เคยน้อยใจครอบครัวมากๆไหมคะ

กระทู้คำถาม
คือเราเป็นลูกคนเล็กของบ้านค่ะเราถูกตามใจแต่เด็กเราเลยติดนิสัยชอบเรียกร้องเรามีพี่คนนึงค่ะ ตอนเด็กๆพี่เราชอบได้กีต้าโทรศัพท์ ทั้งๆที่เราไม่ได้ เราเลยเรียกร้องบ้าง ตอนเด็กๆชอบแอบคิดว่า ทำไมพี่ได้ทุกอย่างทั้งๆที่พี่ไม่ได้ขอพอเป็นเราขอก็ไม่ค่อยจะได้ ตอนนั้นเราอยู่กับยายค่ะ พอโตมาเรามาอยู่กับแม่กับพ่อแต่พี่เราอยู่กับตากับยายนะคะ เราเลยได้หลายๆอย่าง กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจค่ะ ตอนนั้นเราเอาแต่ใจมากๆแต่แม่ก็ตามใจเพราะมีเราแค่คนเดียว พอเริ่มโตพี่เลยมาอยู่กับเรา กลายเป็นว่าเราโดนหารหลายๆอย่าง แตาเราก็ไม่ว่าอะไรนะคะ เพราะนั้นก็ลูกแม่เราเป็นพี่แท้ๆเรา มีอยู่วันนึง เป็นเหตุการณ์ที่ฝังใจ เราเป็นคนชอบเซเว่นมากค่ะ แล้ววันนั้นแม่เราชวนพี่ไปเซเว่นแต่ไม่ชวนเราสักคำ เราก็นอนเล่นอยู่ในห้องพอกลับมาค่อยรู้ว่าเขาไปกัน3 คนพ่อแม่ลูก เราก็แบบ แล้วเราละแต่ไม่ว่าอะไร พอโตมาเรื่อยๆ พ่อเราทำหมูกระเทียมของโปรดเราเลยค่ะ พ่อก็มาเรียกพี่กินข้าว เรียกแค่พี่นะคะ ทั้งๆที่เรากับพี่อยู่ในห้องด้วยกัน เราก็นอนข้างๆแต่มีแค่ชื่อพี่ดราไม่พูดอะไรแต่น้อยใจดลยไม่กิน สรุปคือกินกันหมด เอาอกแล้วหรอ เรากลายเป็นคนไม่เรียกร้อง ไม่พูด มีอะไรเก็บเพราะเราพูดไปก็ไม่ได้อะไรกลัยมาเลย เราเก็บมาตลอด
 เหตุการณ์ต่อมาพี่เราอยากได้กีต้าอีกแล้ว ป้าเราก็เลยซื้อให้ ใช้มาเกือบ2ปี แล้วเราดันไปทำของพี่พัง แม่เราก็ซื้อให้ใหม่ทันที อันนี้เราเข้าใจค่ะ อีกอย่างนะคะพี่เราชอบซ้ำเติมเราตลอดเวลาเราโดนแม่ว่า เราก็เงียบมาตลอด 
 พี่เราจะได้โทรศัพท์มาตลอด แต่ก็เป็นของที่ป้าให้คนอื่นให้ แต่จริงๆป้าให้ตัดสินใจเอาเองว่าจะมห้ใคร ก็กลายเป็นพี่เราได้ตลอด 
 เมื่อเดือนที่แล้ว พี่เราได้รถมอไซจากคุณพ่อ พี่เราขอไม่นานก็ได้ ก่อนหน้านี้ปีนึง เราเคยขอกล้องจากพ่อ เราเอาคะแนนโอเน็ตแลก เราทำคะแนนออกมาค่อนข้างดีมากค่ะ พ่อกับแม่ก็ชื่นชม เพราะพ่อเคยบอกว่าถ้าทำได้จะให้กล้อง แต่ตอนนี้ปีนึงแล้สเราก็ยังไม่ได้ค่ะ55555 แต่เราก็คิดว่ารถมันสำคัญกว่า แต่เราก็น้อยใจค่ะว่าเราก็ขอเราทำคะปนนให้ทำไมดราไม่ได้ แล้วเราก็ไม่ขออีกเลย 
 ล่าสุดพ่อกับแม่พี่เราจะไปกทม.ค่ะ เราไปไม่ได้เพราะติดงาน เราต้องอยู่บ้านกับคุณตาแต่ก็ตาอะค่ะท่านอายุเยอะแล้ว เราไม่ค่อยอุ่นใจเพราะเาเป็นผู้หญิงเผื่อเกิดมีโจรตาก็คงช่วยไม่ได้มาก เราเลยขอบอกให้พ่ออยู่แม่เลยบอกว่างั้นจะขึ้นรถทัวร์อะค่ะไปกับพี่สองคน แลส้พี่เราก็พูดว่าอะไร มันใช่เรื่องมั้ยจะขึ้นทัวร์ แล้วแม่ก็บอกว่าจะเป็นไร พี่ก็เลยว่าเราว่าตัวเองไปไม่ได้เอง ก็อย่าเรียกร้องเราแบบ จุดเลยค่ะ ทั้งๆที่เราก้เป็นลูกพ่อแม่เมหือนกัน เราก็เลยอดไม่ไหวเราเลยพูดไปว่าก็ลองเป็นตัวเองมาอยู่แบบนี้จะกล้ามั้ย ก็เถียงกันสักพักเราลุกหนีเลยค่ะ สุดท้ายแม่เราก้อยู่ข้างพี่เรา เลยคิดว่าสรุปเราเป็นอะไรในครอบครัว เราไม่เคยได้อะไรไม่เคยว่า เราเงียบมาตลอด จากคนเอาแต่ใจเราแทบไม่เรียกร้องเลย พี่เราพอได้ก็เหลิงขอเอาๆ
 มีครั้งนึง พ่อเราจำเบอร์เราไม่ได้เราเลยพูดเล่นๆว่า ก็คนไม่สำคัญไง หยอกพ่อค่ะ พี่เราก็พูดว่า เออ ก็รู้นิ เราจุกไปนานเลยค่ะ555555 เราควรจัดการความรู้สึกยะงไงดีคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่