เรื่องราวความรักอยากรู้ว่าถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำยังไง

สวัสดีครับผมชื่อ ไปรท์ เรื่องราวของผมเริ่มขึ้นในวันวันนี่งของเดือนมิถุนายน เย็นวันนั้นผมได้เล่นแอปพลิเคชันแอปหนี่งวันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้เจอกันครั้งแรกที่ผมเห็นเธอผมตกหลุมรักเธอเลยในทันทีเธออยู่จ่างจังหวัดส่วนผมอยู่กรุงเทพห่างกันแค่ไม่กี่โลเองผมแอดเขาไปในทันทีและในเช้าวันต่อมาผมเป็นคนทักไปหาเธอเริ่มคุยกับเธอมากขึ้นบ่อยๆผมได้ตุยกับเธอและได้คอลกันทุกวันและใน2วันต่อมาวันนั้นพิเศษมากเลยผมได้บอกรักเธอเธอรับรู้เธอบอกรักผมและในเย็นวันถัดมาความรักก็ใช่ว่าจะดีเสมอไปเย็นวันนั้นมีผช1คนทักมาหาผมเขาถามว่ารู้จักผญคนนี้ได้ไง ผมไม่ได้ตอบอะไรเพราะเธอบอกให้ผมบล็อคไปผมกลับบ้านผมโทรไปหาเธอแล้วเธอก็เล่าว่าฌะอเลิกกับมันแล้วแต่แม่ของเธออยากให้เธอคบกับผชคนนั้นผชที่เป็นทหารผชที่แม่เธอบอกไว้ว่าอยู่ด้วยแล้วจะไม่ลำบากผลที่เป็นอนาคตของเธอแม่ของเธอเป็นแพนิคเธอไม่สามารถคุยอะไรกับแม่ได้เลยเธอขอให้ผมอยู่เธอบอกเธอรักผมมากผมอยู่กับเธอผมไม่อยากเสียเธอไปเธอบอกรอมหาลัยนะเธอจะเป็นอิสระทนหน่อย1สัปดาห์ต่อมาเธอจะมาหาผมที่กรุงเทพเธอก็มาจริงๆเราคุยกันทุกวันไปเที่ยวด้วยเธอจะมาหาผมเดือนละครั้งคุยกันมาตลอดบอกักกันทุกวันเข้าเดือนที่3ผมไปหาเขาที่จ่างจังหวัดผมไปนอนที่นั้นไปอยู่2วันทุกอย่างดีมากๆจนถึงวันที่ 20 กันยายน  ผชคนนั้นที่เป็นทหารแอดเฟสผมมาเธอบอกให้บล็อคผมไปส่องดูแล้วผมก็เจ็บนะที่เห็นโพสเขากับเธอในอดีตเราเคลียร์กันเธอทะเลาะกับแม่เธอแม่เธอให้บล็อคผมแต่เธอกลับลบเพื่อนก็ถือว่าผมโชคดีเธอมาคอลกับผมทุกวันทุกคืนร้องไห้กับผมมาตลอดเวลาที่ทะเละผมก็คอยปฃลอบผมเข้าใจมาในวันที่ 28 ผมได้ไปส่องเฟสผชคนนั้นผมเห็นรูปแนะนำเป็นรูปของเธอเห็นมือที่ใส่แหวนด้วย เห็นเธอกับเขาอยู่ด้วยกันเสื้อที่เธอใส่มันเป็นเหมือนเสื้อที่ผมเคยพาไปซื้อวันนั้นผมกังวลสงสัยมากเลยผมมาถามเธอว่าใน2วันที่ผ่านมาที่เธอบอกไปกินข้าวกับแม่ไปหายายแล้วบอกว่าเน็ตไม่ดีส่งข้อความหาไม่ได้ทั้งวันผมเลยถามไปว่าเธอได้ไปหามันมาใช่ไหมผมทะเละกับเธอเธอปฎิเสธผมเธอร้องไห้เธอบอกไม่อยากให้ผมคิดมากเธอไม่อยากเสียผมไปเธอร้องไห้หนักมากจนวันต่อมาผมได้เห็นแหวนที่มือเป็นแหวนที่เห็นในภาพแนะนำไม่เคยเห็นเธอใส่แหวนเลยนอกซะจากตอนแรกๆเธอโทรมาหาตอนผมนั่งรถอยู่เรา vdocall กันผมเห็นเธอวางแล้วโทรกลับมาอีกแหวนก็ไม่มีแล้วกลับบ้านมาเรามาคอลกันผมก็เห็นก่อนที่จะไม่เห็นอีกเรามีความสุขขำยิ้มหัวเราะผมเลยได้ถามเขาไปผมร้องไห้เธอร้องไห้แล้วบอกว่าแม่เธอไม่เห็นแหวนทองที่แรกๆใส่แม่เธอถามเธอใส่แหวนเพราะแม่ผมก็เข้าใจผมไม่รู้หรอกนะว่าเธอรักผมจริงรึป่าวเธอบอกผมว่าเธอจะมาเรียนต่อที่กทมเพราะผมเธอไม่คิดอยากจะมากทมแต่เธอมาก็เพราะผม ผมอ่ะรักเธอมากเลยรักแบบขาดไม่ได้แต่ผมก็อยากจะร็เหมือนกันว่าเธอจะรักผมจริงรึป่าวเธอจะเลือกใครกันแน่เธอหวังให้รักเราออกมาแบบไหนกันแน่ถ้าทุกคนได้อ่านก็ช่วยกันแชรืความคิดเห็นให้ผมด้วยละกันว่าผมควรทำแบบนีเต่อไปหรือควรออกมาจากชีวิตเขา