรพอกับเขาเเล้วจริงๆ เราเสียใจมาก ในขณะที่คนนึงยังรักเท่าเดิมแต่อีกคนไม่เหลืออีกเเล้ว เราควรเดินออกมาจากจุดนี้มั้ย? เผื่อสักวันเขาจะกลับมาหรือเราควรเลิกหลอกตัวเอง เดินออกมาทั้งๆที่เรารักเขามาก หรือให้เวลาเขาได้ทบทวนให้เขารู้ว่าเราอยากเริ่มต้นใหม่กับเขา เพราะที่ผ่านมามันก็สอนเราเเล้วว่า อย่าเห็นค่าในตอนที่เขาจะไป ขอโทษด้วยนะเราแค่อยากระบาย
ทุกอย่างมันชัดเจนเเล้วใช่มั้ย