ถามว่าทำไมผมถึงอยากเป็นนักเขียน
ผมคิดว่า ใน1วัน ผมใช้เวลากับคอมนานกว่าใช้ชีวิตนอกบ้าน แล้วพอผมออกไปนอกบ้าน ผมก็จะมีสมุดจดไว้1เล่ม
ในนั้นก็จะมีหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ข้อคิด สิ่งที่ต้องทำ ไอเดีย หรือแม้แต่ประสบการณ์
พอกลับมาอ่าน มันก็ตกใจเหมือนกันนะ แบบ"นี่เราเคยคิดอะไรเจ๋งๆแบบนี้ด้วยหรอ"
เช่นเรื่องหนึ่งที่ผมเคยเขียนเล่นๆ
[ คนเราทุกคนมีไอเดียเจ๋งๆกันทุกคน อย่างน้อยก็1เรื่อง แต่น้อยคนนักที่จะแสดงออกมาให้คนอื่นเห็น เพราะมีหลายสิ่งที่เรามีไม่เท่ากัน ไม่ว่าจะเป็น โอกาส ความสามารถ เวลา ความมุ่งมั่น และหลายปัจจัยที่กักขังไอเดียนั้นๆ วันแล้ววันเล่า และแล้วเราก็ทิ้งมันไป จนมีวันหนึ่ง เราได้เห็นสิ่งที่เราเคยคิดจะทำ ผ่านสื่อTV หรืออินเทอร์เน็ต แล้วเราก็กลับมานั่งคิดว่า "นั้นคือสิ่งที่เราเคยคิดจะทำนิ มันออกมาเจ๋งดีแฮะ แต่เราไม่มีโอกาสได้ทำมัน" บางคนชอบดูหนัง ได้ไอเดียเรื่องหนัง บางคนชอบกิน ก็คิดเมนูใหม่ๆ บางคนชอบเล่นเกมก็มีไอเดียเกี่ยวกับเกมแนวใหม่ๆ แต่รู้อะไรไหม เราทุกคนต่างมีสิ่งที่ชอบ แต่ไม่มีโอกาสได้ต่อยอดมัน ]
ประมาณนี้ และอีกหลายๆเรื่อง เช่นข้อคิดที่ผมกำลังจะเล่า
[ ผมอยากให้ทุกคนนึกถึงความรักของคน2คน เป็นการวิ่งจับมือกัน ต้องดูแลกัน ถามกันและกันว่าเหนื่อยไหม ชะลอเมื่อเหนื่อย หยุดดูแลกันและกันบ้าง มันอาจจะไม่ใช่การวิ่งที่สวยงาม แต่มันก็มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ในทางกลับกัน ความรักส่วนมากในสมัยนี้ มันจะเป็นแบบที่ว่า คนหนึ่งวิ่งเร็วเกิน แล้วอีกฝ่ายก็พยายามวิ่งตามให้ทัน ยิ่งวิ่งก็ยิ่งห่างออกไป ไม่ว่าคนข้างหลังจะร้องเรียกหรือถามความเหนื่อยของคนข้างหน้าเท่าไหร่ เขาก็ไม่ได้ยิน แล้วในตอยจบ คนที่วิ่งไม่ทันก็ต้องปล่อยไป ]
ผมเคยคิดจะทำเป็นอนิเมชั่นเล่าเรื่องนะครับ แต่ก็มีหลายๆช่องในYoutubeที่ได้ทำไปแล้ว
ซึ่งผมคิดว่า อยากจะเริ่มจากการมาเล่าเรื่อง มาแชร์ความคิดต่างๆในมุมมองของผม แล้วท่านผู้อ่านคิดว่าอย่างไง ลองคอมเม้นมานะครับ
ปล.ผมเขียนกระทู้นี้ตอนเที่ยงคืน(ตอนง่วงๆ) ถ้าหากคำไหนผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะครับ
ผมอยากเป็นนักเขียน
ผมคิดว่า ใน1วัน ผมใช้เวลากับคอมนานกว่าใช้ชีวิตนอกบ้าน แล้วพอผมออกไปนอกบ้าน ผมก็จะมีสมุดจดไว้1เล่ม
ในนั้นก็จะมีหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ข้อคิด สิ่งที่ต้องทำ ไอเดีย หรือแม้แต่ประสบการณ์
พอกลับมาอ่าน มันก็ตกใจเหมือนกันนะ แบบ"นี่เราเคยคิดอะไรเจ๋งๆแบบนี้ด้วยหรอ"
เช่นเรื่องหนึ่งที่ผมเคยเขียนเล่นๆ
[ คนเราทุกคนมีไอเดียเจ๋งๆกันทุกคน อย่างน้อยก็1เรื่อง แต่น้อยคนนักที่จะแสดงออกมาให้คนอื่นเห็น เพราะมีหลายสิ่งที่เรามีไม่เท่ากัน ไม่ว่าจะเป็น โอกาส ความสามารถ เวลา ความมุ่งมั่น และหลายปัจจัยที่กักขังไอเดียนั้นๆ วันแล้ววันเล่า และแล้วเราก็ทิ้งมันไป จนมีวันหนึ่ง เราได้เห็นสิ่งที่เราเคยคิดจะทำ ผ่านสื่อTV หรืออินเทอร์เน็ต แล้วเราก็กลับมานั่งคิดว่า "นั้นคือสิ่งที่เราเคยคิดจะทำนิ มันออกมาเจ๋งดีแฮะ แต่เราไม่มีโอกาสได้ทำมัน" บางคนชอบดูหนัง ได้ไอเดียเรื่องหนัง บางคนชอบกิน ก็คิดเมนูใหม่ๆ บางคนชอบเล่นเกมก็มีไอเดียเกี่ยวกับเกมแนวใหม่ๆ แต่รู้อะไรไหม เราทุกคนต่างมีสิ่งที่ชอบ แต่ไม่มีโอกาสได้ต่อยอดมัน ]
ประมาณนี้ และอีกหลายๆเรื่อง เช่นข้อคิดที่ผมกำลังจะเล่า
[ ผมอยากให้ทุกคนนึกถึงความรักของคน2คน เป็นการวิ่งจับมือกัน ต้องดูแลกัน ถามกันและกันว่าเหนื่อยไหม ชะลอเมื่อเหนื่อย หยุดดูแลกันและกันบ้าง มันอาจจะไม่ใช่การวิ่งที่สวยงาม แต่มันก็มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ในทางกลับกัน ความรักส่วนมากในสมัยนี้ มันจะเป็นแบบที่ว่า คนหนึ่งวิ่งเร็วเกิน แล้วอีกฝ่ายก็พยายามวิ่งตามให้ทัน ยิ่งวิ่งก็ยิ่งห่างออกไป ไม่ว่าคนข้างหลังจะร้องเรียกหรือถามความเหนื่อยของคนข้างหน้าเท่าไหร่ เขาก็ไม่ได้ยิน แล้วในตอยจบ คนที่วิ่งไม่ทันก็ต้องปล่อยไป ]
ผมเคยคิดจะทำเป็นอนิเมชั่นเล่าเรื่องนะครับ แต่ก็มีหลายๆช่องในYoutubeที่ได้ทำไปแล้ว
ซึ่งผมคิดว่า อยากจะเริ่มจากการมาเล่าเรื่อง มาแชร์ความคิดต่างๆในมุมมองของผม แล้วท่านผู้อ่านคิดว่าอย่างไง ลองคอมเม้นมานะครับ
ปล.ผมเขียนกระทู้นี้ตอนเที่ยงคืน(ตอนง่วงๆ) ถ้าหากคำไหนผิดพลาดประการใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้นะครับ