เริ่มจากตัวเอกของเรื่องก็คือแม่หญิงดวงแก้ว และ หมวดโอปอ
น้ำตาลทำให้เห็นว่าตัวละครสองคนนี้ "เป็นคนละคนอย่างชัดเจน"
คือเชื่อเลยว่านี่แหละคือโอปอและนั่นคือดวงแก้ว
พิจักขณา เธอ "เหน็ด" แต้ๆหนา

ต่อมาพ่อหมอแห่งอโยธยา แรกๆก็อาจขัดหูขัดตาที่จังหวะจะโคนเนิบนาบ
แต่พอลองติดตามดูแล้วก็จะพบว่านี่คือ "หลวงโอสถวรเวช" จริงๆ ไม่ใช่เพื่อน-คณิณ
และยิ่งเจอรอยยิ้มซื่อๆ ตามแบบฉบับชาวกรุงศรี ก็ยิ่งตอกย้ำว่า "นี่มันไม่ใช่การแสดง" แต่คือคนที่มีตัวตนจริงๆ

ส่วนพระเอกอีกคนอย่างกระทิง แรกๆก็ขัดหูขัดตาเพราะยังดูไม่ค่อยเนียนเท่าไร
แต่บทบู๊ทำให้เชื่อว่า "นี่แหละคือตำรวจ" และยิ่งดูยิ่งมีเสน่ห์บวกกับรอยยิ้มที่พยายามจะแอ๊วดวงแก้วทุกเวลา
แต่ดูท่าจะเป็นคนขี้ร้อนเห็นเหงื่อออกทุกซีนเลยเสื้อผ้าเปียกหมด -___-

เราชอบซีนบู๊ทุกซีน มันเท่มาก สวยมาก และเจ๋งมาก
พี่หมอและโอปอทำได้ดีจนอาจกลายเป็นมาตรฐานซีนบู๊ของช่องไปเลยก็ได้
เพราะเหมือนกับดูหนังใหญ่เลย และทำให้เชื่อว่านั่นแหละคือตัวละครในเรื่องจริงๆ ที่หลุดออกมาจากโลกนิยาย

สรุปก็คือเรื่องนี้ทำให้เราเชื่อว่ามันไม่ใช่การแสดง
เพราะทั้งบุคลิก น้ำเสียง ท่าทาง และความละเอียดของบทละคร ที่มีที่ติน้อยมาก จนไม่อยากจะจับผิดอะไร
ขอชื่นชมนักแสดงและทีมงานมากจริงๆ ที่รังสรรค์ละคร "โคตะระดี" แบบนี้มาให้พวกเราหลงเพ้อละเมอหาแต่ตัวละครกันไม่เว้นแต่ละวัน

ปล.รอภาคสองนะ

จริงๆแล้วน่าจะเป็นไตรภาคก็ยิ่งดี ตั้งชื่อรอเลยละกัน
- ลิขิตแห่งจันทร์
- บุหลันมนตรา
- เมฆาปาฏิหารย์
**********************************
ขอเพิ่มชื่อเรื่องจากไตรภาคเป็นจตุรภาคแบบ 4 หัวใจแห่งขุนเขาละกัน
- ลิขิตแห่งจันทร์
- บุหลันมนตรา
- เมฆาปาฏิหารย์
- ดาราบันดาลรัก