บางทีชวิตก็เล่นตลกกับเราเนอะ

ตั้งแต่ไม่มีเธอ รู้ว่าต้องก้าวต่อไป แต่ทำไมการก้าวไปข้างหน้ามันช่างยากเย็น และทุกข์ทนเหลือเกิน มีวิธีไหนให้ผมไม่นึกถึงเธอที่ใจร้ายกับผมบ้าง? ปล.เหมือนทิ้งผมไปมีคนใหม่เลยครับ

ในอีกด้านหนึ่งของความรู้สึก การคิดถึงใครคนนึง มันทำให้เรารู้สึกดี รู้สึกมีความสุข และสามารถยิ้มออกมา โดยไม่รู้ตัวได้เวลาอยู่คนเดียว แต่ในขณะเดียวกัน.. ทำไมยิ่งคิดถึง กลับยิ่งโหยหา และเศร้าในใจ จนจู่ๆ

พึ่งอกหักรักคุดมาค่ะ รู้สึกก้าวข้ามผ่านไปยากเย็นเหลือเกิน อยากให้เล่าประสบการณ์ ให้ฟังหน่อยค่ะว่า อกหักแต่ละครั้งนี่ ผ่านกันไปได้ยังไง ใช้วิธีไหน กว่าจะลืมได้ อยากมีกำลังใจในการ move on ค่ะ ขอบคุณค

เศร้าใจกับการหาคน จะนัดสัมภาษณ์ใครเรียกเงินเดือนก็ต้อง 15,000 ทั้งนั้น ทั้งที่บางคนประสบการณ์ไม่ได้ตรงสายงาน หรือประสบการณ์มาน้อยนิด ทั้งที่คนเก่าทำงานมาก่อนตั้งหลายปี ยังได้ไม่ถึงก็มี นโยบายนี้มันช

ตอนจะยืมก็รับปากได้ทุกอย่าง ถึงเวลาก็เงียบหาย ไม่บอก ไม่ลา หนีหายไปไร้ร่องรอย คนแบบนี้ ยังสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติสุข แต่ทางกลับกัน ทำให้เราเดือดร้อน ถึงขั้นลำบากด้วยซ้ำ อันนี้ก็เป็นความประหมาด หรือ

จะขึ้นๆ ก็ลง  วอลุ่มก็น้อย   ทำไม?   ราคาหุ้นแสนถูก  กว่าจะขึ้นสัก 1ช่อง ยากเย็นเหลือเกิน

คุณคิดอย่างไรที่บางคนโหยหาความรักทั้งชีวิตก็ไม่เจอแต่บางคนทีมีรักที่ดีๆแต่ไม่เก็บรักษามันเอาไว้ บางครั้งโชตชะตาชีวิตมันก็เล่นตลกกลับคนที่ค้นหาความรักมาตอลดแต่บางคนกลับไม่ต้องค้นหาความรักมันก็เข้ามาเอง

เราเป็นผู้หญิง อายุจะ 23 แล้ว ตามที่ตั้งกระทู้นั่นเหละมันยากเหลือเกิน มีใครมีความเห็นตรงกะเราบ้างมั้ย หรือสอนเราหน่อยว่าทำไงถึงจจะมี

เนื้อเพลง ไม่อยู่ในชีวิตแต่อยู่ในหัวใจ กว่าจะผ่านจะพ้นวันเวลา ที่จะยอมรับว่าไม่มีเธอ มันหนักหนามันช่างยากเย็น ต้องเอาความเป็นทุกข์ สร้างเป็นพลัง เปลี่ยนเอาความผิดหวัง เป็นกำลังใจ ต้องเอาความคิดถึงที่

ทุกคนรู้จักโรคท้าวแสนปมมั้ยค่ะ? นั้นแหละเราเป็นโรคนี้อยู่  รักษาก็ไม่หาย แล้วหมอก็ไม่ค่อยอยากรับรักษา  เราอายุ32ปีแล้ว ไม่กล้ารักแล้วเปิดใจรักใครเลย  เพราะกลัวเขารู้แล้วเขาจะรังเกียจค่ะ