สวัสดีครับทุกๆคน
พอดีตัวผมได้ทำแบบทดสอบ Myers–Briggs Type Indicator หรือ MBTI หรือแบบทดสอบบุคลิกภาพมาแบบจริงๆจังๆกับผู้เชี่ยวชาญ เพื่อค้นหาตัวเองว่าเป็นคนแบบไหน เพราะที่ผ่านมาก็ทุกข์ทรมานกับการค้นหาตัวเองมากๆ และส่งผลให้ผมทำอะไรออกมาสะเปะสะปะไปหมด ซึ่งผลออกมาคือ
ENFP ซึ่งคะแนนในส่วนตัว
Introvert กับ
Extrovert นั้นมันมากกว่าแค่นิดเดียว
.
.
แต่ทางผู้เชี่ยวชาญเขาบอกว่าผมเป็น
Introvert ไม่ใช่
Extrovert เพราะผมเป็นคนชอบเก็บเอาเรื่องทุกอย่างมาคิดในหัว และมีความคิดวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในหัวตลอดเวลา โดยเฉพาะตอนนอน และมีเรื่องของโรคซึมเศร้ามาด้วยเมื่อตอนเรียนมหาลัยด้วย คนที่เป็น
Extrovert จะปลดปล่อยและลั้นลากับชีวิตซะมากกว่า แต่ผมจะจมกับความคิดบ่อยมากๆ เพราะสมองผมมันหยุดคิดหยุดปล่อยวางไม่ได้ เว้นแต่จะเปลี่ยนไปคิดเรื่องอื่นแทน
.
.
.
ความเป็น Extrovert ในตัวผมนั้นเป็นคนชอบอยู่กับเพื่อนมากๆ เวลามีเพื่อนทักมาจะรู้สึกดีมากๆ และสามารถคุยกับคนแปลกหน้าได้ด้วย ยิ่งถ้าคุยกันแล้วถูกคอก็สามารถคุยได้ยาวๆเลย โดยเฉพาะคนขับแท็กซี่ แต่ผมต้องมั่นใจว่าเขายอมรับและเปิดรับความเป็นตัวผมด้วย ผมจะชอบอะไรใหม่ๆไม่ซ้ำซากจนเกินไป บางทีเวลาทำอะไรก็ต้องเปลี่ยนบรรยากาศเสมอ แต่บางทีการเก็บตัวอยู่คนเดียวนานๆหรือไม่ได้คุยกับใครลายๆวันมันก็หม่นๆจิตตกเหมือนกัน เว้นแต่จะมีสิ่งที่สนใจหรือหมกมุ่นมันจะไม่มีอารมณ์นั้นเกิดขึ้นเลย คนรอบตัวก็มองว่าผมเป็น
Extrovert ด้วย
แต่ลึกๆมันก็มีสิ่งที่มันตรงกันข้ามกับความเป็น
Extrovert ในตัวผมอยู่เหมือนกัน คือการอยู่กับเพื่อนของผมนั้นขอแค่เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจและยอมรับในตัวผมจริงๆ ไม่จำเป็นต้องเยอะเป็นกลุ่มใหญ่ๆ บางทีแค่อยู่กับเพื่อนด้วยกัน2คนก็รู้สึกโอเคมากๆแล้ว ต่อให้ตอนนั้นทั้งโลกมีแค่ผมกับเพื่อนแค่2คนก็ตาม เพราะรู้สึกว่าเพื่อนคนนั้นเขาเชื่อมต่อเข้ากับโลกของผมแล้ว การมีปาร์ตี้หรือสังสรรค์ไม่จำเป็นต้องเยอะหรืออยู่ท่างกลางผู้คนเลย บ่อยครั้งที่ผมมีอารมณ์อยากชวนเพื่อนกินข้าวกันแค่2คน ถ้าจะอยู่กับเพื่อนเป็นกลุ่มหลายๆคนก็ต้องมั่นในสมาชิคทุกๆคน ถ้าหนึ่งในนั้นมีคนที่ผมรู้สึกไม่ชอบมากๆจะรู้สึกอึดอัดทันที หรือถ้าในกลุ่มนั้นรู้สึกไม่สบายใจก็จะมองหาสมาชิกในนั้นที่ผมคิดว่าสบายใจที่สุดเพื่อที่จะไปอยู่กับคนๆนั้น แต่ถ้าไม่มีเลย จะรู้สึกอยากจะถอนตัวออกเพื่อรักษาระยะห่างจากจุดๆนั้นทันที มีครั้งนึงที่อยู่กับเพื่อนๆที่มหาลัย และรู้สึกว่ากลุ่มๆนึ้เขาไม่ค่อยยอมรับตัวผมหรือมองผมไม่มีตัวตน ผมเดินออกจากกลุ่มตรงนั้นทันที แล้วก็ไม่หันกลับไปด้วย บางครั้งไปกินเลี้ยงที่ร้านเหล้าเสียงดังๆคนเยอะๆ แต่คนในโต๊ะผมนั้นเป็นคนที่ผมมั่นใจสบายใจและไม่รู้สึกอึดอัด คืนนั้นผมเลยรู้มีความสุขและมีแสดงออกเฮฮามากกว่าคนที่เป็น
Extrovert บางคนอีก Facebook ก็มีเพื่อนไม่ถึง5ร้อยคน ไม่ค่อยชอบขอเฟสใครก่อนเว้นแต่จะมั่นใจจริงๆ
เวลาไปไหนข้างนอกยิ่งคนน้อยเท่าไหร่ยิ่งชอบ ถ้าผมไปไหนคนเดียวแล้วอยู่ท่ามกลางฝูงชนเยอะๆ จะรู้สึกอึดอัดทันที และอยากออกจากจุดๆนั้นให้เร็วที่สุด ต้องมีคนไปด้วยถึงจะดีขึ้น การออกไปข้างนอกหรือทำกิจกรรมบ่อยๆมากเกินไปก็ทำให้ผมต้องกลับมาชาร์จพลังใน Safezone ของตัวเองบ้าง และที่บอกมาข้างต้นว่าผมสามารถคุยกับคนแปลกหน้าได้ ถ้าเป็นการคุยแบบผิวเผินหรือเชิงธุระไม่มีการเชื่อมต่ออะไร ก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ ซึ่งแบบนั้นขออยู่คนเดียวดีกว่า บ่อยครั้งที่ผมแบกคอมไปนั่งเล่นตามร้านอาหารสงบๆหรือคาเฟ่ร้านกาแฟที่คนน้อยๆ ไม่ก็หาสถานที่สวยๆถ่ายรูปคนเดียว
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมพยายามจะสื่ออกมานะครับ อาจจะยาวนิดนึง ช่วยดูให้ผมหน่อยนะครับ
สับสนว่าผมเป็น Extrovert หรือ Introvert ครับ?
พอดีตัวผมได้ทำแบบทดสอบ Myers–Briggs Type Indicator หรือ MBTI หรือแบบทดสอบบุคลิกภาพมาแบบจริงๆจังๆกับผู้เชี่ยวชาญ เพื่อค้นหาตัวเองว่าเป็นคนแบบไหน เพราะที่ผ่านมาก็ทุกข์ทรมานกับการค้นหาตัวเองมากๆ และส่งผลให้ผมทำอะไรออกมาสะเปะสะปะไปหมด ซึ่งผลออกมาคือ ENFP ซึ่งคะแนนในส่วนตัว Introvert กับ Extrovert นั้นมันมากกว่าแค่นิดเดียว
.
.
แต่ทางผู้เชี่ยวชาญเขาบอกว่าผมเป็น Introvert ไม่ใช่ Extrovert เพราะผมเป็นคนชอบเก็บเอาเรื่องทุกอย่างมาคิดในหัว และมีความคิดวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในหัวตลอดเวลา โดยเฉพาะตอนนอน และมีเรื่องของโรคซึมเศร้ามาด้วยเมื่อตอนเรียนมหาลัยด้วย คนที่เป็น Extrovert จะปลดปล่อยและลั้นลากับชีวิตซะมากกว่า แต่ผมจะจมกับความคิดบ่อยมากๆ เพราะสมองผมมันหยุดคิดหยุดปล่อยวางไม่ได้ เว้นแต่จะเปลี่ยนไปคิดเรื่องอื่นแทน
.
.
.
ความเป็น Extrovert ในตัวผมนั้นเป็นคนชอบอยู่กับเพื่อนมากๆ เวลามีเพื่อนทักมาจะรู้สึกดีมากๆ และสามารถคุยกับคนแปลกหน้าได้ด้วย ยิ่งถ้าคุยกันแล้วถูกคอก็สามารถคุยได้ยาวๆเลย โดยเฉพาะคนขับแท็กซี่ แต่ผมต้องมั่นใจว่าเขายอมรับและเปิดรับความเป็นตัวผมด้วย ผมจะชอบอะไรใหม่ๆไม่ซ้ำซากจนเกินไป บางทีเวลาทำอะไรก็ต้องเปลี่ยนบรรยากาศเสมอ แต่บางทีการเก็บตัวอยู่คนเดียวนานๆหรือไม่ได้คุยกับใครลายๆวันมันก็หม่นๆจิตตกเหมือนกัน เว้นแต่จะมีสิ่งที่สนใจหรือหมกมุ่นมันจะไม่มีอารมณ์นั้นเกิดขึ้นเลย คนรอบตัวก็มองว่าผมเป็น Extrovert ด้วย
แต่ลึกๆมันก็มีสิ่งที่มันตรงกันข้ามกับความเป็น Extrovert ในตัวผมอยู่เหมือนกัน คือการอยู่กับเพื่อนของผมนั้นขอแค่เป็นเพื่อนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจและยอมรับในตัวผมจริงๆ ไม่จำเป็นต้องเยอะเป็นกลุ่มใหญ่ๆ บางทีแค่อยู่กับเพื่อนด้วยกัน2คนก็รู้สึกโอเคมากๆแล้ว ต่อให้ตอนนั้นทั้งโลกมีแค่ผมกับเพื่อนแค่2คนก็ตาม เพราะรู้สึกว่าเพื่อนคนนั้นเขาเชื่อมต่อเข้ากับโลกของผมแล้ว การมีปาร์ตี้หรือสังสรรค์ไม่จำเป็นต้องเยอะหรืออยู่ท่างกลางผู้คนเลย บ่อยครั้งที่ผมมีอารมณ์อยากชวนเพื่อนกินข้าวกันแค่2คน ถ้าจะอยู่กับเพื่อนเป็นกลุ่มหลายๆคนก็ต้องมั่นในสมาชิคทุกๆคน ถ้าหนึ่งในนั้นมีคนที่ผมรู้สึกไม่ชอบมากๆจะรู้สึกอึดอัดทันที หรือถ้าในกลุ่มนั้นรู้สึกไม่สบายใจก็จะมองหาสมาชิกในนั้นที่ผมคิดว่าสบายใจที่สุดเพื่อที่จะไปอยู่กับคนๆนั้น แต่ถ้าไม่มีเลย จะรู้สึกอยากจะถอนตัวออกเพื่อรักษาระยะห่างจากจุดๆนั้นทันที มีครั้งนึงที่อยู่กับเพื่อนๆที่มหาลัย และรู้สึกว่ากลุ่มๆนึ้เขาไม่ค่อยยอมรับตัวผมหรือมองผมไม่มีตัวตน ผมเดินออกจากกลุ่มตรงนั้นทันที แล้วก็ไม่หันกลับไปด้วย บางครั้งไปกินเลี้ยงที่ร้านเหล้าเสียงดังๆคนเยอะๆ แต่คนในโต๊ะผมนั้นเป็นคนที่ผมมั่นใจสบายใจและไม่รู้สึกอึดอัด คืนนั้นผมเลยรู้มีความสุขและมีแสดงออกเฮฮามากกว่าคนที่เป็น Extrovert บางคนอีก Facebook ก็มีเพื่อนไม่ถึง5ร้อยคน ไม่ค่อยชอบขอเฟสใครก่อนเว้นแต่จะมั่นใจจริงๆ
เวลาไปไหนข้างนอกยิ่งคนน้อยเท่าไหร่ยิ่งชอบ ถ้าผมไปไหนคนเดียวแล้วอยู่ท่ามกลางฝูงชนเยอะๆ จะรู้สึกอึดอัดทันที และอยากออกจากจุดๆนั้นให้เร็วที่สุด ต้องมีคนไปด้วยถึงจะดีขึ้น การออกไปข้างนอกหรือทำกิจกรรมบ่อยๆมากเกินไปก็ทำให้ผมต้องกลับมาชาร์จพลังใน Safezone ของตัวเองบ้าง และที่บอกมาข้างต้นว่าผมสามารถคุยกับคนแปลกหน้าได้ ถ้าเป็นการคุยแบบผิวเผินหรือเชิงธุระไม่มีการเชื่อมต่ออะไร ก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ ซึ่งแบบนั้นขออยู่คนเดียวดีกว่า บ่อยครั้งที่ผมแบกคอมไปนั่งเล่นตามร้านอาหารสงบๆหรือคาเฟ่ร้านกาแฟที่คนน้อยๆ ไม่ก็หาสถานที่สวยๆถ่ายรูปคนเดียว
ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่ผมพยายามจะสื่ออกมานะครับ อาจจะยาวนิดนึง ช่วยดูให้ผมหน่อยนะครับ