สวัสดีครับ.
ก่อนอื่นที่ผมมาเขียนกระทู้นี้ ไม่ได้มีจุดประสงค์ใดๆที่จะสร้างความเสียหายแก่ใครนะครับ เพื่อมีใครมีประสบการณ์ใกล้เคียงกันมาบอกเล่ากันมั่งนะครับ
" มาเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า "
พอดีวันนี้ผมได้เดินทางโดยใช้รถสาธารณะซึ่งตัวผมเองทำงานอยู่ในจังหวัดอยุธยาเลยใช้รถสาธาณะเป็นตัวเลือกในการเดินทาง
ผมเดินทางมาจากกรุงเทพฯ ด้วยรถไฟมาถึงสถานี อยุธยา ซึ่งเป็นปกติในการเดินทางของผมในทุกช่วงวันหยุด ก่อนที่จะต้องขึ้นรถโดยสารสาย
อยุธยา-วังน้อย เพื่อกลับที่พักตามประสาคนทำงานต่างจังหวัดเพื่อเตรียมตัวลุยงานในวันรุ่งขึ้น ในระหว่างทางที่จะไปขึ้นรถประจำทางก็แแวะถ่ายรูปเล่น
ตามสถานที่ต่างๆเรื่อยเปื่อย ก่อนที่จะขึ้นรถประจำทาง.
ช่วงเวลานั้นฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว ต้องรีบไปขึ้นรถแแล้วด้วย ผมจึงรีบเดินไปขึ้นรถหลังตลาด สายอยุธยา-วังน้อย ผมขึ้นรถโดยนั่งเบาะด้านหลังสุด
ติดหน้าต่างฝั่งซ้าย ในขณะฝั่งตรงข้ามผมมีพระสงฆ์นั่งอยู่ติดริมหน้าต่างทางขวามือ ก่อนที่รถจะออก!!!!
มาแล้วเธอคนนั้น ผมได้เจอเธอ
แต่เธอมาพร้อมกะละมังสีฟ้าใบใหญ่ ท่าทางเทอะทะ เธอนั่งด้านหน้ารถ เค้ามีความเกรงใจคนรอบข้าง
ในใจเธอคงคิดว่าฉันจะเกะกะชาวบ้านเค้าไหม (อันนี้ผมมโนแทนเธอนะ 555) เธอจึงเปลี่ยนที่นั่งมานั่งด้านหลัง ครับเธอต้องมานั่งข้างผมเพราะ
อีกฝั่งมีพระสงฆ์นั่งอยู่ ในใจผมก็คิดผมอยากรู้จักเธอคนนั้น แต่ใจทที่ไม่กล้าก็ไม่อาจสสั่งการสมองอันน้อยนิดเพื่อจะเอ่ยปาก ผมเลยนั่งบื้อ!!เป็นหุ่นขี้ผึ้ง
ไปเลย ผมทำอะไรไม่ถูกผมเลยหยิบกล้องมาถ่ายรูปเพื่อเก็บอาการ
ก่อนที่กระเป๋ารถโดยสารมาเก็บตังค์ เธอได้จ่ายตังค์ก่อนผม "กระเป๋ารถบอกว่า 2ที่ หรอคะ" (ในใจผมคิด ฮั่นแน่!!! ขอบคุณครับที่ชงให้55)
เหมือนจะมีความหึกเหิมขึ้นมาอีกหน่อย.
แต่พอเธอจ่ายตังค์บอกสถานที่ลง เธอต้องลงก่อนหน้าผม เธอบอกไปลง.....สถานที่ไม่ขอเอ่ยนะครับ
ในใจผมคิดผมต้องรวบรวมความกล้าเพื่อเข้าไปคุยกับเธอให้ได้ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง!!!!!!
สักอย่างจริงๆครับ มีน้อง ผญ คนนึงขึ้นรถมาเธอสะดุ้งเพราะมีพระสงฆ์นั่งอยู่. แล้วประโยคแรกที่เธอพูด "ขอโทดนะคะนั่งข้างพระได้ไหม"
ผมก็ลืมตัวแแล้วรีบลุกขึ้นทันที ใช่ครับข้างผมตอนนี้ มีพระคุ้มครองตลอดการเดินทาง
ผมก็ได้ฟอร์มแต่หยิบโทรศัพท์มาเลื่อนๆ แล้วก็หันไปมองเธอเป็นบางครั้ง/ กรี๊ง!!!!!! เสียงกระดิ่งดังเพื่อจอดรถ ถึงเวลาแแล้วที่เธอต้องลง
ในใจผมก็เหมือนรู้สึกว่าการเดินทางของวันนี้ มันชั่งแสนสั้น ส่ะจริง เห้อ!! แล้วเธอก็ลงโดยที่ผมไม่ได้พูดกับเธอสักคำ...
***แต่จริงๆลึกๆก็แค่อยากรู้จักเธอคนนั้นในฐานะอะไรก็ได้ อย่างน้อยเราน่าจะได้ทำความรู้จักกัน (เค้าอยากจะรู้จักหรือเปล่าไม่รู้555)***
ขอบคุณครับที่อ่านกัน
แอบชอบ ผญ ที่มากับกะละมัง คนนึงที่เจอบนรถโดยสารประจำทางสาย อยุธยา-วังน้อย
ก่อนอื่นที่ผมมาเขียนกระทู้นี้ ไม่ได้มีจุดประสงค์ใดๆที่จะสร้างความเสียหายแก่ใครนะครับ เพื่อมีใครมีประสบการณ์ใกล้เคียงกันมาบอกเล่ากันมั่งนะครับ
" มาเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า "
อยุธยา-วังน้อย เพื่อกลับที่พักตามประสาคนทำงานต่างจังหวัดเพื่อเตรียมตัวลุยงานในวันรุ่งขึ้น ในระหว่างทางที่จะไปขึ้นรถประจำทางก็แแวะถ่ายรูปเล่น
ตามสถานที่ต่างๆเรื่อยเปื่อย ก่อนที่จะขึ้นรถประจำทาง.
ช่วงเวลานั้นฝนเริ่มลงเม็ดแล้ว ต้องรีบไปขึ้นรถแแล้วด้วย ผมจึงรีบเดินไปขึ้นรถหลังตลาด สายอยุธยา-วังน้อย ผมขึ้นรถโดยนั่งเบาะด้านหลังสุด
ติดหน้าต่างฝั่งซ้าย ในขณะฝั่งตรงข้ามผมมีพระสงฆ์นั่งอยู่ติดริมหน้าต่างทางขวามือ ก่อนที่รถจะออก!!!!
มาแล้วเธอคนนั้น ผมได้เจอเธอ แต่เธอมาพร้อมกะละมังสีฟ้าใบใหญ่ ท่าทางเทอะทะ เธอนั่งด้านหน้ารถ เค้ามีความเกรงใจคนรอบข้าง
ในใจเธอคงคิดว่าฉันจะเกะกะชาวบ้านเค้าไหม (อันนี้ผมมโนแทนเธอนะ 555) เธอจึงเปลี่ยนที่นั่งมานั่งด้านหลัง ครับเธอต้องมานั่งข้างผมเพราะ
อีกฝั่งมีพระสงฆ์นั่งอยู่ ในใจผมก็คิดผมอยากรู้จักเธอคนนั้น แต่ใจทที่ไม่กล้าก็ไม่อาจสสั่งการสมองอันน้อยนิดเพื่อจะเอ่ยปาก ผมเลยนั่งบื้อ!!เป็นหุ่นขี้ผึ้ง
ไปเลย ผมทำอะไรไม่ถูกผมเลยหยิบกล้องมาถ่ายรูปเพื่อเก็บอาการ
ก่อนที่กระเป๋ารถโดยสารมาเก็บตังค์ เธอได้จ่ายตังค์ก่อนผม "กระเป๋ารถบอกว่า 2ที่ หรอคะ" (ในใจผมคิด ฮั่นแน่!!! ขอบคุณครับที่ชงให้55)
เหมือนจะมีความหึกเหิมขึ้นมาอีกหน่อย.
แต่พอเธอจ่ายตังค์บอกสถานที่ลง เธอต้องลงก่อนหน้าผม เธอบอกไปลง.....สถานที่ไม่ขอเอ่ยนะครับ
ในใจผมคิดผมต้องรวบรวมความกล้าเพื่อเข้าไปคุยกับเธอให้ได้ ผมต้องทำอะไรสักอย่าง!!!!!!
สักอย่างจริงๆครับ มีน้อง ผญ คนนึงขึ้นรถมาเธอสะดุ้งเพราะมีพระสงฆ์นั่งอยู่. แล้วประโยคแรกที่เธอพูด "ขอโทดนะคะนั่งข้างพระได้ไหม"
ผมก็ลืมตัวแแล้วรีบลุกขึ้นทันที ใช่ครับข้างผมตอนนี้ มีพระคุ้มครองตลอดการเดินทาง
ผมก็ได้ฟอร์มแต่หยิบโทรศัพท์มาเลื่อนๆ แล้วก็หันไปมองเธอเป็นบางครั้ง/ กรี๊ง!!!!!! เสียงกระดิ่งดังเพื่อจอดรถ ถึงเวลาแแล้วที่เธอต้องลง
ในใจผมก็เหมือนรู้สึกว่าการเดินทางของวันนี้ มันชั่งแสนสั้น ส่ะจริง เห้อ!! แล้วเธอก็ลงโดยที่ผมไม่ได้พูดกับเธอสักคำ...
***แต่จริงๆลึกๆก็แค่อยากรู้จักเธอคนนั้นในฐานะอะไรก็ได้ อย่างน้อยเราน่าจะได้ทำความรู้จักกัน (เค้าอยากจะรู้จักหรือเปล่าไม่รู้555)***
ขอบคุณครับที่อ่านกัน