มีใครผิดหวังกับความรัก การงาน การเงินแบบนี้บ้างไหม

สวัสดีครับ ผมอายุ 27 ปี ผมทำงานราชการอยู่องค์กรหนึ่ง อยู่ต่างจังหวัดมา 4 ปีจึงย้ายมาไกล้บ้านมาอยู่ได้2ปีก็ไม่ไหวต้องแบกภาระงานทุกอย่างเจอเพื่อร่วมงานที่เห็นแก่ตัวไม่ช่วยโยนงานอย่างเดียว และผมก็ได้มาเจอผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นครูและได้คบกัน ด้วยงานที่หนักผมก็ได้เขียนเรื่องย้ายแต่ผิดพลาดได้ย้ายที่ไม่ต้องการ ห่างกันจากแฟนประมาณ 50 กม. ทุกอย่างก็เปลี่ยนทันทีเคาเริ่มทะเลาะกันทกอย่างเล็กๆน้อยๆเธอก็เอามาสร้างประเด็นหมด ทำไรก็ผิดไปหมด เธอผมผมว่าแฟนเก่าเธอดีมาก ผมดีไม่พอ ผมก็มาคิดอยู่ว่าตัวเองไม่ดีอะไรบ้าง ทั้งที่เหล้าผมก็เลิกดื่ม บุหรี่ก็ไม่สูบ ผู้หญิงก็ไม่มอง ทำงานบ้านช่วยหลายอย่าง  เขาบอกผมว่าทัศนะคติไม่ตรงกัน เรื่องงานเธอบอกห้ามเอามาเล่า ผมคิดถ้าไม่คุยกับแฟนแล้วจะคุยกับใคน กฎเกณฑ์ความรกเขาเยอะมากจนผมอึดอัด แม้กระทั่งล้างจานก็ต้องล้างให้ถูกวิธี ผมมาคิดดูแล้วว่าผมคงไม่ใช่สำหรับเธอเอง เพราะแฟนเก่าเธอที่เลิกเพราะคบหลายคนเธออาจจะยังคิดถึงคนเก่าเลยหาเรื่อง จากนั้นเราก็ห่างกันเรื่อยๆ จากที่เป็นแฟนเธอบอกไม่ต้องเจอกันที่ห้องถ้าจะเจอไปเจอที่อื่นจากนั้นก็ไม่ค่อยเจอกันเลย เธอบอกไม่ได้ไปไหน แต่ไม่อยากเจอ ผมก็พยามอยากเจอตลอดเลิกงานก็อยากไปหาแต่เธอบอกไม่ต้อง ในใจก็คิดอยากถอยแต่อีกใจหนึ่งก็อยากรักษาเพราะคนนี้แฟนคนที่ 3 แล้วไม่อยากเริ่มใหม่ ทุกวันก็ทำงานเลิกกลับมาก็อยู่ห้องไม่รู้จะไปไหน มันเหนื่อยอยากมีแฟนคุยก็คงมีความสุขแล้ว ทุกวันก็ได้แต่เหงา ไหนจะเรื่องเงินอีก ทุกอย่างไม่ค่อยเป็นใจ บางวันนอนน้ำตาไหล เหนื่อยงานก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง คิดถึงบ้านอยากกลับไปทำงานไกล้บ้านแต่ยังย้ายไม่ได้เพราะเพิ่งมาต้องรอ 2 ปี ห่างบ้านก็ประมาณ 100 กม. ผมแค่สงสัยแฟนกันแบบนี้ยังเรียกว่าแฟนอยู่ไหม เธอเอางานจนลืมเรื่องส่วนตัวไปเลย ผมไม่ต่างไรกับโสดเลย มีใครเจอแบบนี้ไหม คนเหงาย่อมเข้าใจคนเหงา บางทีการระบายแบบนี้ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง อายุขนาดนี้แล้วก็อยากจะสร้างอนาคต สร้างครอบครัวให้แหละ มีไหมผู้หญิงที่เรียบง่าย ให้กำลังใจซึ้งกันและกัน พร้อมเดินไปด้วยกัน