คือที่มหาลัยมีคนที่ผมแอบปลื้มอยู่คนนึงครับ ที่ใช่คำว่าปลื้มเพราะแทบจะไม่ได้คุยกันเลย จะมีก็ทักกันตอนเดินผ่านเท่านั้น ซึ่งเค้าก็ดูจะทักทายตามมารยาทไปงั้นๆเอง แล้วคือฟ้าช่างเป็นใจ เราอยู่คนละภาค วิชาเรียนรวมก็อยู่คนละเซค อาทิตย์นึงจะเดินสวนกันไม่กี่ครั้งเท่านั้น ทีนี้เรื่องมันเป็นยังงี้ครับ ผมไปยืนต่อแถวรอซื้อก๋วยเตี๋ยว บังเอิญเค้าอยู่หน้าผมพอดี ผมเลยได้โอกาสชวนคุย ผมถามไปว่า แกเรียนอยู่เซคไหนบ้างอะ ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เธอนิ่งไปประมาณสามวิแล้วตอบกลับมาว่า เซคที่ไม่เจอเธอไง พร้อมกับยิ้มๆกลับมา เป็นรอยยิ้มที่โคตรรรรพิศวง เหมือนประชด แต่ก็ไม่เชิง หรือว่าเค้าพูดไปยังงั้นเองนะ ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆกลับไป ในใจคือ

ละกูเดดแอร์ว่ะ แต่เค้าก็ถามต่อนะ เค้าถามว่าแกอยู่ภาคอะไร ผมก็ตอบไป แต่ยังไม่ทันจะจบประโยค เพื่อนผมข้างหลังมันอยู่ภาคเดียวกันกับเค้า(คือมันมีอะไรให้คุยมากกว่ามั้ง) แล้วบทสนทนาก็ไปอยู่กับมันเฉยเลย! ผมนี่น้อยใจยกใหญ่ แต่คุยกันได้ไม่กี่คำก๋วยเตี๋ยวเสร็จพอดี เลยแยกย้ายกัน ไม่มีการกล่าวคำอำลาใดๆที้งสิ้น จบแล้วครับ คิดยังไงกันบ้าง ผมคิดว่าเหมือนเราโดนเค้าเกลียดเอาซะแล้ว แล้วก็อยากถามว่าเราจะเข้าหาเค้าอย่างไรดี เราอยู่แยกกลุ่มกันอย่างสิ้นเชิง เพื่อนๆในกลุ่มคือไม่มีใครไปรู้จักกันกับเค้าเลย แล้วก็เค้ามาจากรร.หญิงล้วน เค้าอยู่กับเพื่อนคือโคตรแฮปปี้ ดูภายนอกคือเค้าแทบไม่ต้องมีใครไปเติมเต็มชีวิต ที่บ้านเค้าจากที่แอบส่องไอจีคือถือว่าค่อยข้างรวยเลยแหละ ส่วนบ้านผมไม่ได้แย่อะไร ฐานะกลางๆ(ประมาณว่าผมนั่งแท๊กซี่กลับบ้านทุกวันก็ได้แต่ถ้ามันไม่ดึกมากผมก็นั่งรถเมล์ไรงี้อะ) มาถึงจุดนี้ยิ่งคิดก็ยิ่งหมดหวัง55555 ผมควรจะทำไงดีครับ ใครมีอะไรพิมพ์มาเลยครับ ตอกเจ็บๆก็ได้ รับฟังทุกรูปแบบ
โดนผู้หญิงตอบแบบนี้กลับมา มาช่วยกันตีความหน่อยครับ