บันทึกที่หนึ่ง

วันอังคารที่ 1 ตุลาคม 2562 เวลา 9:36 น. นั่งรับลมตอนเช้าอยู่ที่ระเบียงชั้นสามของอพาร์ทเม้นท์ เวสต์เวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา

เมื่อวานวันจันทร์ แต่ไม่ได้ไปทำงาน เพราะต้องจัดแจงเรื่องเผาศพให้ลูน่า และดูแลจิตใจเจสลิน หลังจากวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ลูน่าจากไป สงบและเรียบง่าย
วันนี้ ขอทำงานอยู่ที่บ้าน ดูแลจิตใจตัวเอง เพิ่งรู้ตัวว่า เราเองก็เศร้าไม่แพ้กัน คิดถึงลูน่ามาก ไม่รู้ความรู้สึกนี้จะดีขึ้นได้เมื่อไหร่ มันรู้สึกโล่งและเสียใจในเวลาเดียวกัน

9:35  น. บอกเจสลินไว้ว่าจะขอนั่งทำสมาธิที่ระเบียงสัก 20 นาที อย่าเพิ่งรบกวน แล้วก็คว้าแลปทอปมานั่งที่ระเบียง หายใจลึก 3-4 ครั้ง ก็เปิดพันทิปขึ้นมาแบบไร้เหตุผล แล้วก็พิมพ์

สวัสดีพันทิป ไม่เจอกันนาน รู้นะว่าสบายดี เราไม่ค่อยสบาย(ใจ) ไม่เจอกันสองปี ยังเหมือนเดิมเลยนะ แต่เราเปลี่ยนไปเยอะเลย ไว้จะเล่าให้ฟัง
เราลาออกจากงาน เที่ยว พัก คุยกับคน ทำความรู้จัก ใช้เวลา เรียนรู้กัน แต่งงาน ย้ายบ้าน ปรับตัว ได้งานใหม่ ย้ายเมือง ทำงาน 
เราไม่รู้ว่าเรารู้สึกอะไร รู้แต่ว่ามันไม่สบายตัวสบายใจ หรือเราไม่มีความสุข? 
คิดถึงบ้าน เจสลินก็คิดถึงบ้าน เธอเรียกเมืองไทยว่าบ้าน

วันนี้แค่นี้ก่อน 
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่